Σα θες να κάμεις τη ζωή, να’ χει γερό θεμέλιο, όντε ξυπνάς κάθε πρωί, ξεκίνα με το γέλιο. Το Γέλιο Είναι Μυστήριο, σαν όλα τα σημαντικά στην ζωή. Το γέλιο όπως και όλα τα μυστήρια της ζωής καλύτερα να το βιώσεις παρά να σου πουν τι είναι ή να ακούσεις κάποιον να σου μιλάει γι αυτό. Το γέλιο το ζεις ή τίποτα. Καλύτερα να μάθεις να κολυμπάς μέσα στο κάθε μυστήριο, παρά να θες να το ανακαλύψεις, να το μάθεις αντί να το απολαμβάνεις. Τότε χάνει την μαγεία, το μυστήριο και κάθε ουσιαστική αξία. Έτσι είναι και το γέλιο. Ένα μυστήριο.
- Ο κατεργάρης όταν κάνει παιχνίδι, γελά με όλα και με όλους, ειδικά με τους σοβαρούς. Το γέλιο είναι το εργαλείο του κατεργάρη, του χάους. Είναι το εργαλείο αυτού που ανατρέπει τα χαρτιά του σύμπαντος και ξαναμοιράζει, κι αν παίζεται το παιχνίδι με σημαδεμένα χαρτιά, φροντίζει να είναι τα δικά του.
Το γέλιο, να υπάρχει πάντα, ανεξάρτητα με το τι συμβαίνει γύρω σου.
Το εσωτερικό γέλιο ή και το εξωτερικό κατά περίπτωση.
© άρθρο της Eos Aurora
Είναι μυστικό, μην το πεις πουθενά. Υπάρχει μια κατάσταση που λέγεται ‘ομαδοποίηση’ και μια άλλη που λέγεται ‘διαφοροποίηση’. Ο υγιής πνευματικά άνθρωπος μπορεί να τις ξεχωρίζει και να δρα αναλόγως. Αυτό σημαίνει πως δεν ταιριάζουν όλα με όλα, υπάρχουν διαφορές και ομοιότητες σε κάθε περίσταση ή κατάσταση. Η διαφοροποίηση είναι μια ανώτερη πνευματική ικανότητα. Δεν μπορείς να γελάς σε μια κατάσταση που δεν είναι αποδεκτό, αλλά δεν υπάρχει λόγος και να κλαίς, μπορείς να γελάς εσωτερικά και εξωτερικά να είσαι σοβαρός όπως αρμόζει στην περίπτωση. Αν και όταν το πετύχεις αυτό, γίνεσαι ο κυρίαρχος, ο κατεργάρης του σύμπαντος.
Το γέλιο είναι ευφυΐα, όπως και η διαφοροποίηση των καταστάσεων, δείχνει εξυπνάδα και πάνω απ’ όλα δείχνει μια ανέμελη ψυχή. Όποιος ξέρει να γελά, γελά με την ψυχή του και ξέρεις γιατί δεν γελούν όλοι με την ψυχή τους; Γιατί δεν έχουν όλοι ψυχή.
Η έλλειψη του γέλιου, είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των ά-ψυχων. Δεν μπορούν να γελάσουν από την καρδιά τους, γιατί στα άψυχα όντα το τσάκρα της καρδιάς, δεν υπάρχει, και το γέλιο είναι υπόθεση καρδιάς.
Το γέλιο είναι η διαφορά ανάμεσα στο απλά ζω και στο ξέρω ότι ζω. Ακόμη και στον κόσμο των ζώων το γέλιο είναι συνυφασμένο με συναισθήματα χαράς, ξεγνοιασιάς και ευθυμίας.Τα ‘’κατώτερα’’ ζώα δεν γελούν, κανένα ζώο δεν γελάει, όχι όπως ο έμψυχος άνθρωπος. Το δελφίνι, η φάλαινα, η γάτα, ο γορίλας π.χ όμως γελούν και μάλιστα έντονα.
Το Γέλιο για να υπάρξει χρειάζεται μια ιδιαίτερη ευφυΐα μια πνευματική ανωτερότητα. Σημαίνει πως μπορείς να καταλάβεις την γελοιότητα μια συγκεκριμένης κατάστασης της ζωής. Ακόμη είναι μακράν η πιο έξυπνη η πλέον ιδιοφυής διευθέτηση εμποδίων η παρεξηγήσεων. Τι είναι λοιπόν το Γέλιο?
Το Γέλιο είναι η ξαφνική ανατροπή της εσωτερικής ορθολογιστικής προσδοκίας.
Γελώ σημαίνει λάμπω, φωτίζομαι, είμαι γεμάτος ζωή, δύναμη, ενέργεια, ευτυχία και είμαι εύθυμος, ανθίζω.
Δεν γελώ, σημαίνει είμαι στεναχωρημένος, αγανακτισμένος, λυπημένος, κατσούφης, άσχημος, χωρίς σθένος, μαραίνομαι. Διαλέγεις και παίρνεις, φίλε μου.
Το γέλιο δεν υπάρχει από μόνο του, εσύ πρέπει να το βάλεις στην καθημερινότητα σου, σε όλες τις καταστάσεις της ζωής σου. Να αφήσεις την κοινωνία και τον πολιτισμένο νεκρό κόσμο, που συμφώνησες να φυλακιστείς, στην ησυχία του και να φτιάξεις έναν άλλο γεμάτο πνευματικότητα, γεμάτο γέλιο.
Το γέλιο και η χαρά είναι επιλογή όχι αποτέλεσμα. Αυτό που σου κάνει η ζωή, η κοινωνία, είναι να σε πηγαίνει σε μια κατεύθυνση λογικά, ορθολογιστικά, αρχίζεις λοιπόν να προσδοκάς, με τον λογικό Νου, πως τώρα θα γίνει αυτό η το άλλο και συνεχίζει αυτό να συμβαίνει σύμφωνα με τις προσδοκίες σου.
Ξαφνικά συμβαίνει μια ανατροπή μια απότομη μεταστροφή που δεν φαντάστηκες πως θα μπορούσε να συμβεί. Αυτό φέρνει το γέλιο. Πρόκειται καθαρά για μια εσωτερική διαδικασία της λογικής, της ορθολογιστικής προσδοκίας που ανατρέπεται απότομα. Αν συμβεί αυτό που προσδοκούσες δεν υπάρχει ανατροπή και δεν υπάρχει γέλιο.
Το γέλιο σε κάνει να ξεχάσεις την λογική να δεις από μια άλλη οπτική γωνία τα γεγονότα. Όταν γελάς με την καρδιά σου σταματάει ο νους. Δεν μπορεί να γελάσει ο νους γιατί είναι δομημένος με σοβαρότητα με μιζέρια με κακομοιριά. Γι’ αυτό το γέλιο δεν έρχεται από το νου αλλά από την καρδιά.
Μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές του καθημερινού ανθρώπου, είναι πως έχει χάσει την επαφή με την καρδιά, αν και όταν διαθέτει, και έχει κάνει την ύπαρξη του σοβαρή. Φυσικό είναι, αν σκεφτούμε πως το τσάκρα της καρδιάς δεν υπάρχει σε όλα τα όντα, ούτε και τα υπόλοιπα τσάκρα, από την καρδιά και πάνω. Τώρα, αν θέλεις, να δεις το ποσοστό των άψυχων, δες το ποσοστό των ανθρώπων που γελούν.
Στο πρόσωπο του ανθρώπου, βλέπεις την καρδιά του,
στο γέλιο του βλέπεις την ψυχή του.
Το Γέλιο Φανερώνει Το Χαρακτήρα. Ένα πολύ σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάσαι πάντοτε είναι πως η εξέλιξη της ζωής σε αυτό το Σύμπαν, λειτουργεί και αναπτύσσεται μέσα από πολικότητες, μέσα από Πολικά Αντίθετα. Ζούμε σε ένα σύμπαν δυαδικότητας και παλαντζάρουμε σε αντίθετες καταστάσεις.
Η ζωή δεν είναι άσπρο ή μαύρο,
είναι ΚΑΙ άσπρο ΚΑΙ μαύρο
ΜΑΖΊ με όλες τις αποχρώσεις του άσπρου και του μαύρου.
Ίσως μπορείς να περπατήσεις μικρές αποστάσεις με το ένα πόδι, μπορείς να σταθείς αλλά δεν μπορείς να τρέξεις…χρειάζεσαι και τα δύο πόδια και καλή φυσική κατάσταση και την θέληση να αρχίσεις το τρέξιμο.
Φαντάσου έναν αετό με ένα σπασμένο φτερό μπορεί να σέρνεται αλλά δεν μπορεί να πετάξει. Το ίδιο και η εξέλιξη της ζωής η ίδια η εξέλιξη της «Ύπαρξης» χρειάζεται πολικά αντίθετα. Αγάπη και μίσος, γέλιο και θλίψη, ζωή και θάνατο και όλες τις αποχρώσεις αυτών των αντιθέτων. Χρειάζονται και τα δύο για να δημιουργηθεί ορμή για ζωή, διαφορετικά υπάρχει κενό. Θα αφήσουμε την αγάπη – μίσος για μια άλλη φορά και θα πούμε σήμερα για τα πολικά αντίθετα γέλιο – θλίψη και τα δύο όμως είναι επιλογή και δείχνουν τις εσωτερικές διεργασίες που γίνονται μια συγκεκριμένη στιγμή μέσα στην καρδιά ενός ανθρώπου. Όμως το ένα αναιρεί το άλλο δεν μπορείς να είσαι και χαρούμενος και σοβαρός. Θα είσαι η το ένα ή το άλλο.
Το Γέλιο Είναι Κεφάλαιο, Η Σοβαρότητα Χρέος.
Το γέλιο είναι ζωή, η σοβαρότητα θάνατος.
Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα, μεταξύ άλλων, που λείπουν από τη ζωή είναι το γέλιο, η χαρά ο ενθουσιασμός. Η σοβαρότητα είναι ένα είδος ασθένειας. Είναι η κατάθλιψη της ψυχής. Γνωρίζεις πως η κατάθλιψη είναι η επίσημη γήινη ασθένεια του προηγούμενου αιώνα και ακόμη συνεχίζεται? Γνωρίζεις πως παρά το ότι υπάρχουν πάνω από τριακόσιες θρησκείες, ναοί, εκκλησίες, τζαμιά, ψυχολόγοι και ψυχαναλυτές η πνευματικότητα λείπει από την γη?
Όλοι αυτοί «οι ειδικοί» έβγαλαν από την ζωή του ανθρώπου την χαρά το γέλιο τον ενθουσιασμό και τον έκαναν άρρωστο τον έκαναν σοβαρό. Μόνο οι άρρωστοι άνθρωποι είναι σοβαροί. Οι υγιείς, οι ολοκληρωμένοι δεν είναι, ποτέ δεν μπορούν να είναι σοβαροί. Δεν μπορούν να είναι καταθλιπτικοί. Η πνευματικότητα δεν μπορεί να ανθίσει στην ανθρωπότητα γιατί η σοβαρότητα την σκοτώνει. Αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει για να ξαναβρεί ο άνθρωπος την χαμένη πνευματικότητα του, την χαρά της ζωής.
Το Χαμόγελο Είναι Ευγένεια Το Γέλιο Ευτυχία
Το γέλιο είναι η χαμένη, η ξεχασμένη επαφή με την πνευματικότητα.
Όταν βγάζεις το γέλιο από την ζωή σου είναι σαν να ξεριζώνεις ένα ανθισμένο φυτό από το έδαφος. Γρήγορα θα αρχίσει να ξεραίνεται, και τα λουλούδια του θα μαραθούν. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται ούτε στο φυτό ούτε στο έδαφος αλλά στο διαχωρισμό τους. Το φυτό χρειάζεται τροφή για να ανθίσει σε χιλιάδες λουλούδια σε μια πανδαισία χρωμάτων, αρωμάτων σε μια έκρηξη ομορφιάς, το ίδιο και ο άνθρωπος αν του στερήσουμε το έδαφος, την επαφή με την πηγή της «Ύπαρξης» ξεραίνεται.
Η ικανότητα της επιβίωσης υπάρχει μέσα σε κάθε ον , ανθρώπινο ή μη, από την στιγμή που γεννιέται, αλλά την τέχνη του να μετατρέπει την ζωή σε παιχνίδι, σε γιορτή, σε διασκέδαση, σε χαρά σε γέλιο αυτό πρέπει να το μάθει. Για μένα ζωή και ευτυχία είναι η υπέρτατη τέχνη του να μπορώ να μετατρέπω το ασήμαντο σε σημαντικό, το συνηθισμένο σε ασυνήθιστο. Είναι η συνεχής διαδικασία της μετατροπής του απίθανου σε πραγματικό.
Να είσαι σαν την Μόνα Λίζα, να συνεχίζεις να χαμογελάς
ακόμη και με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο.
Αυτό το χαμόγελο να το βάλεις στην καθημερινότητα σου και να μην δέχεσαι να κάνεις τίποτε λιγότερο από αυτό. Οι κοινωνικές δομές, οι θρησκείες, οι πολιτικοί, τα μέσα ενημέρωσης, έχουν καταδικάσει το γέλιο την χαρά την ξεγνοιασιά. Έχουν κάνει το άνθρωπο καταθλιπτικό και αγχωτικό. Δες γύρω σου πόσο καταθλιπτικούς ανθρώπους βλέπεις χωρίς να υπάρχει καν λόγος.
Μόνο όταν κάνεις την ζωή σου μια περιπέτεια, ένα παιχνίδι, ένα εκστατικό χορό, μια μουσική ουράνια μόνο τότε μπορείς να ξεφύγεις από τα όρια του σώματος, της λογικής και του παγιωμένου νου. Μόνο τότε μπορείς να νοιώσεις την ύπαρξη του άπειρου. Μόνο τότε μπορείς να στοχαστείς, για πρώτη φορά σε αληθινή σύνδεση με ‘κάτι άλλο’.
Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να γελάσει είναι ανίκανος να στοχαστεί, δεν μπορεί να έχει την εμπειρία μιας ανώτερης μορφής σκέψης, την ‘μη σκέψη’. Η ‘μη σκέψη’ όπως και το γέλιο δεν γίνεται με το νου αλλά με την καρδιά. Ο σοβαρός αυτός που δεν ξέρει να γελάει έχει μια καρδιά νεκρή. Δεν μπορεί να φτάσει στο ‘’κάτι άλλο’’ και σαν τον αετό με το σπασμένο φτερό δεν μπορεί να πετάξει. Μόνο ο ολοκληρωτικά μεθυσμένος από ευτυχία αυτός που γελάει μέσα από την καρδιά του μπορεί να αγγίξει το ‘’κάτι άλλο’’. Μόνο να το αγγίξει, γιατί μετά χρειάζεται να το ελέγξει να το χειραγωγήσει και να γίνει ένα μαζί του. Μόνο με το γέλιο μπορεί να το καταφέρει.
Ξέρεις πότε βρίσκεσαι ολοκληρωτικά σε αυτή την κατάσταση; Στην κβαντική, χαώδη, μαγική, κατάσταση του Είναι; Πότε εξαφανίζεται το εγώ, και αρχίζει η επαφή με τον αληθινό εαυτό, με το Είναι, με Αυτό, με αυτό το ‘’κάτι άλλο’’; Όταν σταματάει η αναπνοή σου και γεμίζουν τα πνευμόνια σου γέλιο. Δυνατό, καθάριο γέλιο, σαν δροσερή πηγή.
Η έλλειψη του γέλιου είναι αναπηρία.
Ένας ακόμη χώρος όπου συνήθως «δε γελάει κανείς», και είναι να απορεί κανείς, αν δεν είναι υποψιασμένος, είναι η εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, ‘’δε γελάμε με τον πόνο του άλλου’’, ‘’Για γέλια είμαστε; Για κλάματα είμαστε’’, ‘’Όταν υπάρχει πόνος, κρίση, αρρώστια πώς να γελάσεις;’’ ‘’Πώς θα γελάμε, με ποιόν;’’ ‘’Έχεις εξετάσεις, σοβαρέψου επιτέλους.’’ ‘’Πότε θα σοβαρευτείς και θα ωριμάσεις;’’ ‘’πάψε να γελάς, χωρίς λόγο, φαίνεσαι γελοίος.’’
Με αυτή τη νοοτροπία, τι είδους εκπαίδευση κάνουν οι κοινωνίες στα παιδιά τους; Τι είδους ανθρώπους ετοιμάζουν για πολίτες; Σ’ ένα χώρο που κυριαρχούν η λύπη και ο οίκτος, η αμηχανία και η περιέργεια, η αποστροφή, η αποφυγή και η απομάκρυνση σαν πρώτη αυτόματη αντίδραση; ‘’Πώς να βρεις κουράγιο για γέλιο μέσα στην κακομοιριά;’’ Πώς είναι δυνατόν οι μαθητές, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να γελούν; Πως είναι δυνατόν να υπάρχει η υψηλή τέχνη του γέλιου, σε μια κοινωνία που παίρνει ένα παιδί από την τρυφερή ηλικία των 4 χρόνων και το βάζει μέσα σε κλουβιά που αποκαλεί εκπαιδευτήρια; Δημιουργεί, υπάκουους, θωρακισμένους, δούλους, υπαλλήλους. Όχι ζωντανούς ανθρώπους.
Γι αυτό και τα ευαίσθητα πνευματικά όντα δεν αντέχουν αυτό τον κακόμοιρο, νεκρό από κάθε τι πνευματικό, κόσμο. Άλλωστε αυτή η κοινωνία των μίζερων κατσουφιασμένων νεκρών δεν φτιάχτηκε για έμψυχα όντα. Είναι ο κόσμος του Εγώ, αλλά ακόμη και σε ένα σύμπαν που κυριαρχεί το τέρας με τα 5.000 κεφάλια,
το εγώ… παύει να υπάρχει, αδρανοποιείται, όταν, Γελάς με την καρδιά σου.
Όταν το εγώ εξαφανίζεται, εμφανίζεται το ΕΙΝΑΙ. Αυτό να το θυμάσαι σαν μια Συμπαντική Αρχή.
Όταν το εγώ λείπει, ΑΥΤΟ είναι παρών. Δεν γίνεται να συναντηθούν.
Η σχέση τους είναι σαν την σχέση του άσπρου με του μαύρου, σαν την σχέση του φωτός με το σκοτάδι.
Όπου υπάρχει το άσπρο, το φώς, αδρανοποιείται το μαύρο, το σκοτάδι και τούμπαλιν. Γιατί το μαύρο ενυπάρχει αναπόσπαστα μέσα στο άσπρο και χάνεται προσωρινά. Το σκοτάδι είναι η προσωρινή απουσία του φωτός. Δεν είναι δυνατόν στον δυαδικό κόσμο να υπάρχουν ταυτόχρονα και τα δύο.
Το σκοτάδι είναι το εγώ, είναι η απουσία του ΕΙΝΑΙ, απουσία Πρόθεσης. Θα σου υπενθυμίσω πως το ΕΙΝΑΙ δεν είναι άλλο πρόσωπο, ανεξάρτητο από την προσωπικότητα σου. Είναι η εμπειρία της ολοκληρωτικής έκστασης της απόλυτης Θέλησης. Η κατάσταση του Είναι ενεργοποιείται από την καρδιά, και η καρδιά είναι ζωντανή όταν πάλλεται, στους ρυθμούς του γάργαρου σαν δροσερή πηγή, γέλιου.
Γι αυτό σου λέω να γελάς με την καρδιά σου, να ζεις στον παρόντα χρόνο, είναι ο μόνος χρόνος που έχεις, ολοκληρωτικά, να διακινδυνεύεις τα πάντα για την αγάπη, το γέλιο, την ζωή. Αν μπορέσεις να αλλάξεις τη σοβαρότητα σε γέλιο, την θλίψη σε χαρά, τον πόνο σε γιορτή τότε θα είσαι ικανός να μετατρέψεις τον θάνατο σε ζωή. Γι΄ αυτό, μάθε την τέχνη του γέλιου όσο ακόμη είναι καιρός, όσο προλαβαίνεις!
Αν δεν ξέρεις να γελάς και δεν έχεις χρόνο να γελάς, πως ξέρεις ότι ζεις?
Το Γέλιο είναι Ευτυχία. Ο Ευτυχισμένος άνθρωπος είναι Ανεξάρτητος, Ελεύθερος.
Όσο πιο Ευτυχισμένος τόσο πιο Ελεύθερος. Τόσο Πιο Μοναδικός, Είναι..
Το γέλιο, παρ’ ότι είναι έμφυτο, αλλά καταπιεσμένο χαρακτηριστικό του ανθρώπου, επιδέχεται τις επιδράσεις του κοινωνικού, οικογενειακού, θρησκευτικού περιβάλλοντος και ενάντια στην πολύ ορθή λαϊκή ποίηση που δέχεται το γέλιο σαν ουσιαστικό στοιχείο και θεμέλιο της ανθρώπινης ύπαρξης, …
Το στυλοβάτορα της γης,
του κόσμου το θεμέλιο,
δύο χέρια το στηρίζουνε,
η αγάπη και το γέλιο.
… για να φαίνεσαι όμως πολιτισμένος και καθώς πρέπει χρειάζεται να είσαι σοβαρός. Συνήθως λένε ότι το γέλιο ταιριάζει, στα παιδιά, στους τρελούς και στους πρωτόγονους. Προσωπικά μου ταιριάζουν και τα τρία χαρακτηριστικά κατά περίπτωση, ειδικά το δεύτερο, άλλωστε οι μόνες ρυτίδες που έχω από νεαρή ηλικία, είναι αυτές του γέλιου.
Συστήνω να ξαναδείς την ταινία του Τσάπλιν Μοντέρνοι καιροί, είναι “μια ιστορία για τη βιομηχανία, την ατομική εφευρετικότητα, τη σταυροφορία της ανθρωπότητας στην αναζήτηση της ευτυχίας”. Ο Τσάπλιν είναι ένας εργάτης φάμπρικας που προσπαθεί να συγχρονιστεί με τη γραμμή παραγωγής σφίγγοντας βίδες, ενώ το τυραννικό αφεντικό του παρακολουθεί το προσωπικό μέσα από μόνιτορ, ο «Μεγάλος Αδελφός». Ο Σαρλό συμμετέχει σε πείραμα σχετικά με την αυτοματοποίηση της παραγωγής ενός εργοστασίου. Τρελαίνεται από τους εξοντωτικούς ρυθμούς των μηχανών, οδηγείται σε ψυχιατρείο, κατηγορείται ως κομουνιστής, επειδή κατά λάθος ανεμίζει μια κόκκινη σημαία, και ερωτεύεται μια ορφανή κοπέλα.
Η ταινία θεωρήθηκε κομμουνιστική προπαγάνδα !!! και απαγορεύτηκε στην Ιταλία και στη Γερμανία. Είναι η πρώτη ηχητική ταινία του Τσάπλιν, αλλά ο ήχος χρησιμοποιείται με ιδιαίτερο τρόπο. Ακούγονται φωνές να μιλάνε σαν να προέρχονται από μηχανικές συσκευές, ένας συμβολισμός για την κατάργηση του ανθρωπισμού που επιφέρει η πρόοδος της τεχνολογίας. Κι ενώ η ταινία είναι από τις πλέον δημοφιλείς του μεγάλου κωμικού, ωστόσο λιγότεροι γνωρίζουν ότι η μουσική της είναι επίσης δημιουργία του “Σαρλό”.
Η ταινία είναι επίκαιρη, γιατί δείχνει πως, ζούμε σε ένα κόσμο που η πνευματικότητα είναι απαγορευμένη από τα βιομηχανικά άψυχα όντα. Θα γίνεις κι ΕΣΥ μια βιομηχανική μηχανή από την στιγμή που θα βγάλεις από την ζωή σου το γέλιο. Θέλω να ελπίζω, πως Δεν το θέλεις αυτό !!…
Οι θρησκείες απαγορεύουν το γέλιο, με κανόνες και αφορισμούς, τον μεσαίωνα έκαιγαν όποιους γελούσαν πολύ, γιατί πίστευαν πως το γέλιο είναι του διαβόλου. Διάβασε το βιβλίο ‘’Το όνομα του ρόδου’’ Του Ουμπέρτο Εκο.
Το μυθιστόρημα μεταφέρει τον αναγνώστη σε ένα ιταλικό μοναστήρι των Βενεδικτίνων και, γύρω από την αναζήτηση ενός χειρογράφου του Αριστοτέλη, σχετικά με το γέλιο και την θετική επίδραση του στην ζωή του ανθρώπου, αναπτύσσεται η πλοκή του, με φόνους, άνομες σχέσεις μεταξύ μοναχών και το κυνήγι των αιρετικών εν έτη 1327. Μέχρι σήμερα το γέλιο είναι επίσημα, εξοστρακισμένο από τις εκκλησίες.
Βλέπουμε κάποια μειδιάματα και κρυφογελάκια χαιρέκακα, που φυσικά δεν είναι γέλιο. Προτείνω το βιβλίο και όχι την ταινία.
Αυτή η απαγόρευση του γέλιου και επίσημα, κατά τον Ζαρατούστρα3 είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα, λέγοντας πως ο άνθρωπος που δεν μπορεί να γελάσει δεν μπορεί να παραμείνει υγιής και ακέραιος.
Το να αφαιρείς το γέλιο από τον άνθρωπο ισοδυναμεί με θάνατο, σαν να τον ευνουχίζεις πνευματικά και συναισθηματικά, μια και το γέλιο περικλείει και τις τρεις διαστάσεις της ύπαρξης, το σώμα, το νου και την ψυχή. Ο Ν. Καζαντζάκης λέει πως,
Στην πιο αψηλή κορφή της λευτεριάς βρίσκεται ορθό το γέλιο
Γι’ αυτό το λόγο διάλεξε το Ζορμπά για ψυχικό οδηγό, για γκουρού, για γέροντα. Μόνο αυτός θα μπορούσε να τον σώσει, αφού ανάμεσα στ’ άλλα που χρειαζόταν και το διέθετε ο Ζορμπάς, ήταν
..’’το άγιο γάργαρο γέλιο από βαθιά πηγή, βαθύτερο από το σπλάχνο του ανθρώπου, που ανατινάζουνταν απολυτρωτικό στις κρίσιμες στιγμές από το γέρικο στήθος του Ζορμπά, ανατινάζουνταν και μπορούσε να γκρεμίσει – και γκρέμιζε – όλους τους φράχτες – ηθική, θρησκεία, πατρίδα – που άσκωσε γύρα του ο κακομοίρης, ο φοβιτσιάρης ο άνθρωπος, για να κουτσοπορέψει ασφαλισμένα τη ζωούλα’’5
Το γέλιο πράγματι πηγάζει από την ανατροπή της παγ(ι)ωμένης τάξης των πραγμάτων και της επικρατούσας επίσης παγ(ι)ωμένης λογικής και απαιτεί αστραπιαία στροφή της σκέψης, βρίσκοντας τις αφορμές του στην αιφνίδια ανατροπή της τάξης.
Όταν το σώμα γελά και ενεργοποιεί την καρδιά,
Ένας ιερός συντονισμός μυστικά συνωμοτεί για να γκρεμίσει τη θωρακισμένη ζωή.
Όταν το σώμα χαίρεται, ο νους φωτίζεται, το συναίσθημα καθαρίζει.
Στίχοι από την πηγή της Σοφίας, σχετικά με το γέλιο.
Πρέπει στ’ αστεία τη ζωή
ο άνθρωπος να παίρνει
γιατί το γέλιο τη ζωή
λένε πως τη μακραίνει.
—————————-
Το γέλιο είναι παυσίπονο
τον πόνο κομματιάζει
γι’ αυτό κανείς πολλές φορές
γελά κι αναστενάζει
—————————
Το γέλιο είναι φάρμακο
κι’ όχι πικρό φαρμάκι
γι’ αυτό όντε γελά κανείς
γεμίζει με μεράκι.
—————————–
Το γέλιο καθαρίζει
τα βάσανα θερίζει
πόνους, λύπες και καημούς
κι όλους τους αναστεναγμούς.
—————————–
Αν όλα μοιάζουν δύσκολα
κι έχει η χαρά σωπάσει
άπλωσε το χαμόγελο
το δάκρυ να σκεπάσει.
—————————–
Το γέλιο είναι βάλσαμο
μακραίνει τη ζωή μας
και είναι άρωμα χαράς
στην κάθε λύπησή μας.
——————————
Χαρά σ’ εκείνον που γελά
με τα παθήματά του
που κάνει γλέντι τον καημό
χορό τα βήματά του.
——————————
Έχω μια κουζουλή καρδιά
και πάντα τη μαλώνω
γιατί γελά χωρίς χαρές
και κλαίει δίχως πόνο.
——————————
Σα θες να κάμεις τη ζωή
να’ χει γερό θεμέλιο
όντε ξυπνάς κάθε πρωί
ξεκίνα με το γέλιο.
—————————-
Παιχνίδι είναι η ζωή Αέρα
δώσε τση καρδιάς
κι όσο μπορείς το γλέντα
μην πνίγεστε στον πόνο.
—————————–
μ’ ένα κρασί μ’ ένα φιλί
λογιάστε πως είν’ η ζωή
και μια καλή κουβέντα
για λίγα χρόνια μόνο.
——————————
© Eo Aurora η αντιγραφή επιτρέπεται με σύνδεσμο στο άρθρο.
© miastala
Κάνε, Δράσε, Τώρα.
Κι αυτό είναι μυστικό, μην το πεις. Υπάρχει ένας έξυπνος τρόπος να ξεπεράσεις κάθε πρόβλημα, και να καταλάβεις, να νοιώσεις όλες τις πιο πάνω λέξεις.
Αγόρασε ταινίες κωμικές, από αυτές που σε κάνουν να διπλώνεσαι από τα γέλια, οι εικόνες είναι από κάποιες τέτοιες ταινίες, και κάνε επιτέλους την τηλεόραση χρήσιμη. Δες τες όλες και για τους επόμενους τρεις μήνες. Μην επιτρέψεις καμία λέξη ή εικόνα μιζέριας να μπει από καμιά χαραμάδα. Κλείσε όλα τα παράθυρα του νου σε κάθε κακομοιριά, Μόνο γέλιο και χαρά.
Διώξε από την ζωή σου κάθε κατσούφη, κακόμοιρο, κριτικό και υποτονικό, ενεργοβόρο άνθρωπο ή κατάσταση ή λόγο και κράτησε τον μακριά και ελεγχόμενο.
Άσε τους άλλους, στην αγανάκτηση τους, στην κριτική τους, στην μικρότητα τους και γέλα. Γέλα με την καρδιά σου.
Βάλε στην τσάντα σου βιβλία με ανέκδοτα και αστείες ιστορίες αντί για εφημερίδες. Η διαφορά που θα έχεις δεν περιγράφεται με λέξεις.
Μετά από τρεις μήνες γέλιου και αποκάθαρσης από την μιζέρια, την μαυρίλα και την καταχνιά, σου εγγυώμαι πως θα βλέπεις την ζωή με αυτά τα ‘’Άλλα μάτια’’ όχι με το εγώ αλλά με το Είναι, που λέγαμε πιο πάνω.
Απλά ξεκίνα ΤΩΡΑ.
http://miastala.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου