Ο Van der Ende δεν είναι ένας από κείνους τους περίεργους τύπους που μαζεύουν ότι βρουν στο δρόμο – συλλέγει κομμάτια ξύλου με την ίδια αίσθηση ανάγκης που ο σκίουρος μαζεύει βελανίδια για να βγάλει το χειμώνα.
Τα γλυπτά του οφείλουν την ύπαρξή τους σε χιλιάδες κομμάτια ξύλου και για να καταφέρει να βρει τα κατάλληλα χρώματα, ψάχνει παντού στο περιβάλλον του Rotterdam. Όταν δεν έχει μείνει ικανοποιημένος από το «κυνήγι» απευθύνεται σε μια αποθήκη κοντά στο Rotterdam που διαθέτει απόθεμα τουλάχιστον επτά χιλιάδων παλιών κουφωμάτων.