Γράφει οΓιάννης Μπέζος
Την Τρίτη 10/5/2011 μία δολοφονική πράξη σημάδεψε την καθημερινότητα της πόλης. Άγνωστοι μαχαίρωσαν έναν συμπολίτη μας την ώρα που πήγαινε τη γυναίκα του να γεννήσει φορτωμένος με μία βιντεοκάμερα. Προφανώς, για να καταγράψει τις μοναδικές στιγμές της έλευσης μιας νέας ζωής στο κόσμο. Δυστυχώς, το νεογνό ήρθε στον κόσμο ορφανό.
Ακούγονται διάφορες φωνές περί παραλυσίας του κράτους, αδιαφορίας της αστυνομίας, ολιγωρίας των υπευθύνων και άλλα χιλιοειπωμένα. Το επικίνδυνο κατά τη γνώμη μου είναι ότι αρχίζουμε και συνηθίζουμε. Δεν είναι ότι δεν φοβόμαστε. Φοβόμαστε και πολύ. Αλλά συνηθίσαμε στον φόβο. Αυτό είναι το πρώτο σπέρμα του φασισμού και των παραγώγων του.
Κάνω μία πρόταση προς τα κόμματα και τις διάφορες οργανώσεις. Αντί να κλείνουμε δι’ ασήμαντον αφορμήν κάθε τόσο τους δρόμους για διάφορα «δίκαια» αιτήματα, ας κάνουμε μια γιγάντια διαδήλωση κατά της εγκληματικότητας και της τρομοκρατίας. Ας δηλώσουμε παρόντες. Ας δείξουμε ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να ζήσουμε υπό το κράτος του φόβου. Ας υπερασπιστούμε την αξιοπρέπειά μας και το δικαίωμα να ζούμε σε μία ασφαλή χώρα. Ας σταματήσουμε τα κλάματα και τους θρήνους και ας συμπεριφερθούμε σαν πολίτες. Σε άλλη περίπτωση, ας το πάρουμε απόφαση. Η υποτέλεια θα μας συντροφεύει και θα αναζητούμε Μεσσίες και δημαγωγούς έτοιμους να εκμεταλλευθούν τον φόβο μας και τη ραθυμία μας.
aixmi.gr
Την Τρίτη 10/5/2011 μία δολοφονική πράξη σημάδεψε την καθημερινότητα της πόλης. Άγνωστοι μαχαίρωσαν έναν συμπολίτη μας την ώρα που πήγαινε τη γυναίκα του να γεννήσει φορτωμένος με μία βιντεοκάμερα. Προφανώς, για να καταγράψει τις μοναδικές στιγμές της έλευσης μιας νέας ζωής στο κόσμο. Δυστυχώς, το νεογνό ήρθε στον κόσμο ορφανό.
Ακούγονται διάφορες φωνές περί παραλυσίας του κράτους, αδιαφορίας της αστυνομίας, ολιγωρίας των υπευθύνων και άλλα χιλιοειπωμένα. Το επικίνδυνο κατά τη γνώμη μου είναι ότι αρχίζουμε και συνηθίζουμε. Δεν είναι ότι δεν φοβόμαστε. Φοβόμαστε και πολύ. Αλλά συνηθίσαμε στον φόβο. Αυτό είναι το πρώτο σπέρμα του φασισμού και των παραγώγων του.
Κάνω μία πρόταση προς τα κόμματα και τις διάφορες οργανώσεις. Αντί να κλείνουμε δι’ ασήμαντον αφορμήν κάθε τόσο τους δρόμους για διάφορα «δίκαια» αιτήματα, ας κάνουμε μια γιγάντια διαδήλωση κατά της εγκληματικότητας και της τρομοκρατίας. Ας δηλώσουμε παρόντες. Ας δείξουμε ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να ζήσουμε υπό το κράτος του φόβου. Ας υπερασπιστούμε την αξιοπρέπειά μας και το δικαίωμα να ζούμε σε μία ασφαλή χώρα. Ας σταματήσουμε τα κλάματα και τους θρήνους και ας συμπεριφερθούμε σαν πολίτες. Σε άλλη περίπτωση, ας το πάρουμε απόφαση. Η υποτέλεια θα μας συντροφεύει και θα αναζητούμε Μεσσίες και δημαγωγούς έτοιμους να εκμεταλλευθούν τον φόβο μας και τη ραθυμία μας.
Επιτέλους, ας αποδείξουμε ότι θέλουμε πραγματικά να είμαστε ελεύθεροι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου