Ερωτηθείς μάλιστα ο κ. Μπεγλίτης, με αφορμή συνέντευξη του διαδόχου του στο ΥΠΕΞ, νυν ευρωβουλευτή της Ν.Δ. Γ. Κουμουτσάκου (στον «Ελεύθερο Τύπο»), ο οποίος αναφέρεται στην αποστροφή Σημίτη ότι «ήμασταν μια ανάσα πριν από τη συμφωνία», ο υπουργός Αμυνας απάντησε, «αδειάζοντας» ουσιαστικά τον πρώην πρωθυπουργό: «Το μια ανάσα είναι μια υποκειμενική αξιολόγηση και εκτίμηση. Υπήρχαν πολλά θέματα ανοιχτά μέχρι τον Φεβρουάριο του 2004 ουσιαστικά, γιατί αρχές Μαρτίου του 2004 είχαμε τις εκλογές»...
Τόσο όμως από τα βιβλία του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη όσο και του πολιτικού συμβούλου της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα Ρ. Κίσλινγκ, αλλά και πρόσφατα, από όσα είδαν το φως της δημοσιότητας μέσω του WikilLeaks, αποκαλύπτεται ότι Ελλάδα και Τουρκία είχαν φτάσει πολύ κοντά σε συμφωνία κάποια στιγμή, αλλά και ότι είχαν υπάρξει συζητήσεις για την αυξομείωση των χωρικών μας υδάτων, έπειτα από πρόταση της Τουρκίας, την οποία η ελληνική πλευρά δεν είχε αποκλείσει.
Μετά όμως την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από την κυβέρνηση Καραμανλή, η όλη συζήτηση «πάγωσε» από τον πρώτο υπουργό Εξωτερικών των κυβερνήσεων Καραμανλή Π. Μολυβιάτη.
Όλα αυτά είναι αναμφισβήτητα πλέον, αν και όταν γράφτηκαν το 2008, το ΠΑΣΟΚ τα αμφισβήτησε(τότε) έντονα.
Ας δούμε όμως την ουσία των πραγμάτων. Η Τουρκία κινείται εκ του πονηρού και επιμένει να μην υπάρξει αύξηση των ελληνικών χωρικών υδάτων, πέραν των 6 ν.μ. που είναι σήμερα, στη βόρεια, ανατολική και νότια πλευρά των ελληνικών νησιών του Αν. Αιγαίου.
Όχι τόσο για το αυτονόητο, που είναι ότι στην περίπτωση επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων πέραν των 6 ν.μ. στις περιοχές αυτές, η Αγκυρα δεν θα έχει κανένα ίδιον συμφέρον να καθοριστούν η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ, γιατί τα οφέλη της θα είναι μηδαμινά.
Η Άγκυρα έχει θέση το «τυρί» στην φάκα και η τότε κυβέρνηση Σημίτη και η σημερινή του Γιώργου Παπανδρέου προσποιούνται ότι δεν το βλέπουν.
Γιατί αν η Ελλάδα αποδεχθεί να περιοριστεί στα 6 ν.μ. χωρικών υδάτων στις περιοχές αυτές, (όπως συζητούσαν αποδεδειγμένα επί πρωθυπουργίας Σημίτη και με υπουργό εξωτερικών τον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά και όπως συζητούν ΚΑΙ σήμερα, ισχυριζόμαστε εμείς, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες μας),τότε, σε περίπτωση προσφυγής των δύο χωρών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, παρουσιάζεται ο υπαρκτός κίνδυνος το Δικαστήριο να θεωρήσει ότι τα ελληνικά νησιά του Αν. Αιγαίου αποτελούν «προέκταση» της τουρκικής υφαλοκρηπίδας, που είναι πάγια θέση της Αγκυρας.
Εάν πήγαιναν το 2004, μ΄αυτό το μοντέλο συμφωνίας ανάμεσα στις δύο χώρες που ετοίμαζε ο Κ.Σημίτης και ο Γ. Παπανδρέου, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν καταστροφικό για την χώρα μας και αυτός ήταν ο λόγος που ο κ. Μολυβιάτης πάγωσε τις συνομιλίες.
Μάλιστα το πόσο σοφή ήταν αυτή η κίνηση φάνηκε και από την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης αργότερα, όταν στην περίπτωση της «νήσου των φιδιών» στη Μαύρη Θάλασσα ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρουμανία,το ΔΔΧ θεώρησε (με βάση την αρχή της ισότητας) ότι τα νησιά αυτά έχουν μόνο χωρικά ύδατα και δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
Αυτή θα ήταν η εξέλιξη εάν δεν είχαν μεσολαβήσει οι εκλογές του 2004 και η ανάληψη της εξουσίας από τη ΝΔ και το πάγωμα των συγκεκριμένων συνομιλιών.
Η μεταφορά αυτού του «μοντέλου» της «νήσου των φιδιών» στη Μαύρη Θάλασσα και στην περίπτωση του Καστελόριζου είναι ο στόχος της Τουρκίας. Αυτό είναι που προσποιείται (ΚΑΙ σήμερα) ότι δεν βλέπει η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.
Βέβαια οι απαιτήσεις της Τουρκίας και … τα μισόλογα από τον Γιώργο Παπανδρέου κρύβουν και έναν ακόμη κίνδυνο,αυτόν του διαχωρισμού του Αιγαίου στον 25ο μεσημβρινό,για τον οποίο είχαμε ξαναγράψει παλαιότερα και οι σημερινές εξελίξεις μας δικαιώνουν πλήρως.
Η συζητούμενη αυξομείωση των χωρικών υδάτων θα επιφέρει αλλαγές στα σημεία εισόδου – εξόδου αεροσκαφών στο FIR Αθηνών, και θα δώσει το πλεονέκτημα στην Τουρκία να αλωνίζουν τα μαχητικά της στο Αιγαίο, χωρίς καμιά έγκριση από την Αθήνα στο διεθνή εναέριο χώρο, (σύμφωνα με τις διατάξεις του ICAO και του Δικαίου της Θάλασσας).
Η Ελλάδα, δηλαδή, εκτός των άλλων θα αποχαιρετήσει και τα 10 ν.μ. στον εθνικό εναέριο χώρο της.
Εάν όλα αυτά δεν αποτελούν παγκόσμιο φαινόμενο διάσπασης της κυριαρχίας ενός κράτους, τότε οι λέξεις και οι πράξεις έχουν χάσει κάθε λογικό νόημα. Κινούνται στο χώρο του παραλόγου.
http://logioshermes.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου