0 Γεμάτη από βότανα η ελληνική γη

  Απ' όλες τις χώρες της Ευρώπης η Ελλάδα είναι εκείνη η οποία φιλοξενεί τον μεγαλύτερο με διαφορά αριθμό ενδημικών ειδών. Ανάμεσα στα περίπου 5.700 είδη ανώτερων φυτών, περίπου τα 750 δεν υπάρχουν πουθενά εκτός των πολιτικών συνόρων της χώρας: σχεδόν ένα στα οκτώ.
  Σε μία δίτομη έκδοση για τα σπάνια και απειλούμενα φυτά της Ελλάδας, με τίτλο «Ερυθρών δεδομένων»,  μπορεί κανείς να βρει συγκεντρωμένα όλα τα βότανα της ελληνικής γης.
  Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο...
ομότιμος καθηγητής Δημήτρης Φοίτος του Πανεπιστημίου Πατρών, "το «κόκκινο βιβλίο» είναι γνώση και συνάμα δύναμη. Μια δύναμη που πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να προστατευθεί η κληρονομιά των φυτών της Ελλάδας και όχι για να καταστραφεί".

  "Ο πλούτος της ελληνικής χλωρίδας οφείλεται", όπως εξηγούν οι Δ. Φοίτος και η συνάδελφός του καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Πατρών κ. Καμάρη," στον συνδυασμό διαφόρων παραγόντων γεωιστορικών και οικολογικών με αποτέλεσμα την επιβίωση πολλών ειδών, τον εμπλουτισμό της χλωρίδας με είδη που μετανάστευσαν στον ελλαδικό χώρο από την κεντρική Ευρώπη, κυρίως κατά την περίοδο των παγετώνων, άλλα από την Ανατολία και αλλού".

Τα αρχαία συγγράματα για τα βότανα της ελληνικής γης.

  Η πρώτη σοβαρή μελέτη των φυτικών οργανισμών γενικότερα και της ελληνικής χλωρίδας ειδικότερα αρχίζει ήδη από τους κλασικούς χρόνους με τον Θεόφραστο τον Ερέσιο, πατέρα της βοτανικής (370-286 π.Χ.). Στο έργο του «Περί φυτών ιστορία» επιχειρεί την πρώτη συστηματική διάκριση των φυτών σε δένδρα, θάμνους, φρύγανα και πόες, περιγράφοντας πολυάριθμα είδη από τον ελλαδικό χώρο, αλλά και από διάφορες περιοχές της Μικράς Ασίας.

  Πολύτιμος σύμβουλος στη θεραπευτική ήταν το έργο του Πεδανίου Διοσκουρίδη «Αναζαρβέως». Γεννήθηκε τον πρώτο αιώνα προ Χριστού και θεωρείται ο θεμελιωτής της φαρμακογνωσίας. Στον «Περί Ιατρικής λόγο» περιέλαβε 600 είδη φυτών, τα οποία συνέλεγε κατά τα ταξίδια του στην Ελλάδα, στην Ιταλία και τη Μικρά Ασία.
Οι 13 χλωριδικές περιοχές της Ελλάδας

  Σήμερα οι ερευνητές έχουν καταλήξει ότι το ποσοστό των ελληνικών ενδημικών ειδών ανέρχεται στο 13,2%. Ειδικά ο χώρος του Αιγαίου χαρακτηρίζεται ένα φυσικό εργαστηριακό περιβάλλον.
  Ο ελλαδικός χώρος χωρίζεται σε 13 χλωριδικές περιοχές: 1) Κρήτη - Κάρπαθος, 2) Κυκλάδες, 3) «Ανατολικές νήσοι» του Αιγαίου, 4) «Δυτικές νήσοι» του Αιγαίου, 5) Βόρειες νήσοι του Αιγαίου, 6) Πελοπόννησος, 7) Στερεά Ελλάδα, 8) Ιόνιοι νήσοι, 9) Νότια Πίνδος, 10) Βόρεια Πίνδος, 11) Ανατολική κεντρική περιοχή, 12) Βόρεια κεντρική περιοχή, 13) Βορειοανατολική περιοχή.

  H ευχή των επιστημόνων που συμμετείχαν στην συγκεκριμένη έκδοση, αλλά και της τριμελούς Επιτροπής Είδους που αποτελείται από τους καθηγητές Φοίτο, Κωνσταντινίδη και την καθηγήτρια Καμάρη, "η γνώση είναι δύναμη, χρησιμοποίησε τη δύναμη αυτού του βιβλίου για να προστατεύσεις την κληρονομιά των φυτών της Ελλάδας και όχι για να την καταστρέψεις".