Στα 22 του χρόνια, ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου στουςΟλυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου στο κανόε καγιάκ σλάλομ (C1), με τα χρώματα της Γερμανίας. Από τα 5 ως τα 10 ωστόσο έζησε στην Ελλάδα, απ’ όπου και κατάγεται, αν και γεννήθηκε στο Άουγκσμπουργκ.
Και οι δύο γονείς του Τασιάδη εξάλλου είναι Έλληνες, η χώρας μας ωστόσο δεν του προσέφερε τίποτα, σε αντίθεση με την Γερμανία, όπως αναφέρει στο «protagon».
Αναλυτικά οι δηλώσεις του Τασιάδη:
«Οι Γερμανοί συνάδελφοί σου με ρώτησαν ακόμα αν θα κρατήσω και την
ελληνική σημαία μαζί με την γερμανική εφόσον καταφέρω να κερδίσω κάποιο
μετάλλιο».
Και ποια ήταν η απάντησή σου;
«Φυσικά και όχι. Θα κρατήσω μόνο την γερμανική».
Γιατί; Γιατί όχι και την ελληνική;
«Γιατί πολύ απλά, η Ελλάδα ποτέ δεν μου προσέφερε τίποτα. Ούτε ένα τηλέφωνο δεν με πήρε ποτέ ένας υπεύθυνος για τις κατά καιρούς επιτυχίες μου. Δεν με διεκδίκησε κανείς. Δεν βοήθησε την οικογένειά μου, η οποία μετανάστευσε για να μπορέσει να με μεγαλώσει σωστά.
Αντίθετα, η Γερμανία με ανακάλυψε, με ανέδειξε, μου έδωσε όλα τα εφόδια για να αναπτυχθώ αθλητικά. Η Γερμανία με δέχθηκε και με αποδέχθηκε, αυτή με έκανε αυτό που είμαι. Εκεί μένω, εκεί μεγάλωσα και μεγαλώνω, εκεί έβγαλα σχολείο, εκεί προπονούμαι καθημερινά.
Μου παρείχαν προπονητή και ασφάλεια, μου εξασφάλισαν και το επαγγελματικό μου μέλλον εξαιτίας των αθλητικών επιτυχιών μου. Τον Σεπτέμβριο θα διοριστώ και επισήμως στην Αστυνομία και όταν με το καλό σταματήσω τους αγώνες, ξέρω ότι θα έχω μια σταθερή δουλειά.
Θα ήταν ασέβεια προς αυτήν την χώρα να ανεβάσω στο βάθρο οτιδήποτε άλλο πέρα από την γερμανική σημαία».
Δεν νιώθεις Έλληνας μέσα σου, δεν αισθάνεσαι ότι τρέχει ελληνικό αίμα;
«Δεν ξέρω πώς εσύ το εννοείς, αλλά πάνω από όλα νιώθω Γερμανός. Μπορεί να μην αρέσει, αλλά αυτή είναι η αλήθεια».
Αντιμετώπισες ποτέ κανένα πρόβλημα εξαιτίας της ελληνικής καταγωγής σου, ειδικά τώρα που φέρονται να μας έχουν στην μπούκα;
«Όχι, ποτέ και κανένα. Υπάρχει απόλυτος σεβασμός. Γνωρίζω βέβαια τα προβλήματα που υπάρχουν στην Ελλάδα και ειλικρινά εύχομαι να τα ξεπεράσετε».
Και ποια ήταν η απάντησή σου;
«Φυσικά και όχι. Θα κρατήσω μόνο την γερμανική».
Γιατί; Γιατί όχι και την ελληνική;
«Γιατί πολύ απλά, η Ελλάδα ποτέ δεν μου προσέφερε τίποτα. Ούτε ένα τηλέφωνο δεν με πήρε ποτέ ένας υπεύθυνος για τις κατά καιρούς επιτυχίες μου. Δεν με διεκδίκησε κανείς. Δεν βοήθησε την οικογένειά μου, η οποία μετανάστευσε για να μπορέσει να με μεγαλώσει σωστά.
Αντίθετα, η Γερμανία με ανακάλυψε, με ανέδειξε, μου έδωσε όλα τα εφόδια για να αναπτυχθώ αθλητικά. Η Γερμανία με δέχθηκε και με αποδέχθηκε, αυτή με έκανε αυτό που είμαι. Εκεί μένω, εκεί μεγάλωσα και μεγαλώνω, εκεί έβγαλα σχολείο, εκεί προπονούμαι καθημερινά.
Μου παρείχαν προπονητή και ασφάλεια, μου εξασφάλισαν και το επαγγελματικό μου μέλλον εξαιτίας των αθλητικών επιτυχιών μου. Τον Σεπτέμβριο θα διοριστώ και επισήμως στην Αστυνομία και όταν με το καλό σταματήσω τους αγώνες, ξέρω ότι θα έχω μια σταθερή δουλειά.
Θα ήταν ασέβεια προς αυτήν την χώρα να ανεβάσω στο βάθρο οτιδήποτε άλλο πέρα από την γερμανική σημαία».
Δεν νιώθεις Έλληνας μέσα σου, δεν αισθάνεσαι ότι τρέχει ελληνικό αίμα;
«Δεν ξέρω πώς εσύ το εννοείς, αλλά πάνω από όλα νιώθω Γερμανός. Μπορεί να μην αρέσει, αλλά αυτή είναι η αλήθεια».
Αντιμετώπισες ποτέ κανένα πρόβλημα εξαιτίας της ελληνικής καταγωγής σου, ειδικά τώρα που φέρονται να μας έχουν στην μπούκα;
«Όχι, ποτέ και κανένα. Υπάρχει απόλυτος σεβασμός. Γνωρίζω βέβαια τα προβλήματα που υπάρχουν στην Ελλάδα και ειλικρινά εύχομαι να τα ξεπεράσετε».
Βλέποντας τον Τασιάδη, σκέφτηκα όλους αυτούς τους αθλητές από άλλες χώρες που κατακτούσαν μετάλλια για την Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, και προκαλούσαν ενθουσιασμό στους Έλληνες· ο μόνος λόγος που προκαλούσαν ενθουσιασμό ήταν επειδή νικούσαν.
Πρωταθλητές που δεν μιλούσαν ελληνικά -και φυσικά δεν ήξεραν τον εθνικό ύμνο- κατακτούσαν μετάλλια για την Ελλάδα, ανέβαιναν στο βάθρο και κοιτούσαν σαν χάνοι τη σημαία, ενώ οι Έλληνες πανηγύριζαν υστερικά για την ανωτερότητα του ελληνικού DNA. Εθνική τύφλωση.
Ήταν λογικό και επόμενο ότι θα ερχόταν μια ημέρα που θα βλέπαμε το έργο από την ανάποδη.
Από την στιγμή που η Ελλάδα δεν έχει πια την οικονομική δυνατότητα να αγοράζει ολυμπιονίκες, ήρθε η ώρα που οι άλλες χώρες θα προσφέρουν χρήματα, προνόμια και καλύτερες συνθήκες σε Έλληνες για να φορέσουν τα εθνικά τους χρώματα.
Βέβαια, αν σκεφτείς τους Έλληνες εφοπλιστές που αλλάζουν τις σημαίες στα πλοία τους σαν τα πουκάμισα -ανάλογα με την τιμή της σημαίας της κάθε χώρας-, οι αθλητές δεν σου κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση γιατί είναι φτωχαδάκια.
Πάντως, ο Τασιάδης δήλωσε ακόμα πως η Γερμανία του εξασφάλισε και την επαγγελματική του αποκατάσταση, αφού από τον Σεπτέμβριο θα διοριστεί επίσημα στην Αστυνομία και θα έχει σταθερή δουλειά, οπότε όλοι καταλαβαίνουμε πως ο Τασιάδης μπορεί να αισθάνεται Γερμανός αλλά είναι Έλληνας με τη βούλα.
Μόνο Έλληνας θα ήταν τόσο χαρούμενος που θα διοριστεί δημόσιος υπάλληλος.
(Αλλά μπάτσος, βρε αγόρι μου; Πήγες στη Γερμανία για να γίνεις μπάτσος; Κορόιδο πιάστηκες. Εδώ θα σε κάνανε στρατηγό.)
πληροφορίες απο pitsirikos και gazzetta
ti xazomares grafei o tupos sto arthro dhl eleos to paidi eipe thn alhtheia kai bravo tou.epeidh niwthei germanos den shmainei oti den niwthei anthrwpos.dhl tosa xronia pou h ellada htan isxurh oikonomika giati den ton "agoraze"?pragatika h hliothiothta sas den exei oria...
ΑπάντησηΔιαγραφή