Του Δημήτρη Μυ
Οι θεωρίες συνωμοσίας είναι γοητευτικές, καθώς επιχειρούν να δώσουν μια απάντηση στο ανεξήγητο: Πως είναι δυνατό, για παράδειγμα, η τέταρτη (Ιταλία), και η τρίτη (Ισπανία) σε μέγεθος οικονομία της ευρωζώνης να είναι αντιμέτωπες με την χρεοκοπία; Πως είναι δυνατό η δεύτερη σε δύναμη χώρα της ευρωζώνης (Γαλλία) να απειλείται από τους οίκους αξιολόγησης με υποβάθμιση; Πως είναι δυνατόν η ισχυρότερη χώρα του κόσμου, οι ΗΠΑ, να έχει το μέγιστο χρέος; Μήπως, τελικά, δεν είναι αποκύημα της φαντασίας κάποιων εκ πεποιθήσεως συνομοσιολόγων η ύπαρξη μιας εφιαλτικής Νέας Παγκόσμιας Τάξης η οποία, ελέγχοντας το δημόσιο χρέος, επιβάλλει τη θέλησή της πραξικοπηματικά σε κάθε γωνιά του πλανήτη;
Οι θεωρίες συνωμοσίας είναι γοητευτικές, καθώς επιχειρούν να δώσουν μια απάντηση στο ανεξήγητο: Πως είναι δυνατό, για παράδειγμα, η τέταρτη (Ιταλία), και η τρίτη (Ισπανία) σε μέγεθος οικονομία της ευρωζώνης να είναι αντιμέτωπες με την χρεοκοπία; Πως είναι δυνατό η δεύτερη σε δύναμη χώρα της ευρωζώνης (Γαλλία) να απειλείται από τους οίκους αξιολόγησης με υποβάθμιση; Πως είναι δυνατόν η ισχυρότερη χώρα του κόσμου, οι ΗΠΑ, να έχει το μέγιστο χρέος; Μήπως, τελικά, δεν είναι αποκύημα της φαντασίας κάποιων εκ πεποιθήσεως συνομοσιολόγων η ύπαρξη μιας εφιαλτικής Νέας Παγκόσμιας Τάξης η οποία, ελέγχοντας το δημόσιο χρέος, επιβάλλει τη θέλησή της πραξικοπηματικά σε κάθε γωνιά του πλανήτη;