Το manakin (Machaeropterus deliciosus) είναι ένα μικρό πουλί, το οποίο ζει και αναπαράγεται στις δυτικές πλαγιές της οροσειράς των Άνδεων, στην Κολομβία και το βορειοδυτικό Εκουαδόρ. Ανήκει στην οικογένεια manakin, που περιλαμβάνει μικρά πουλιά της τροπικής και υποτροπικής Κεντρικής και Νότιας Αμερικής.
Ο ήχος που παράγεται είναι μηχανικός και μοιάζει με αυτόν του βιολιού. Το manakin έχει τη δυνατότητα να κουνά τα φτερά του πάνω-κάτω 100 φορές το δευτερόλεπτο. Συγκριτικά αναφέρω ότι το κολιμπρί κουνάει τα φτερά του 50 φορές το δευτερόλεπτο. 1.400 διαφορετικοί ήχοι παράγονται κατά τη διάρκεια αυτών των κινήσεων. Για να μπορεί να αντέχει σε αυτήν την επαναλαμβανόμενη κίνηση των φτερών του το manakin ανάπτυξε κόκαλα στα φτερά του, όταν στα περισσότερα πουλιά τα κόκαλα είναι κούφια για να διευκολύνεται η πτήση τους.
Φωτογραφία crijnfotin
Μια ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου Κορνέλλ των ΗΠΑ, διαπίστωσε ότι τα οστά του είναι πιο πυκνά απ' ό,τι των άλλων πουλιών. Η καθηγήτρια Bostwick πιστεύει ότι τα φτερά του έχουν ραβδώσεις και συνδέονται σε μια σταθερή, σκληρή μάζα. Οι δονήσεις από την γρήγορη κίνησή τους εκπέμπουν το χαρακτηριστικό ήχο και δεν απορροφάται από τα οστά.
Κατά τη διάρκεια μιας ερωτοτροπίας το μικρό πουλί χτυπά τα φτερά του πάνω στο σώμα του για να δημιουργήσει τον ήχο, που αποτελεί κάλεσμα για ζευγάρωμα.
Φωτογραφία fveronesi1
Ο Κάρολος Δαρβίνος, γοητευμένος από αυτό το είδος manakin, έγραψε το 1871 για την αξιοσημείωτη ποικιλομορφία των παραγόμενων ήχων και τη σημασία τους στην αναπαραγωγή του είδους.
Η εξέλιξη των "μουσικών φτερών" είναι ένα παράδειγμα σεξουαλικής επιλογής, ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο οι προτιμήσεις των θηλυκών για το ζευγάρωμα μπορούν να επηρεάσουν τα χαρακτηριστικά του αρσενικού.
Μπορεί τα φτερά του να μην το βοηθούν πολύ στο πέταγμα, αλλά σίγουρα το βοηθούν στη σχέση του με τα θηλυκά του είδους. Το γεγονός είναι ότι τα θηλυκά δείχνουν μια ξεκάθαρη προτίμηση στα αρσενικά που κάνουν αυτόν τον "συναρπαστικό" ήχο.
Φωτογραφία jj birder
Μια ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου Κορνέλλ των ΗΠΑ, διαπίστωσε ότι τα οστά του είναι πιο πυκνά απ' ό,τι των άλλων πουλιών. Η καθηγήτρια Bostwick πιστεύει ότι τα φτερά του έχουν ραβδώσεις και συνδέονται σε μια σταθερή, σκληρή μάζα. Οι δονήσεις από την γρήγορη κίνησή τους εκπέμπουν το χαρακτηριστικό ήχο και δεν απορροφάται από τα οστά.
Κατά τη διάρκεια μιας ερωτοτροπίας το μικρό πουλί χτυπά τα φτερά του πάνω στο σώμα του για να δημιουργήσει τον ήχο, που αποτελεί κάλεσμα για ζευγάρωμα.
Ο Κάρολος Δαρβίνος, γοητευμένος από αυτό το είδος manakin, έγραψε το 1871 για την αξιοσημείωτη ποικιλομορφία των παραγόμενων ήχων και τη σημασία τους στην αναπαραγωγή του είδους.
Η εξέλιξη των "μουσικών φτερών" είναι ένα παράδειγμα σεξουαλικής επιλογής, ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο οι προτιμήσεις των θηλυκών για το ζευγάρωμα μπορούν να επηρεάσουν τα χαρακτηριστικά του αρσενικού.
Μπορεί τα φτερά του να μην το βοηθούν πολύ στο πέταγμα, αλλά σίγουρα το βοηθούν στη σχέση του με τα θηλυκά του είδους. Το γεγονός είναι ότι τα θηλυκά δείχνουν μια ξεκάθαρη προτίμηση στα αρσενικά που κάνουν αυτόν τον "συναρπαστικό" ήχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου