Μετά τις 17 του Ιούνη είχα πέσει σε μια κοινωνικοπολιτική κατάθλιψη και η
πρώτη μου η σκέψη για δυο βδομάδες ήταν να φύγω στην καβάτζα κινδύνου
που έχω σημειωμένη μονο μέσα στο μυαλό μου.
Έλεγα:
Πως γίνεται εγώ ένας άνθρωπος που ζει σένα χωριο του νομου Σερρών, ο οποιος νομος ανήκει στην Μακεδονία, η οποια με την σειρά της ανήκει στην Ελλάδα, η οποια Ελλάδα θέλει να ανήκει στην Ευρώπη, η Ευρώπη κατοικεί στον πλανήτη γη ο οποιος είναι ένα κομμάτι του ηλιακού μας συστήματος το οποιο ανήκει σε ένα γαλαξία από τους αμέτρητους του απειρου σύμπαντος, τι στο διάβολο σημαντικός μπορώ να είμαι εγώ και ποσο μικρός έως αόρατος είναι ο ρόλος μου σε όλο αυτό το χαοτικό σύμπλεγμα.
Έλεγα:
Πως γίνεται εγώ ένας άνθρωπος που ζει σένα χωριο του νομου Σερρών, ο οποιος νομος ανήκει στην Μακεδονία, η οποια με την σειρά της ανήκει στην Ελλάδα, η οποια Ελλάδα θέλει να ανήκει στην Ευρώπη, η Ευρώπη κατοικεί στον πλανήτη γη ο οποιος είναι ένα κομμάτι του ηλιακού μας συστήματος το οποιο ανήκει σε ένα γαλαξία από τους αμέτρητους του απειρου σύμπαντος, τι στο διάβολο σημαντικός μπορώ να είμαι εγώ και ποσο μικρός έως αόρατος είναι ο ρόλος μου σε όλο αυτό το χαοτικό σύμπλεγμα.
Όλη αυτή η σκέψη ήταν τώρα που την βλέπω μια αλήθεια όπου μπορούσα να την χρησιμοποιήσω για να μην κάνω τίποτα, για να υποδουλώσω την ψυχή μου σένα σύστημα απάνθρωπο, σε κάτι μεταλλαγμένα ζόμπι που λένε ότι είναι η ελίτ του κόσμου και ονειρεύονται τρόπος του λέγχη έναν κόσμο μονο για αυτούς. Τα όνειρα τους μάλλον ταινίες θρίλερ σε 3D είναι και τα σχέδια τους, πλέον τα ξέρω και πλέον τολμώ να πω τελείως αυθόρμητα ότι να γράφω στ' αρχίδια μου...
Αυτά τα δίποντα ηλίθια πολιτικο-ζόμπι δεν μπορούν να μου επιβάλουν τίποτα από τις νομοπαπαριες που ψηφίζουν αν δεν συναινέσω εγώ ο ίδιος μαυτούς.
Το κορμί μου μπορεί να το φυλακίσουν μα την ψυχή μου ποτε. Αυτό που κάνω είναι να βρω ανθρώπους που με καταλαβαίνουν και με νιώθουν. Δεν χρειάζεται να τους γνωρίζω και από χθες απλά μου αρκεί να είναι εδώ σήμερα και ας έχουμε χιλιομετρικές αποστάσεις και ας μας χωρίζουν βουνά και θάλασσες.
Μου αρκεί να ξέρω ότι υπάρξεις εσύ φιλε μου που δεν θέλεις να γίνεις ζόμπι και δεν εννοώ αυτά τα ζόμπι των ταινιών γιατί αυτά τα ζόμπι που ξέρω είναι χειρότερα από τα φανταστικά. Είναι τα ζόμπι της διπλανής πόρτας που είναι πρόθυμα να πάρουν μια θέση που τους έταξε ένα άλλο ζόμπι-πολιτικός, είναι εκείνα τα ζόμπι που ξεπουλάνε την ανθρωπιά για ένα κομμάτι ψωμί και δίνουν αντάλλαγμα την ψυχή τους. Είναι εκείνα τα ζόμπι που προκειμενου να ζήσουν θα προθυμοποιηθούν να πολεμήσουν την ίδια τους την φύση, που θα ποιούν από το αίμα των παιδιών τους και θα τα προσφέρουν όλα με μοναδικό αντάλλαγμα λίγο φορολογημένο οξυγόνο.
Είναι αυτά τα ζόμπι που γονατίζουν στα τέσσερα, που γελάνε με μας που νιώθουμε ακόμη άνθρωποι, που νομίζουν ότι η ανθρωπότητα με τα συναισθήματα της, με τις φιλοσοφικές της σκέψεις, με τα καλά της και με τα στραβά της είναι πλέον παρελθόν. Είναι αυτά τα ζόμπι που γίνανε θεοί και που νομίζουν με τον οικονομικό πόλεμο μπορούν να μας εξολοθρέψουν.
Εγώ τελείως αυθόρμητα σας λέω ότι τους γράφω στ' αρχίδια μου και σταματάω να ψάχνω προκειμενου να βρω τους ανθρώπους που άσχετα από δόγμα, η θρησκεία, η άθεους, η μαύρους, η κίτρινους, η άσπρους, η σεξουαλικά κακοποιημένους η σεξουαλικά διαφορετικούς, η οπαδικά διαφορετικούς, η εθνικά αντιπαλους, η πολιτικά συντρόφους η οποαδήποτε άλλη διαφορα μπορώ να έχω εγώ με σένα ένα μου αρκεί να ξέρω για να γίνεις εσύ ο αρχηγός μου:
ότι θα παραμείνεις άνθρωπος όπως μας το επέβαλε η φύση και θα ταχθείς απέναντι από τα ζόμπι την κρίσιμη στιγμή όρθιος και ας πεθάνεις και ας πεθάνω.
Σήμερα δυο είναι τα στρατόπεδα η άνθρωπος η ζόμπι, διαλέγεις και παίρνεις.
Ο αρχηγός της ανθρωπότητας κυκλοφορεί ανάμεσα μας και τον ξέρεις γιατί έχεις δει το πρόσωπο του στον καθρέφτη του σπιτιού σου...
Υγ. 1:- Την αγάπη μου σε όλους τους αγνωστους φίλους μου και την ευγνωμοσύνη μου στα ζόμπι που μου δείχνουν τι δεν θέλω να κάνω στον εαυτό μου...
Υγ. 2: - Η Ν. Τ. Π. θέλει δυο τάξεις την ελίτ και τους δούλους. . . . εγώ ανήκω στην ενδιάμεση και την ονομάζω ... Υπόγεια Τάξη...
Άκης (akiser) Κουστουλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου