Οι «Μαγεμένες» —Las Incantadas στη σεφαραδίτικη διάλεκτο για τους Εβραίους, «Είδωλα» για τους Χριστιανούς—, που βρίσκονται ξενιτεμένες στο Παρίσι, επιστρέφουν στη Θεσσαλονίκη για να τοποθετηθούν και πάλι εντός του 2012 στο κέντρο της πόλης απ’ όπου φυγαδεύτηκαν πριν από 150 χρόνια με προορισμό το Παρίσι.
Ο δήμαρχος κ. Γιάννης Μπουτάρης, έπειτα από επίμονη αναζήτηση, κατάφερε να εξασφαλίσει το χρηματικό ποσό που απαιτούσε το Λούβρο για να κατασκευάσει αντίγραφα των αγαλμάτων και να τα παραχωρήσει μαζί με τις μήτρες των εκμαγείων στη Θεσσαλονίκη.
Το ποσό (180.000 ευρώ) θα διαθέσει εξ ολοκλήρου, ως δωρεά στον τόπο καταγωγής της, η εκ Θεσσαλονίκης διεθνής επιχειρηματίας κ. Έλενα Αμβροσιάδου. Με τον τρόπο αυτόν δίνει τέλος στο χρόνιο αίτημα για την επιστροφή των αγαλμάτων στη γενέτειρά της.
Οι «καλοκυράδες της αγοράς», επονομαζόμενες «Καρυάτιδες» της Θεσσαλονίκης, που χρονολογούνται στη ρωμαϊκή εποχή (2ος αιώνας π.Χ.) αποτελούσαν τμήμα κορινθιακής κιονοστοιχίας («Στοά ειδώλων») στη νότια είσοδο της Αρχαίας Αγοράς (βόρεια της Εγνατίας Οδού).
Στα μέσα του 19ου αιώνα κοσμούσαν την αυλή αρχοντικού του Εβραίου υφασματέμπορου Αλιάτσι Αρδίττη στην εβραϊκή γειτονιά Rogos, γοητεύοντας τους επισκέπτες της πόλης. Από εκεί τις αφαίρεσε με την άδεια των οθωμανικών αρχών ο Γάλλος επιγραφολόγος Εμμανουέλ Μιλέρ το 1862, οπότε κατέληξαν στο Λούβρο όπου βρίσκονται ώς σήμερα.
Οι τέσσερις πεσσοί με τις αμφίπλευρες οκτώ ανάγλυφες παραστάσεις, το επιστύλιο μήκους τριών περίπου μέτρων που τις στήριζε και τέσσερα κιονόκρανα της μαρμάρινης μνημειακής σύνθεσης συντηρήθηκαν πρόσφατα για την έκθεση της Μακεδονίας. Οι «ξακουστές», όπως τις αποκαλεί η διευθύντρια του τμήματος Ελληνικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων του Μουσείου του Λούβρου κ. Σοφί Ντεκά, μετά τον καθαρισμό τους αποκάλυψαν όλες τις λεπτομέρειες των παραστάσεων, τις μορφές των θεών και των ηρώων.
Η Μαινάδα, ο Διόνυσος, η Αριάδνη, η Λήδα, ο Γανυμήδης, ο Διόσκουρος, η Αύρα και η Νίκη θα «κατασκευαστούν» από εργαστήρια εκμαγείων εθνικών μουσείων της Γαλλίας, για να εγκατασταθούν στη Θεσσαλονίκη εντός του 2012 που η πόλη γιορτάζει τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή της. Προσπάθειες για τον επαναπατρισμό τους είχαν γίνει στο παρελθόν τη δεκαετία του ’80, όταν η πόλη γιόρταζε τα 2.300 χρόνια, τη δεκαετία του ’90 κατά την προετοιμασία για την ανάληψη του θεσμού «Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης», κατά την ανάπλαση της Αρχαίας Αγοράς στο νότιο τμήμα της οποίας ήταν τοποθετημένες, προ διετίας από τον πρώην δήμαρχο Β. Παπαγεωργόπουλο, αλλά λόγω κόστους δεν καρποφόρησαν.
Ο κ. Γιάννης Μπουτάρης, ωστόσο, παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία κατάφερε να εξασφαλίσει τελικά τα χρήματα που θα φέρουν πίσω τις «μαγεμένες». «Είναι πολύ όμορφες», περιέγραφε στην «Καθημερινή» η κ. Ντεκά. «Μετά τον καθαρισμό τους μπορείς να διαβάσεις τις λεπτομέρειες, να χαϊδέψεις τη λεία επιφάνεια του μαρμάρου, να την αισθανθείς. Να ξαναγράψεις την ιστορία τους και τον μύθο που τις συνοδεύει επί αιώνες».
Οι "Μαγεμένες" αυτήν την περίοδο εκτίθενται στο Λούβρο στην Έκθεση για τη Μακεδονία. Μπορείτε να τις δείτε στο βίντεο που ακολουθεί:
Ο δήμαρχος κ. Γιάννης Μπουτάρης, έπειτα από επίμονη αναζήτηση, κατάφερε να εξασφαλίσει το χρηματικό ποσό που απαιτούσε το Λούβρο για να κατασκευάσει αντίγραφα των αγαλμάτων και να τα παραχωρήσει μαζί με τις μήτρες των εκμαγείων στη Θεσσαλονίκη.
Το ποσό (180.000 ευρώ) θα διαθέσει εξ ολοκλήρου, ως δωρεά στον τόπο καταγωγής της, η εκ Θεσσαλονίκης διεθνής επιχειρηματίας κ. Έλενα Αμβροσιάδου. Με τον τρόπο αυτόν δίνει τέλος στο χρόνιο αίτημα για την επιστροφή των αγαλμάτων στη γενέτειρά της.
Οι «καλοκυράδες της αγοράς», επονομαζόμενες «Καρυάτιδες» της Θεσσαλονίκης, που χρονολογούνται στη ρωμαϊκή εποχή (2ος αιώνας π.Χ.) αποτελούσαν τμήμα κορινθιακής κιονοστοιχίας («Στοά ειδώλων») στη νότια είσοδο της Αρχαίας Αγοράς (βόρεια της Εγνατίας Οδού).
Στα μέσα του 19ου αιώνα κοσμούσαν την αυλή αρχοντικού του Εβραίου υφασματέμπορου Αλιάτσι Αρδίττη στην εβραϊκή γειτονιά Rogos, γοητεύοντας τους επισκέπτες της πόλης. Από εκεί τις αφαίρεσε με την άδεια των οθωμανικών αρχών ο Γάλλος επιγραφολόγος Εμμανουέλ Μιλέρ το 1862, οπότε κατέληξαν στο Λούβρο όπου βρίσκονται ώς σήμερα.
Οι τέσσερις πεσσοί με τις αμφίπλευρες οκτώ ανάγλυφες παραστάσεις, το επιστύλιο μήκους τριών περίπου μέτρων που τις στήριζε και τέσσερα κιονόκρανα της μαρμάρινης μνημειακής σύνθεσης συντηρήθηκαν πρόσφατα για την έκθεση της Μακεδονίας. Οι «ξακουστές», όπως τις αποκαλεί η διευθύντρια του τμήματος Ελληνικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων του Μουσείου του Λούβρου κ. Σοφί Ντεκά, μετά τον καθαρισμό τους αποκάλυψαν όλες τις λεπτομέρειες των παραστάσεων, τις μορφές των θεών και των ηρώων.
Η Μαινάδα, ο Διόνυσος, η Αριάδνη, η Λήδα, ο Γανυμήδης, ο Διόσκουρος, η Αύρα και η Νίκη θα «κατασκευαστούν» από εργαστήρια εκμαγείων εθνικών μουσείων της Γαλλίας, για να εγκατασταθούν στη Θεσσαλονίκη εντός του 2012 που η πόλη γιορτάζει τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή της. Προσπάθειες για τον επαναπατρισμό τους είχαν γίνει στο παρελθόν τη δεκαετία του ’80, όταν η πόλη γιόρταζε τα 2.300 χρόνια, τη δεκαετία του ’90 κατά την προετοιμασία για την ανάληψη του θεσμού «Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης», κατά την ανάπλαση της Αρχαίας Αγοράς στο νότιο τμήμα της οποίας ήταν τοποθετημένες, προ διετίας από τον πρώην δήμαρχο Β. Παπαγεωργόπουλο, αλλά λόγω κόστους δεν καρποφόρησαν.
Ο κ. Γιάννης Μπουτάρης, ωστόσο, παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία κατάφερε να εξασφαλίσει τελικά τα χρήματα που θα φέρουν πίσω τις «μαγεμένες». «Είναι πολύ όμορφες», περιέγραφε στην «Καθημερινή» η κ. Ντεκά. «Μετά τον καθαρισμό τους μπορείς να διαβάσεις τις λεπτομέρειες, να χαϊδέψεις τη λεία επιφάνεια του μαρμάρου, να την αισθανθείς. Να ξαναγράψεις την ιστορία τους και τον μύθο που τις συνοδεύει επί αιώνες».
Οι "Μαγεμένες" αυτήν την περίοδο εκτίθενται στο Λούβρο στην Έκθεση για τη Μακεδονία. Μπορείτε να τις δείτε στο βίντεο που ακολουθεί:
Η Αρχαία Ρωμαϊκή Αγορά στο Κέντρο της Θεσσαλονίκης
Οίκος ανοχής και σπα 2.000 ετών! ~ Εν Θεσσαλονίκη...
Αρχαίες σάουνες, οµοιώµατα φαλλών και άλλα εκθέµατα «ακατάλληλα για ανηλίκους» φιλοξενούνται στο νέο Μουσείο της Αρχαίας Αγοράς της Θεσσαλονίκης.
Η αφήγηση της ιστορίας της πόλης στο «κρυπτό» µουσείο αρχίζει από τον 3ο π.Χ. αιώνα σ’ έναν διάδροµο εκατέρωθεν του οποίου οι βιτρίνες φιλοξενούν σειρά ευρηµάτων (από τα 25.000 και πλέον τα οποία ανακαλύφθηκαν στον χώρο από το 1962 µέχρι σήµερα που διήρκεσαν οι ανασκαφές).
Η αφήγηση της ιστορίας της πόλης στο «κρυπτό» µουσείο αρχίζει από τον 3ο π.Χ. αιώνα σ’ έναν διάδροµο εκατέρωθεν του οποίου οι βιτρίνες φιλοξενούν σειρά ευρηµάτων (από τα 25.000 και πλέον τα οποία ανακαλύφθηκαν στον χώρο από το 1962 µέχρι σήµερα που διήρκεσαν οι ανασκαφές).
Εργαστήρια κεραµικής και οστέινα εργαλεία (του 2ου π.Χ. αιώνα), τέσσερις ογκώδεις αµφορείς (παλαιστινιακής τεχνικής και εισαγωγής) του 148 π.Χ., ρωµαϊκές επιγραφές που «θέλουν» τη Θεσσαλονίκη µια πόλη ελεύθερη («Civitas libera»), ένα ογκώδες φαλλόσχηµο τελετουργικό αγγείο µε τη µορφή του Διονύσου του 1ου π.Χ. αιώνα, γυάλινα αγγεία από το βαλανείο µε ανάγλυφη τη θεά Τύχη µε το Κέρας της Αµάλθειας (1ος αιώνας π.Χ.), αρχαίοι δονητές...
(από τα εξαρτήµατα του βαλανείου το οποίο εντοπίστηκε µόλις το 1997), δεκάδες λυχνάρια, εργαλεία του νοµισµατοκοπείου, εφυαλωµένα πιάτα κ.ά.
Ο µοναδικός κίονας που βρέθηκε στον κτιστό αγωγό της ανατολικής στοάς (είχαν στο µεταξύ εντοπιστεί η κρυπτή στοά και τα ψηφιδωτά δάπεδα) αναστηλώθηκε την τελευταία ηµέρα της ανασκαφής (31/3/1966) µε πρωτοβουλία του τότε εφόρου Αρχαιοτήτων Φώτη Πέτσα.
Ο κίονας παραµένει µέχρι σήµερα στον χώρο της Αγοράς ενώ φωτογραφίες από την ιστορική ηµέρα της αναστήλωσής του (που σήµανε ουσιαστικά το τέλος του «πολέµου» και το κέρδος του µεγαλύτερου αρχαιολογικού χώρου στην καρδιά της πόλης) εκτίθενται στην πρώτη αίθουσα.
Η έκθεση ολοκληρώνεται µε λιγοστά ευρήµατα από τη βυζαντινή περίοδο και την παρακµή της Αγοράς, την περίοδο της Τουρκοκρατίας και τέλος µία ενότητα µε ευρήµατα - αποκαΐδια (θραύσµατα πολυτελών πιάτων από εφυαλωµένο πηλό και πορσελάνη) ενός εβραϊκού σπιτιού από τα πολλά των εβραίων κατοίκων τα οποία βρίσκονταν πέριξ της Αρχαίας Αγοράς και αποτεφρώθηκαν στην πυρκαγιά του 1917. Το βαλανείο
Ο χώρος του βαλανείου, οίκου ανοχής και λουτρών, που εντοπίστηκε µόλις το 1997 δίπλα από το Ωδείο της Αρχαίας Αγοράς περιλαµβάνει λουτρά (25 κτιστές µπανιέρες τοποθετηµένες σε κυκλικό σχήµα), κυκλικές αίθουσες εφίδρωσης (σάουνα;), πισίνες, θερµαντικούς κλιβάνους, αλλά και εκατοντάδες κινητά ευρήµατα (πήλινα και γυάλινα αγγεία, ίχνη τροφών, οµοιώµατα φαλλών, ακόµα και θραύσµατα από ένα είδος αρχαίου δονητή (µε κινητό µάλιστα στέλεχος), τα οποία εκτίθενται σε ειδική «ακατάλληλη για ανηλίκους» αίθουσα του Μουσείου. Η ανέγερση του βαλανείου ανάγεται στα ύστερα ελληνιστικά χρόνια, διατηρείται µέχρι τα χρόνια του Βεσπασιανού, οπότε και καταστρέφεται πιθανότατα από σεισµό το 78 µ.Χ.
Ενας πρόγονος της ζυγαριάς
Το Σήκωµα: Πρόκειται για µια µαρµάρινη κατασκευή - εργαλείο της εποχής (του 2ου µ.Χ. αιώνα) που χρησιµοποιούσαν οι έµποροι της αγοράς για τη µέτρηση του όγκου των προϊόντων (σιτάρι, κρασί, λάδι) τα οποία στη συνέχεια έχυναν µέσα σε αγγεία για την πώλησή τους. Σηκώµατα (έτσι ονοµάζεται η ιδιότυπη συσκευή - πρόδροµος της ζυγαριάς ή άλλων συσκευών ογκοµέτρησης)
έχουν εντοπιστεί σε άλλες ανασκαφές και χρησιµοποιούνταν από τον 5ο π.Χ. αιώνα. Το συγκεκριµένο αποκαλύφθηκε µόλις το 1995 κατά τη διάρκεια της ανασκαφής του χώρου της Αρχαίας Αγοράς.
ΙΝFΟ
Μουσείο και αρχαιολογικός χώρος Αρχαίας Αγοράς Θεσσαλονίκης. Είσοδος από το νοτιοανατολικό τµήµα (γωνία µε την οδό Φιλίππου). Καθηµερινά (εκτός Δευτέρας)
08.30-15.00 µε ελεύθερη είσοδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου