Το 1974 η Ελλάδα βγήκε από το γύψο της εφταετίας, και μπήκε στη φάση της μεταπολίτευσης. Ελάχιστοι τότε προέβλεψαν τη σημερινή κατάληξή της. Κυριαρχούσε ο άκρατος ενθουσιασμός.
Οι εποχές, όπως και οι Έλληνες, ήταν πολύ πιο αθώες. Ο κόσμος βρίσκονταν στη μέση του ψυχρού πολέμου, με τους καλούς και τους κακούς αντιμέτωπους. Το ποιος ήταν ποιος, εξαρτάτο από το ποιος τους έκρινε. Όλα όμως ήταν άσπρα και μαύρα. Καλοί και κακοί, τίποτα άλλο. Καλοί πυρηνικοί, και κακοί πυρηνικοί πύραυλοι. Έτσι απλά.
Στα της Ελλάδας, λίγο επειδή οι μεγάλες διεθνείς κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, όπως ο Μάης του `68 κλπ. μας είχαν προσπεράσει (λόγω χούντας), λίγο επειδή σαν λαός είχαμε μείνει στα φαντάσματα του εμφυλιοπολεμικού μας παρελθόντος, η πλειοψηφία των Ελλήνων ήταν πολιτικοποιημένη μεν, ανυποψίαστη δε....
Οι εποχές, όπως και οι Έλληνες, ήταν πολύ πιο αθώες. Ο κόσμος βρίσκονταν στη μέση του ψυχρού πολέμου, με τους καλούς και τους κακούς αντιμέτωπους. Το ποιος ήταν ποιος, εξαρτάτο από το ποιος τους έκρινε. Όλα όμως ήταν άσπρα και μαύρα. Καλοί και κακοί, τίποτα άλλο. Καλοί πυρηνικοί, και κακοί πυρηνικοί πύραυλοι. Έτσι απλά.
Στα της Ελλάδας, λίγο επειδή οι μεγάλες διεθνείς κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, όπως ο Μάης του `68 κλπ. μας είχαν προσπεράσει (λόγω χούντας), λίγο επειδή σαν λαός είχαμε μείνει στα φαντάσματα του εμφυλιοπολεμικού μας παρελθόντος, η πλειοψηφία των Ελλήνων ήταν πολιτικοποιημένη μεν, ανυποψίαστη δε....