0 Συρία : "Ο εντεκάχρονος Μοχάμεντ γράφει ποιήματα για τον θάνατο και την ελευθερία."

Η Οχούντ καθόταν στο θρανίο της όταν οι σφαίρες άρχισαν να πέφτουν βροχή, ελάχιστα εκατοστά πάνω από το κεφάλι της. Ο Χασάν αντίκρισε αποκεφαλισμένα πτώματα και ανθρώπινα μέλη που κείτονταν σε λίμνες αίματος ύστερα από το σφυροκόπημα που δέχτηκε μία νεκρική πομπή στην οποία συμμετείχε. Το δέρμα και τα μαλλιά του Μοχάμεντ κάηκαν όταν το αυτοκίνητο δίπλα στο οποίο βρισκόταν ανατινάχτηκε. Η γειτόνισσα του Καρίμ σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας καθώς φρόντιζε το μωρό της. Ο Μούσα παρέμεινε έγκλειστος σε ένα κελί όπου υπήρχαν πτώματα σε αποσύνθεση. Ο εντεκάχρονος Μοχάμεντ γράφει ποιήματα για τον θάνατο και την ελευθερία.

Στο έρημο τοπίο που απλώνεται γύρω από τα χωριά, τις πόλεις και τα κέντρα υποδοχής μεταναστών στη Βόρεια Ιορδανία τα χιλιάδες παιδιά προερχόμενα από τη Συρία προσπαθούν να ξεπεράσουν τα όσα τραγικά βίωσαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων 18 μηνών αιματοχυσίας στη χώρα τους. Κάποια παραμένουν στοιχειωμένα από τον βίαιο θάνατο των δικών τους ανθρώπων ενώ κάποια άλλα συνεχίζουν να ακούν εκρήξεις και πυροβολισμούς, τους ήχους των οποίων δεν σταματούν να αναπαράγουν.

Πολλά από αυτά υπέστησαν βασανιστήρια, σχεδόν όλα είδαν τα σπίτια και τις κοινότητές τους να μετατρέπονται σε ερείπια ενώ οι πληγές που επιδεικνύουν στην ανταποκρίτρια της βρετανικής εφημερίδας «Γκάρντιαν» Χάριετ Σέργουντ είναι και σωματικές και ψυχολογικές. Μόνο στον καταυλισμό του Ζαατάρι, από τους 31.000 πρόσφυγες που βρίσκονται εκεί σχεδόν τα δύο τρίτα είναι παιδιά. «Το τίμημα που πληρώνουν είναι πολύ βαρύ» δήλωσε στη βρετανίδα δημοσιογράφο η Ναντίν Χαντάντ από την οργάνωση Save the Children (Σώστε τα παιδιά), η οποία ξεκίνησε μία εκστρατεία υπέρ της αρωγής των παιδιών-θυμάτων του εμφυλίου πολέμου που μαίνεται στη Συρία.

Η κατάστασή τους είναι απελπιστική αλλά οι μαρτυρίες τους σοκάρουν περισσότερο, καθότι αποτελούν μαρτυρίες μικρών παιδιών. Θάνατοι και σκοτωμοί, βόμβες, εκρήξεις και πυροβολισμοί, εκατοντάδες νεκροί, λουτρά αίματος και ακρωτηριασμένα ή και αποκεφαλισμένα πτώματα συγκροτούν τον βασικό κορμό των αναμνήσεων τους. Η 14χρονη Οχούντ βρισκόταν στο σχολείο, μαζί με ακόμη 50 συμμαθητές της όταν άντρες της «ασφάλειας του Ασαντ» - σύμφωνα με την ίδια - μπήκαν στην τάξη της και άρχισαν να πυροβολούν αδιακρίτως. Ο 15χρονος Μούσα φυλακίστηκε από τον συριακό στρατό για 22 ημέρες, κατά το διάστημα των οποίων «με βασάνισαν και είδα πολλά παιδιά να παθαίνουν. Ημασταν εκατοντάδες. Στο κελί μου τα νεότερα παιδιά ήταν εννιά ή δέκα χρόνων. Συνελήφθησαν γιατί συμμετείχαν σε πορείες διαμαρτυρίας. Με χτυπούσαν καθημερινά ενώ χρησιμοποιούσαν και ηλεκτρικό ρεύμα». Ο 11χρονος Μοχάμεντ είδε μία σφαίρα να σπάει το τζάμι από το παράθυρο του σπιτιού του και να διαπερνά, διαλύοντάς το, ένα γλυκό που μόλις είχες φτιάξει η μητέρα του για να τερματίσουν τη νηστεία του ραμαζανιού. Τώρα ο Μοχάμεντ περνάει την ώρα του στον καταυλισμό του Ζαατάρι γράφοντας ποιήματα. «Η Χομς παραδόθηκε στις φλόγες και όλη η Συρία έτρεξε να την υπερασπιστεί» αναφέρει σε ένα από αυτά.

 http://goodstory.gr/