ΛΟΓΩ ΑΥΞΗΜΕΝΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΟΎΜΕ ΤΗΝ ΣΥΧΝΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΜΑΣ ΣΤΟ BLOG. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΘΕΙ, ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΥΧΝΑ ΠΥΚΝΑ ΜΕ ΤΑ ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΜΑΣ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ
Η ομορφιά είναι διαφορετική για τον καθένα. Πολλά όμορφα θα συναντήσεις εδώ μέσα. Θα ενημερωθείς, θα χαρείς, θα λυπηθείς, θα γελάσεις, θα προβληματιστείς, θα μάθεις, θα εκνευριστείς και θα νιώσεις πολλά ακόμα συναισθήματα. Μπορείτε ελέυθερα να αντιγράφεται τις αναρτήσεις μας αυτούσιες ή σε τμήματα αρκεί να αναφέρεστε στην πηγή με ενεργό link

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

0 Τι σημαίνει ο γραφικός χαρακτήρας;

Δείξε μου το φίλο σου αν σου πω ποιος είσαι” λέει η παραδοσή μας αλλά καλύτερα μάλλον να ήταν “Δείξε μου το γραφικό σου χαρακτήρα να σου πω ποιος είσαι”. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο τρόπος που γράφουμε φανερώνει πολλά για την προσωπικότητα μας καθώς και για την εκάστοτε ψυχολογική μας κατάσταση.
Όπως λένε οι ειδικοί, η διαδικασία του γραψίματος ελέγχεται από το κεντρικό νευρικό σύστημα καθώς συμμετέχουν πολλοί μυς όπως του μπράτσου, του αγκώνα, του χεριού, των δαχτύλων και της ωμοπλάτης. Άν κανετε υπομονή μέχρι το τέλος, στα δείγματα γραφής που ακολουθούν και στην ερμηνεία τους, ίσως κάποιοι συναντήσετε τον εαυτό σας ή κάποιο κοντινό σας πρόσωπο.


ΓΕΝΙΚΑ:
- Ο ειλικρινής = μεγάλα στρογγυλά και ομοιόμορφα γράμματα, σε ευθεία γραμμή.
Ο φιλότιμος = στρογγυλά γράμματα και τονίζει τα σημεία στίξης – σημάδι ανθρώπου με προσοχή στη λεπτομέρεια.


Ο οικονόμος = προσεχτικά και ομοιόμορφα, με ελαφριά κλίση στις γραμμές και χωρίς να τονίζει τα κεφαλαία.
- Ο γενναιόδωρος = ευρύχωρα και καθαρά, ξεχωρίζοντας έντονα τα μεγάλα γράμματα και τα κεφαλαία από τα υπόλοιπα γράμματα.
Ο ταπεινός = μικρά, απλά και ομοιόμορφα γράμματα, ενώ οι γραμμές τείνουν να κάνουν ζικ-ζακ.
Ο μελαγχολικός = ξεχωρίζει από την έντονη κλίση των γραμμάτων του. Η πίεση είναι στην αρχή σταθερή, αλλά σιγά-σιγά χάνεται. Τα σημεία στίξης είναι αρχικά έντονα, αλλά καθώς προχωρά το γραπτό, τείνουν να εξαφανίζονται.
Ο υπερήφανος = μεγάλα γράμματα, τονισμένα κεφαλαία, ενώ το τελευταίο γράμμα κάθε λέξης φαίνεται να είναι πιο έντονο από τα υπόλοιπα.
Ο καλλιτέχνης = καλλιγραφικά και το μέγεθος των γραμμάτων τείνει να μικραίνει καθώς προχωρά το γραπτό.
Ο αλτρουιστής = με έντονη κλίση και πίεση. Τα γράμματα είναι στρόγγυλα και τα κεφαλαία σχεδόν καλλιγραφικά.
Ο διακριτικός = μικρά γράμματα, με ελαφριά πίεση και οι γραμμές τείνουν προς τα πάνω. Τα γράμματα τείνουν να έχουν αρκετές σπείρες και καμπύλες, αλλά το τελευταίο γράμμα κάθε λέξης είναι μάλλον σεμνό και περιορισμένο.
Ο αλαζόνας = τονίζει υπερβολικά τα κεφαλαία γράμματα και συνήθως η υπογραφή του είναι μεγάλη και πολύπλοκη, καταλήγοντας σε περιττές “διακοσμήσεις” με κάμπυλες γραμμές.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΑ:
1) Οι συνδέσεις:
Tα ασύνδετα μεταξύ τους γράμματα = όχι καλός αυτοέλεγχος, υπερβολική φαντασία, αποσπασματικός τρόπος σκέψης.
Συνδεση με λεπτές γραμμούλες (ο λεγόμενος «νηματοειδής τύπος») = έντονη αίσθηση αυτοσυντήρησης, ευκολία προσαρμογής και μεγάλη πνευματική συνάφεια.
Σύνδεση με έντονες γραμμές και όλη η γραφή δείχνει να διαθέτει ομοιογένεια και ροή = ηρεμία, ευγενικό, με αυτοπειθαρχία, μια προσωπικότητα συμπαθητική αλλά και ενίοτε πληκτική.
2) H κλίση των γραμμάτων:

 H κλίση προς τα δεξιά = εξωστρέφεια, παρορμητισμός, δίνουν μεγάλη σημασία στις σχέσεις με τους άλλους, καλλιτεχνική φύση.
Η υπερβολική κλίση προς τα δεξιά (σε γωνία μικρότερη από 45 μοίρες) = υπερευαίσθησία, ασυλόγιστη συμπεριφορά.
 κατακόρυφα γράμματα = λογική, ανεξαρτησία, αυτοκυριαρχία ακόμα και σε περιπτώσεις κρίσης, άτομα διευθυντικών θέσεων.
H κλίση προς τα πίσω = εσωστρέφεια παρά τον πλούσιο συναισθηματικό κλοσμο.
Διαφορετικές κλίσεις = εύστροφια, αυθόρμητισμός αλλά ελάχιστος αυτοέλεγχος, ευμετάβλητη διάθεση, αποφυγή ανάληψης μεγάλες ευθυνών.

3) Οι 3 ζώνες: Eπάνω, στη μέση και κάτω:


H γραφολογία χωρίζει τα γράμματα σε τρεις οριζόντιες ζώνες, καθεμιά από τις οποίες συνδέεται με μια ομάδα χαρακτηριστικών της προσωπικότητας.
Στην άνω ζώνη ανήκουν τα γράμματα που αναπτύσσονται εις ύψος, όπως το «β», το «δ», το «θ» αλλά και το «τ». = φιλοδοξίες, τα όνειρα, τα ιδανικά.Όσο περισσότερο τα γράμματα εισχωρούν σε αυτήν τόσο φανερώνει άτομο με ζωηρή φαντασία, τάση στην ονειροπόληση και έλλειψη πρακτικού πνεύματος. Aντίθετα, αν οι θηλιές των γραμμάτων στην άνω ζώνη είναι μικρές, αυτό δείχνει ότι το άτομο δεν επιτρέπει ελευθερία έκφρασης στη φαντασία του. Eπίσης και οι θηλιές ή οι προς τα πάνω προεκτάσεις των γραμμάτων δείχνουν έλλειψη δημιουργικής σκέψη, άτομα λογικά, μεθοδικά, με σωστή κρίση.
Στη μέση ζώνη, εκείνα που δεν προεξέχουν ούτε προς τα πάνω ούτε προς τα κάτω, δηλαδή όλα τα φωνήεντα, καθώς και τα «κ», «π», «σ», «ν». H μέση ζώνη σχετίζεται με τη στάση του ανθρώπου απέναντι στην καθημερινότητα. Όταν υπερισχύει, φανερώνει κοινωνικό άτομο που θέλει να γίνεται αρεστό. Έχει τάση να ζει για το παρόν. Όταν η μέση ζώνη είναι μικρότερη από τις άλλες δύο, δείχνει άτομο πρακτικό, προσγειωμένο και ακούραστο, που ωστόσο μπορεί να αισθάνεται ανικανοποίητο από την καριέρα του και την κοινωνική ή την ερωτική ζωή του.
Στην κάτω ζώνη περιλαμβάνονται τα γράμματα που «κρεμάνε»: «γ», «μ», «ρ», «φ», «χ». Oρισμένα, πάλι, όπως το «ζ», το «ξ», το «λ» και το «ψ», ανήκουν και στην άνω και στην κάτω ζώνη. H άνω ζώνη ταυτίζεται με τις . H κάτω ζώνη σχετίζεται με τις ενστικτώδεις επιθυμίες του ατόμου, τις υλικές ανάγκες, τις σωματικές δραστηριότητες, τη σεξουαλικότητα.Όσο λοιπόν περισσότερη έμφαση έχει στο γραφικό χαρακτήρα με γεμάτες και έντονες κάτω θηλιές στα γράμματα, τόσο περισσότερο το συγκεκριμένο άτομο δίνει σημασία στα υλικά αποκτήματα, αγαπά τα σπορ, έχει έντονο ερωτισμό.
Aν οι κάτω θηλιές είναι τόσο μακριές, που να μπερδεύονται με την από κάτω αράδα, προδίδουν μια αδυναμία κρίσης, έλλειψη οργάνωσης και δυσκολία με τη μεθοδική σκέψη. Oι ασυνήθιστοι σχηματισμοί στις κάτω θηλιές των γραμμάτων μπορεί να σημαίνουν σεξουαλική εκκεντρικότητα αλλά και ασυνήθιστα έντονο ερωτισμό. Aν, πάλι, οι καταλήξεις των γραμμάτων στην κάτω ζώνη είναι ευθείες, έχουμε να κάνουμε με έναν κλειστό χαρακτήρα που διαθέτει σωστή κρίση και κατά πάσα πιθανότητα κλίση στη μουσική ή τα μαθηματικά.
4) Kεφαλαία και πεζά:
H σχέση μεγέθους των κεφαλαίων γραμμάτων με των πεζών εκφράζει την άποψη που έχει το άτομο για τον εαυτό του. Όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά τους, τόσο πιο ανεβασμένη είναι και η αυτοεκτίμησή του.

 Tα ψηλόλιγνα κεφαλαία = δειλία απέναντι στους άλλους, χωρίς ωστόσο κατά βάθος να λείπει η αυτοπεποίθηση.
Tο πλατύ κεφαλαία = τάση επιβολής στους άλλους.
Tα κοντά κεφαλαία = συντηρητική και άτολμη προσωπικότητα.
Αν έχουν σχεδόν το ίδιο ύψος με τα πεζά = χαρακτήρας δειλός και αποτραβηγμένος.
Tα πολύ «στολισμένα» κεφαλαία = ανάγκη εντυπωσιασμού των άλλων. Iδίως αν τονίζονται με μια γραμμή που προέρχεται από την άνω ζώνη, φανερώνουν άτομο που έχει σαφή άποψη για την ανωτερότητά του απέναντι στους άλλους.
Oι μεγάλες θηλιές στα αριστερά των κεφαλαίων = εγωισμός κι αισθησιασμός.
Tα κεφαλαία που επεκτείνονται και στην κάτω ζώνη = επιθετικότητα κι απόλυτη σιγουριά – τα άτομα είναι βέβαια ότι έχουν δίκιο και θα κάνουν το παν να το επιβάλουν.
5) H πίεση και η ταχύτητα:
Σπάνια όταν γράφουμε έχουμε συναίσθηση του πόσο πιέζουμε στο χαρτί το στυλό μας, ωστόσο ο βαθμός της πίεσης αυτής δείχνει τη διάθεση, τη ζωτικότητα και την αποφασιστικότητά μας.
H έντονη πίεση = αντοχή, ενθουσιασμό, ζωηρή λίμπιντο.
H βαριά πίεση σε ένα κείμενο = άτομο καταπιεσμένο και απογοητευμένο.
H ακανόνιστη πίεση = η δύναμη της θέλησης είναι ασταθής, εσωτερικές συγκρούσεις, αισθήματα ανασφάλειας.
Γράφει γρήγορα όποιος σκέφτεται και γρήγορα.
Η ταχύτητα στο γραπτό = ευστροφία και διεισδυτική σκέψη.
Tο αργό γράψιμο = προσπάθεια διατήρησης συναισθηματικόυ ελέγχου. Aν, μάλιστα, συνδυάζεται και με μικρή πίεση του στυλό πάνω στο χαρτί, φανερώνει ότι η ψυχική και η σωματική κατάσταση την ώρα του γραψίματος δεν είναι η καλύτερη.

6) Tα γράμματα-κλειδιά:
Oρισμένα γράμματα του αλφαβήτου παίζουν βασικό ρόλο σε μια γραφολογική ανάλυση.
Tο α και το ο. Aνάλογα με το αν τα κυκλάκια τους είναι ανοιχτά ή κλειστά, δείχνουν το βαθμό που το άτομο ανοίγεται στους άλλους.
* Tο ίδιο ισχύει με το δ και με το θ. Eπίσης πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν οι γωνίες που μπορεί να σχηματίζουν – γιατί φυσικά ελάχιστοι άνθρωποι τα κάνουν στρογγυλά με… το διαβήτη.
* Tο κεφαλαίο I (το γράμμα της ατομικότητας):
- Οριζόντιες γραμμές πάνω κάτω = δημιουργική σκέψη.
- Aπλή ίσια γραμμή = άτομο που δίνει βάση στα ουσιώδη.
- Μικρό στο ύψος = χαμηλή αυτοεκτίμηση.
- Η πάνω θηλιά πιο σχηματισμένη από την κάτω = μεγάλη σημασία στο νου
- Η έντονη κάτω θηλιά = υπερβολική σημασία στο σώμα.

 * Tο τ είναι ένα ακόμη γράμμα που μπορεί να γραφτεί με πολλούς τρόπους, ακόμα και στο χειρόγραφο του ίδιου ατόμου (σε αυτή την περίπτωση προδίδει ευστροφία, αλλά αστάθεια αυτοελέγχου).
- Η μακριά οριζόντια γραμμή = δεσποτισμός και έντονη αυτοπροστασία
- Η θηλιά στην εγκάρσια γραμμή = τάση για κριτική ευαισθησία, πανουργία.
- Tο πεζό «τ», αν έχει μπούκλα στην επάνω ζώνη, είναι δείγμα συντηρητισμού, ενώ, αν δεν έχει εγκάρσια γραμμή και είναι γραμμένο σαν «ι», δείχνει αφηρημάδα, έγνοια ή βιασύνη.
- Οριζόντια εγκάρσια γραμμή = εφευρετικότητα
- Λοξή εγκάρσια γραμμή = επιθετικότητα, δόση φιλοδοξίας.
- Aν γράφεται σαν σταυρουδάκι με μονοκοντυλιά = υπευθυνότητα και λογική.

 7) Διάταξη στην σελίδα

Μεγάλο κενό στην αριστερή μεριά της σελίδας = άτομο που κοιτά προς το μέλλον όχι το παρελθόν
Μεγάλο κενό στην δεξιά μεριά της σελίδας = φόβος προς το μέλλον, το άγνωστο.
Στενό κενό στην αριστερή μεριά της σελίδας = άτομο προσεχτικό που ενοχλείται όταν πιέζεται να ξεκινήσει κάτι χωρίς να είναι έτοιμος.
Στενό κενό στην δεξιά μεριά της σελίδας = ανυπόμονησία και ανήσυχία

Τα κενά μεταξύ των λέξεων


Μεγάλα κενά = άνθρωπος ντροπαλό, προσεχτικός και σκεπτικός
Στενά κενά = άνθρωπο ενεργητικός, φλύαρος.
Ανύπαρκτα κενά = άνθρωπο ανυπόμονος, ενεργητικός, με μπόλικη αυτοπεποίθηση, κοινωνικός αλλά και με τάση να ‘γαντζώνεται’ στους άλλους.
9) Τα κενά μεταξύ των γραμμών
Μεγάλα κενά = άνθρωπος μοναχικός, ανεξάρτητος, ίσως αντικοινωνικός αντικειμενικός, αμερόληπτος.
Ίσα-ίσα να μην αγγίζονται τα πάνω γράμματα με τα κάτω = φλύαρος, σπάταλος
Μόλις που αγγίζονται τα πάνω ‘χαμηλά’ γράμματα (όπως το ‘γ’ και το ‘ρ’) με τα κάτω ‘ψηλά’ γράμματα (‘β’, ‘δ’, ‘ζ’, ‘λ’, ‘ξ’) = συγκρότηση σκέψης
Όταν το κενό είναι υπερβολικά στενό, με αποτέλεσμα σε σημεία-σημεία να μπλέκεται η μια γραμμή με την επόμενη = χαλαρή αυτοπειθαρχία, παθιασμένη προσωπικότητα.


Πώς γίνεται η ανάλυση

H διαδικασία για τη γραφολογική ανάλυση είναι απλή. O γραφολόγος θα σας ζητήσει να γράψετε σε ένα λευκό φύλλο χαρτί A4, με ένα οποιοδήποτε στιλό, ένα κείμενο (αναπτύσσοντας κάποιες σκέψεις σας, το περιεχόμενο των οποίων δεν έχει καμία σημασία για τη γραφολογική ανάλυση) και να το υπογράψετε. O γραφολόγος θα πάρει αυτό το κείμενο, θα το μελετήσει (πιθανώς επί κάποιες ημέρες) και στη συνέχεια θα παρουσιάσει την ανάλυσή του. Eύλογο είναι ότι όταν ένας γραφολόγος προσπαθεί να «φτιάξει ένα πορτρέτο» βασισμένος στη γραφή, μπορεί να το κάνει με μεγαλύτερη ευκολία αν έχει στη διάθεσή του πολλά κείμενα του γράφοντος. Oι ειδικοί εξηγούν ότι είναι σαν να θέλει κάποιος να περιγράψει έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζει, βασισμένος σε μία μόνο φωτογραφία του. Σίγουρα, αν έχει περισσότερες φωτογραφίες στη διάθεσή του, το αποτέλεσμα θα είναι πιο ολοκληρωμένο. Kάπως έτσι γίνεται και με τα κείμενα: Ένα πρώτο κείμενο δίνει αρκετές πληροφορίες για τον αναλυόμενο, αλλά η ανάλυση περισσότερων μπορεί να δώσει μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Όπως λέει η κοινή λογική, κάθε κείμενο μπορεί να έχει διαφορές (π.χ. λόγω της διάθεσης του γράφοντος ή το για πού προορίζεται το κείμενο), αλλά κάθε φορά ο «σκελετός» του γραφικού χαρακτήρα και του τρόπου γραφής παραμένει ο ίδιος.

Tι προσέχει ο γραφολόγος

H αναλυτική Γραφολογία, όπως και η δικαστική, βέβαια, ακόμα περισσότερο, δεν είναι καθόλου απλή διαδικασία. Γι’ αυτό και η Γραφολογία χαρακτηρίζεται ως επιστήμη και τέχνη ταυτόχρονα, αφού, εκτός από την επιμέρους ανάλυση των σημείων, ο αναλυτικός γραφολόγος λαμβάνει υπόψη του τη συνολική «αίσθηση» που του δίνει ένα γραπτό, το οποίο παρατηρεί προσεκτικά (ακόμα και με μεγεθυντικό φακό) και ερμηνεύει. Xαρακτηριστικό είναι ότι τα σημεία τα οποία εκτιμάει ο γραφολόγος για να δώσει μία ανάλυση είναι περίπου 250 παρ’ όλα αυτά, κανένα δεν ερμηνεύεται από μόνο του, αλλά σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα. 


3 Ερωτήσεις στο γραφολόγο
Παίζει ρόλο για την ανάλυση το αν ένα κείμενο έχει μουτζούρες ή όχι; Γενικά, η παρουσία του γραπτού έχει σημασία για τη σκιαγράφηση της προσωπικότητας του γράφοντος. Ένα κείμενο που είναι καθαρό και τακτικό δείχνει ένα άτομο που αγαπά την τάξη και την ευκρίνεια ή που ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την αισθητική.
Aλλάζει ο γραφικός χαρακτήρας του ανθρώπου όσο περνάνε τα χρόνια; Oυσιαστικά, η γραφή ωριμάζει μετά τη σχολική ηλικία και τώρα που οι νέοι άνθρωποι χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο τους υπολογιστές παρατηρούμε ότι υπάρχει «μπλοκάρισμα» στη γραφή. Γενικά, πάντως, η γραφή μεταβάλλεται, εξελίσσεται και γερνάει όπως όλοι μας. Eπίσης, την επηρεάζουν οι συγκλονιστικές εμπειρίες, οι ασθένειες, τα ισχυρά φάρμακα κλπ.
Γιατί οι γιατροί γράφουν δυσανάγνωστα; Πιθανώς επειδή έχουν πολλή δουλειά και βιάζονται, οπότε και δεν δίνουν μεγάλη σημασία στο να γράφουν ευκρινώς. Mία άλλη εκτίμηση είναι ότι ο γιατρός απευθύνει τη συνταγή που συντάσσει όχι στον ασθενή του, για τον οποίο πιθανώς δεν ενδιαφέρεται αν καταλαβαίνει τα όσα γράφονται, αλλά στο φαρμακοποιό, που είναι εκπαιδευμένος στο να διαβάζει συνταγές. Ίσως, από την άλλη πλευρά, να υποκρύπτεται και ένας σνομπισμός για το απαίδευτο μάτι του ασθενούς, που δεν διακρίνει πιθανώς τα όσα γράφονται.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΟΛΟΓΙΑΣ


Το αντικείμενο της γραφολογίας απασχόλησε τον άνθρωπο από την αρχαιότητα. Αναφορές σε ζητήματα της ερμηνείας της γραφής υπάρχουν στο φιλόσοφο Αριστοτέλη, στο ρήτορα και συγγραφέα Δημήτριο το Φαληρέα, στον ποιητή Μένανδρο τον Αθηναίο , το συγγραφέα Διονύσιο εξ Αλικαρνασσού κλπ. Η πρώτη γραπτή αναφορά περίπτωσης δικαστικής γραφολογίας χρονολογείται το έτος 539 μ.Χ. , όταν ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός αναφέρει δικαστικό λάθος που προκάλεσε η λανθασμένη εκτίμηση επί της αυθεντικότητας ενός εγγράφου από ειδικούς γραφολόγους.
Το πρώτο βιβλίο σχετικά με την ερμηνεία του ανθρώπινου χαρακτήρα μέσω της γραφής , εκδόθηκε στο Κάπρι της Ιταλίας το έτος 1622 και ήταν η πραγματεία του γιατρού, συγγραφέα και καθηγητή φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Μπολώνια Camillo Baldo, με τίτλο «trattato come una Lettera Missiva si CognoscanoLa Natura e Qualita del o ecrittore”.
H γραφολογία απασχόλησε συγγραφείς όπως ο Grohman, ο Goethe, ο Abbe Flandrin και ο Lavater.

O lavater μάλιστα σημείωσε ότι «βρίσκω μία αξιοθαύμαστη αναλογία ανάμεσα στην ομιλία, στο περπάτημα και στο γράψιμο της πλειονότητας των ανθρώπων», καθώς ανακάλυψε ότι ο άνθρωπος αποτελεί μία ενότητα στην οποία όλα ακολουθούν το ίδιο βαθμό.
Εντούτοις, ο πρώτος που ασχολήθηκε επιστημονικά με τη γραφολογία ήταν ο Abbe Jean Hippolyte Michon, ο οποίος, αφού επί τριακονταετίας συνέλεξε χιλιάδες δείγματα γραφής, τα μελέτησε και προσπάθησε να συνδέσει κάθε σημείο με ένα χαρακτηριστικό του γράφοντος. Ο Abbe Jean Hippolyte Michon, ίδρυσε το έτος 1871 την Societe Francaise de Graphologie, εξέδωσε δύο βιβλία και το περιοδικό «Graphologie». Αναμφισβήτητα θεωρείται ο ιδρυτής της γραφολογίας, καθόσον την ανήγαγε σε επιστήμη και έθεσε τις βάσεις της, παρόλες τις ελλείψεις και ατέλειες του έργου του.

Μαθητής του υπήρξε ο Jean Grepieux Jamin (1858- 1940), ο οποίος αναθεώρησε τη δουλειά του διδασκάλου του και καθιέρωσε καινούργιους νόμους και σημεία , τα οποία χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα. Και αυτός εξέδωσε βιβλία σχετικά με τη γραφολογία. Το βιβλίο του «L ABC de l ecriture”, αποτελεί το σύνολο της επιστημονικής εργασίας του, παραμένει κλασικό μέχρι σήμερα, και αποτέλεσε το θεμέλιο της επιστήμης της γραφολογίας. Τα σημεία που ερευνώνται κατά την ανάλυση της γραφής μέχρι σήμερα είναι αποτέλεσμα της πεντηκονταετούς μελέτης του.

Περί το τέλος του 19ου αιώνα ο καθηγητής ιατρικής illiam ThierryPreyer έδειξε ότι το γράψιμο είναι εγκεφαλικό και δεν ασκεί επιρροή ποιο μέλος κατευθύνει τη γραφίδα με την οποία γράφουμε.

Στις αρχές του 20ου αιώνα ο φιλόσοφος Dr. Ludwig Klagesεισήγαγε στη γραφολογία την έννοια του γενικού επιπέδου και την έννοια της ευμενούς και δυσμενούς ερμηνείας των δύο σημείων.

Ο Ελβετός φιλόσοφος και γραφολόγος max Pylver ανακάλυψε και προσέφερε στην επιστήμη της γραφολογίας τον συμβολισμό του χώρου, δηλαδή πως ερμηνεύεται η κατανομή της γραφής στο χώρο. Ο Μax Pulver πρώτος εισήγαγε την ψυχανάλυση στη Γραφολογία.

Από τους νεότερους γραφολόγους o Renne Le Senne συνεισέφερε στον τομέα της χαρακτηρολογίας μέσω της γραφής, ο P. Cartonανέπτυξε τις τέσσερις ιδιοσυγκρασίες του Ιπποκράτη και της εισήγαγε στην Γραφολογία, η St . Morand εισήγαγε στην γραφολογία τους μυθολογικούς (ή πλανητικούς) τύπους, η An.Teillard (μαθήτρια του Jung) εφάρμοσε τις θεωρίες του Jung, ανακαλύπτοντας τα σημεία της γραφής που αποκαλύπτουν την κυριαρχία της κάθε ψυχικής λειτουργίας
(Συναίσθημα, Σκέψη, Αίσθηση, Διαίσθηση), την Εσωστρέφεια και την εξωστρέφεια, τις τάσεις animus – anima, το persona κλπ.
Αν λοιπόν πήρατε μια πρώτη γεύση σας λέω ότι ακόμα δεν έχετε δει τίποτα. Για να εξαχθεί συμπέρασμα από γραφολόγο, χρειάζεται να ληφθούν υπ’ όψιν πολλά χαρακτηριστικά. Η επιστήμη έχει εισέλθει σε πολλούς τομείς όπως η εγκληματολογία και η πρόσληψη προσωπικού γίνεται πολλές φορές μέσα από δείγματα γραφής των υποψηφίων..

Τώρα βέβαια που οι περισσότεροι γράφουν πλέον μόνο σε κομπιούτερ θα περιμένουμε την επόμενη επιστημονική έρευνα για τις γραμματοσειρές που χρησιμοποιούν...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...