Τόσον καιρό σας προτείνω ταινίες, για ένα θρίλερ δεν έχω γράψει. Να που ήρθε η ώρα του! Απολαύστε λοιπόν μια «Νυχτερινή πτήση», έτσι για να ανεβάσουμε λίγο τους σφυγμούς! Καλού κακού πάντως, ας έχετε ανοιχτό και το κλιματιστικό, γιατί υπερένταση και ζέστη κάνουν εκρηκτικό συνδυασμό!
Το θέμα: Η Λίζα Ράιζερτ αναγκάζεται να πάρει τη νυχτερινή πτήση για το Μαϊάμι, καθώς η δική της καθυστέρησε. Περιμένοντας στο αεροδρόμιο, γνωρίζει το γοητευτικό και μυστηριώδη Τζάκσον Ρίπνερ, με τον οποίο συμπτωματικά βρίσκονται λίγο αργότερα στο ίδιο αεροπλάνο, στις διπλανές θέσεις. Αυτό όμως, που πρόκειται να ζήσει η Λίζα κατά τη διάρκεια της πτήσης, δεν έχει καμιά σχέση με τη φοβία της για τα αεροπλάνα…
Η ταινία: Ωραιότατη, δεν μπορώ να πω! Δεν θα κόψουμε και τη φλέβα μας, αλλά για ένα βράδυ που θα κάτσουμε σπίτι και δεν θα έχουμε τι να κάνουμε, είναι ό,τι πρέπει.
Ο ρυθμός είναι μεν γρήγορος, όχι καταιγιστικός, αλλά κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο με το κλιμακούμενο σασπένς. Οι χαρακτήρες και η πλοκή είναι αληθοφανείς, χωρίς κενά κι ασυνέπειες. Ο σκηνοθέτης Wes Craven, που είναι γνωστός για τις ταινίες τρόμου του (Nightmare on Elm Street, Scream) έχει κάνει, για ακόμα μια φορά, πολύ καλή δουλειά. Μόνο που κάθε φορά, αυτή του η καλή δουλειά, στο τελευταίο τέταρτο με εικοσάλεπτο κάπου χάνει. Δεν ξέρω γιατί το παθαίνει αυτό ο συγκεκριμένος –και στον Εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες και στο Scream τα ίδια έκανε. Πάνω που έχει φτιάξει ένα κλίμα, μια ατμόσφαιρα, αρχίζει και σε ξενερώνει. Μπάζει νερά στο τέλος, πώς να το κάνουμε; Και το σενάριο και ιδιαίτερα οι χαρακτήρες. Εκεί που ήταν μια χαρά αληθοφανείς, τους βλέπεις ξαφνικά και μεταμορφώνονται σε νίντζα!
Ο Κίλλιαν Μέρφι είναι ανατριχιαστικά καλός… κακός! Είναι από αυτούς τους ηθοποιούς, που ό,τι ρόλο και να τους δώσουν, θα είναι εξαιρετικός. Εδώ είναι ο κακός, αλλά είναι τόσο καλός που δεν μπορείς να του αντισταθείς –δεν την αδικώ τη Ρέιτσελ Μακ Άνταμς! Εχει κι αυτό το μάτι που τον μεταμορφώνει από άγγελο σε δαίμονα και τούμπαλιν.
Η Ρέιτσελ Μακ Ανταμς είναι επίσης πάρα πολύ καλή –και βρίσκω ότι είχαν πολύ καλή χημεία με τον Μέρφι. Κρατάει εκπληκτικά τις ισορροπίες στο παίξιμό της, δεν υπερπαίζει, παρ’ όλο που θα ήταν εύκολο να παρασυρθεί, αλλά βγάζει και την αγωνία που πρέπει.
Σε γενικές γραμμές είναι πολύ καλή η ταινία –δεν τη λέω συμπαθητική, αυτό θα ήταν κακό! Αν εξαιρέσουμε το τελευταίο τέταρτο, πιστεύω ότι θα την απολαύσετε. Εγώ την απόλαυσα!
Σκηνοθεσία: Wes Craven
Σενάριο: Carl Ellsworth
Παίζουν: Rachel McAdams, Cillian Murphy, Brian Cox
Υ.Γ: Σας θυμίζω ότι αυτές τις μέρες, μέχρι και τα μέσα Ιουλίου, τα ραντεβού μας για σινεμά τις Πέμπτες, θα αντικατασταθούν από προτάσεις για dvd, καθώς κι ότι μπορεί να μη γίνονται πάντα Δευτέρα και Πέμπτη, γι αυτό… το νου σας! Τι να κάνουμε, εξεταστική είναι, θα περάσει!
Ανοιχτή Ματιά στον Κόσμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου