1 Κάτω τα χέρια από την Ελλάδα και τα Ελληνόπουλα!

Μας ρωτάνε τι θα κάνουμε, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ σχηματίσει κυβέρνηση, για να σταματήσουμε την καταστροφή.
Αν θα ξανανοίξουμε τα χιλιάδες μαγαζιά και τις βιοτεχνίες που έκλεισαν, αν θα εκβιομηχανίσουμε ξανά τη χώρα, αν θα καλλιεργήσουμε τα χωράφια που εγκαταλείφθηκαν, αν θα αναμορφώσουμε τον τουρισμό που φθίνει, αν θα ανακτήσουμε τις ξεπουλημένες μπιρ-παρά κρατικές τράπεζες, αν θα προστατεύσουμε αποτελεσματικά τους αρχαιολογικούς θησαυρούς, αν θα πάρουμε πίσω τα κλεμμένα, αν, αν, αν...

Είναι ατελείωτα τα αν σε μια ρημαγμένη χώρα. Και απολύτως δικαιολογημένες οι αγωνιώδεις ερωτήσεις και απορίες των συμπολιτών μας. Όπως είναι βάσιμες και οι επιφυλάξεις για τη δυνατότητα της Αριστεράς να ανασυγκροτήσει τη χώρα. Γιατί το έργο μπροστά μας είναι δυσθεώρατο, και γίνεται δυσκολότερο κάθε μέρα που περνάει, με κάθε νέο μέτρο καταβύθισης που παίρνουν οι εντολοδόχοι των τοκογλύφων. Είναι πια φανερό ότι επιδιώκουν να δημιουργήσουν συνθήκες τέτοιες ώστε κι όταν ο λαός τούς αφαιρέσει την εξουσία, καμία άλλη πολιτική να μην μπορεί να εφαρμοστεί γιατί όλα θα είναι ερείπια, Πομπηία! Δεν θα έχουν αφήσει τίποτα όρθιο, στο εμπόριο, στην παραγωγή, στην εκπαίδευση, στον πολιτισμό, στα δίκτυα κοινωνικής προστασίας, σε όλους τους τομείς θα βρίσκουμε χαλάσματα. Με άδεια ταμεία, χρεοκοπημένες τράπεζες και τεράστια δάνεια με τοκογλυφικούς όρους. Με εκατομμύρια εργάτες, υπαλλήλους, εμπόρους, βιοτέχνες, επιστήμονες, αγρότες και καλλιτέχνες άνεργους, άστεγους και ψυχικά κουρελιασμένους. Μια Ελλάδα ρακένδυτη και γονατισμένη εκλιπαρούσα...

Αυτοί ξέρουν ότι είναι πολύ πιθανό να εκδιωχτούν. Γι’ αυτό βιάζονται να ικανοποιήσουν πλήρως τις απαιτήσεις των κηδεμόνων τους και να καλύψουν νομικά τα νώτα των ληστών του δημόσιου πλούτου, έστω κι αν αυτό συνεπάγεται εθνική καταστροφή. Ήδη έχουν αρχίσει να αποσύρονται, κατά κύματα. Ο Κωστάκης και ο Γιωργάκης είναι μόνον η αρχή.

Όλοι μαζί αποσύρονται συντεταγμένα, όπως οι ναζί στο ανατολικό μέτωπο, εφαρμόζοντας την τακτική της καμμένης γης. Φεύγοντας με τα λάφυρα δεν θα αφήσουν τίποτα βιώσιμο ώστε η συμφορά να παραμείνει και μετά τη δική τους αποχώρηση. Ούτε μια βιομηχανική μονάδα, ούτε ένα αγρόκτημα, ούτε ένα περίπτερο να μην μείνει όρθιο, έτσι ώστε και η νίκη των πολιτών να είναι πύρρεια, να χρειάζεται κι άλλες θυσίες και να έχει το μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας για την ανασυγκρότηση, με το μεγαλύτερο δυνατό κόστος για το λαό. Θα φύγουν αφήνοντας μια χώρα ολόκληρη που θα θυμίζει Καλάβρυτα και Δίστομο το 1944, με δάκρυα, στάχτες και ακρωτηριασμένα σώματα.
Μόνη τους έγνοια, να εκπληρώσουν την αποστολή τους. Να παραδώσουν όλη την εθνική περιουσία, από την ενέργεια και τις επικοινωνίες μέχρι το χρυσό και τα νησιά, στους τοκογλύφους και επενδυτές, για να ξοφλήσουν τα δισεκατομμύρια που οι ίδιοι δανείστηκαν και σπατάλησαν με λαδώματα τύπου Siemens, υποβρυχίων, αρμάτων κ.λπ., υπερτιμολογήσεις δημοσίων έργων από τους διαπλεκόμενους εργολάβους, απόκρυψη εκατοντάδων διεσεκατομμυρίων σε τράπεζες στην Ελβετία, την Αγγλία, τα νησιά Φίτζι και άλλους φορολογικούς παραδείσους ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Διαλύουν τη χώρα σαν σκραπ, αποσυναρμολογούν ό,τι φτιάχτηκε με κόπο και θυσίες από το 1821 μέχρι σήμερα, πουλάνε την Ελλάδα όσο-όσο σαν παλιοσίδερα. Υπηρέτες των μητροπόλεων, τομαριστές, εφιάλτες. Είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, αλλά η πραγματικότητα δεν αφήνει πια περιθώρια για ψευδαισθήσεις.

Τι μπορούμε, λοιπόν, να κάνουμε κόντρα σ’ αυτή την ολική καταστροφή της Ελλάδας με δεδομένο ότι ούτε περίσσευμα χρημάτων θα έχουμε ούτε τα απαραίτητα «εργαλεία», αφού όλα θα έχουν ξεχαρβαλωθεί και ξεπουληθεί;


Υπάρχει λύση

Σκέφτομαι πολλές ρεαλιστικές προτάσεις (και πολλοί άλλοι προοδευτικοί άνθρωποι και ομάδες κάνουν το ίδιο), όπως: στροφή σε τρίτες χώρες για οικονομική συνεργασία με ευνοϊκότερους όρους (υπάρχουν αρκετές που ενδιαφέρονται, λόγω του διεθνούς καπιταλιστικού ανταγωνισμού, με διαθέσιμα κεφάλαια), άμεση αναγέννηση του αγροτικού τομέα με έμφαση στα προϊόντα υψηλής ποιότητας που παράγει το εξαίρετο φυσικό μας περιβάλλον σε συνδυασμό με τη μεγάλη εμπειρία αιώνων των αγροτών, για εσωτερική διατροφική αυτάρκεια, αλλά και για εξαγωγές σε αναπτυσσόμενες χώρες, ίδρυση τραπεζών λαϊκής συμμετοχής (πολλά πετυχημένα παραδείγματα διεθνώς), ουσιαστική αποκέντρωση, κόντρα στους υπερσυγκεντρωτικούς «Καλλικράτηδες», με αναθέρμανση της οικονομικής δραστηριότητας κατά περιοχή, δημιουργία δικτύων εμπορίου (ήδη δοκιμάζονται σε όλη την Ελλάδα κατά τα πρότυπα άλλων χωρών), ταχύτατη ανάπτυξη κάθε πρωτοβουλίας σύγχρονης εναλλακτικής παραγωγικής και εμπορικής δραστηριότητας (4 χιλιάδες μονάδες βιολογικής καλλιέργειας και αγροτουρισμού παλεύουν αβοήθητες από το κράτος που πριμοδοτεί μόνο τις πολυεθνικές) κ.ά.

Αλλά, το σημαντικότερο «χαρτί», το καλύτερο ατού που διαθέτει η Ελλάδα είναι το ανθρώπινο δυναμικό της! Γιατί, τίποτα απ’ όλα τα παραπάνω και δεκάδες άλλα παρόμοια που υφίστανται σαν εφαρμόσιμες ιδέες και υπάρχουσες πρακτικές, δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό. Και, ευτυχώς, η Ελλάδα το διαθέτει σε αφθονία, με εξειδικευμένες γνώσεις σε όλους τους τομείς. Μαζί με τους ανθρώπους της γης και της τέχνης, έχουμε ένα διαχρονικό εμπορικό δαιμόνιο και ένα σπουδαίο επιστημονικό προσωπικό που ευνουχίζεται από τη νομενκλατούρα ενώ διαπρέπει στο εξωτερικό. Και το κυριότερο: οι μορφωμένοι και δραστήριοι νέοι, μια νεολαία με προσόντα που έχει απαξιωθεί από τη διεφθαρμένη εξουσία!

Σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης, οι οικογένειες δεν επένδυσαν το είναι τους για την επιμόρφωση των παιδιών τους σε τέτοια κλίμακα. Εθνική ψύχωση έγινε η σφοδρή επιθυμία των γονιών στην Ελλάδα να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Σε καμία άλλη χώρα, οι γονείς δεν έκαναν τόσο μεγάλες θυσίες για να σπουδάσουν τα παιδιά τους στα πανεπιστήμια.
Ένα δυσανάλογα μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού κάθε μικρής ή μεσαίας οικονομικά οικογένειας ξοδεύεται για σχολεία, φροντιστήρια, ιδιαίτερα μαθήματα, βιβλία και σπουδές στην επαρχία ή το εξωτερικό. Πέρα από τους φόρους που πληρώνει ο κάθε πολίτης για τη δημόσια παιδεία που είναι μόνο εν μέρει δωρεάν, ο κάθε εργαζόμενος καταβάλλει ένα σκασμό λεφτά για να σπουδάσει τα παιδιά του, ακόμα και σε εποχές που τα πτυχία δεν έχουν αξία στην καταβαραθρωμένη αγορά εργασίας.

Διαθέτει, λοιπόν, η Ελλάδα, ένα εκπληκτικό σε μέγεθος ανθρώπινο δυναμικό, από γεωπόνους μέχρι πυρηνικούς φυσικούς, που σ’ αυτό το κράτος υπολειτουργούν ή προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στις πολυεθνικές. Και τώρα, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, μαραζώνουν και χάνουν το ηθικό τους.

Μιλάει το παιδί μου τρεις γλώσσες και κάνει μεταπτυχιακό για να πλένει ποτήρια σε καφετέριες, ανασφάλιστο; Ή για να φύγει σαν παρείσακτος στην Αυστραλία; Όλη μας η προσπάθεια και όλη του η ζωή θα πάει στράφι; Με ρωτούσε προχτές οργισμένα ένας ακροατής της εκπομπής μου Στο Κόκκινο.


Υφαρπάζουν τους ανθρώπους!

Αυτό το ανθρώπινο δυναμικό ξεφτιλίζεται συστηματικά ως ανίκανο και ανεπαρκές για να μην έχει απαιτήσεις, να μην εξασκήσει τα δικαιώματα του πολίτη, να μην διεκδικήσει τη διακυβέρνηση της χώρας. Για να είναι αναλώσιμο, να σέρνεται στα ταμεία ανεργίας ή να ξοδευτεί στις εταιρίες, τα νοσοκομεία και τα εργοστάσια της Γερμανίας και της Αυστραλίας. Ελληνόπουλα στα οποία επενδύθηκαν τεράστια ποσά και κόποι για τη μόρφωσή τους, εκχωρούνται στον πλούσιο βορρά. Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Οι μητροπόλεις το έχουν ήδη εφαρμόσει στις χώρες του τρίτου κόσμου. Κάποτε έπαιρναν εργάτες χωρίς πτυχία και ξένες γλώσσες για τις φάμπρικες, τις φυτείες και τα ορυχεία. Τώρα χρειάζονται εξειδικευμένους.
Μόλις κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, αρπάξανε χιλιάδες επιστήμονες εκμεταλλευόμενοι την κρίση και το χάος των πρώτων χρόνων. 7.000 φυσικούς και μαθηματικούς υψηλού επιπέδου πήραν μόνο από την Ουκρανία, όπως μου εκμυστηρεύθηκε ο πρώτος πρόεδρος της χώρας.
Ρημάξανε το Ιράκ για να πάρουνε φτηνά το πετρέλαιο, αλλά και το πιο μορφωμένο κομμάτι του πληθυσμού. Αφού καταστρέψανε ολοσχερώς το δημόσιο σύστημα υγείας της χώρας, αρπάξανε χιλιάδες Ιρακινούς γιατρούς, όπως έκαναν σε πολλές χώρες με αποκλεισμούς, πολέμους και τεχνητές κρίσεις. Γεμάτα είναι τα εγγλέζικα νοσοκομεία από γιατρούς και νοσοκόμες από το Μαλί και άλλες αφρικανικές χώρες. Πληρώνουν οι φτωχοί Αφρικάνοι τις σπουδές τους, για να τους παίρνουν έτοιμους ανέξοδα οι Ευρωπαίοι.

Σ’ αυτή την κατηγορία μάς έχουν βάλει. Του Ιράκ και του Μαλί. Δεν παίρνουν φτηνά μόνο το χρυσό, την ενέργεια, τις παραλίες, το λιανικό εμπόριο και το νερό, αλλά και τους μορφωμένους νέους, την πιο μεγάλη μας αξία!

Γι’ αυτό κάνουνε πόλεμο στους εκπαιδευτικούς. Γιατί θέλουν να μετατρέψουν το εκπαιδευτικό σύστημα σε εξάρτημα της τοκογλυφικής αποικιοκρατικής πολιτικής. Να βγάζει αναλώσιμους και πνευματικά υποταγμένους εργάτες με ειδικότητα για τις πολυεθνικές των μητροπόλεων.

Πρόκειται για τη χειρότερη μορφή αποικιοκρατίας. Εμείς θα πληρώνουμε για την εκπαίδευση των νέων κι αυτοί θα τους εκμεταλλεύονται ως ξένους. Και το χειρότερο, θα στερούν από την Ελλάδα το πιο απαραίτητο στοιχείο για τη δική της πρόοδο και ανάπτυξη, τους μορφωμένους ανθρώπους! Καταδικάζοντάς μας σε χρόνια υπανάπτυξη.
Προτού καταστρώσουμε οποιοδήποτε σχέδιο για την αναγέννηση της χώρας πρέπει να αντιληφθούμε ότι το πιο δυνατό χαρτί της Ελλάδας είναι το ανθρώπινο δυναμικό της. Αυτό είναι και το πιο δυνατό χαρτί της Αριστεράς για να βγάλει τη χώρα από την παγίδα. Απαραίτητα τα εργοστάσια και τα χωράφια, αλλά χωρίς το υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό δεν αποδίδουν. Αυτό πρέπει να αξιοποιήσουμε πρώτα και πάνω απ’ όλα. Τα τρία κόμματα, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατική Αριστερά, δεν διστάζουν να πουλήσουν ακόμα και τα παιδιά μας. Αυτοί είναι οι έμποροι και διακινητές ανθρώπων, εξαπατημένων, προδομένων, οικονομικά και κοινωνικά αποκλεισμένων.


Η διεθνής εμπειρία

Οι χώρες που αναπτύσσονται, παρ’ όλα τα εμπόδια που επιβάλλουν οι δυτικές μητροπόλεις, είναι εκείνες που κατέκτησαν την ανεξαρτησία τους και αξιοποίησαν το ανθρώπινο δυναμικό τους. Πάνω από 100 χώρες έχουν πολύ χαμηλότερα μεροκάματα από την Κίνα, αλλά παραμένουν κολλημένες λόγω εξάρτησης και εκμετάλλευσης. Η Κίνα έχει εξασφαλίσει την εθνική της ανεξαρτησία και έχει επενδύσει στο δυναμικό της από το 1949, δίνοντας προτεραιότητα στην εκπαίδευση του κινέζικου λαού. Αντιθέτως, η Ινδία και δεκάδες άλλες χώρες του τρίτου κόσμου, με μεροκάματα πείνας, υστερούν λόγω του αναλφαβητισμού και της εξάρτησης.

Η αξιοποίηση εκατομμυρίων εγγράμματων νέων έδωσε μεγάλη ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη της μισητής σε πολλούς Έλληνες, αλλά εθνικά ανεξάρτητης Τουρκίας. Για τη Βενεζουέλα, τη Βολιβία, την Αργεντινή, την Κούβα, τον Ισημερινό, τη Νικαράγουα και τη Βραζιλία, η καθοριστική προϋπόθεση για την ανάπτυξή τους προς ίδιον και όχι αλλότριον όφελος, είναι η στερέωση της εθνικής τους ανεξαρτησίας και η συνακόλουθη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού τους. Οι τράπεζες και τα χρηματιστήρια είναι εργαλεία της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών και όχι το παν της ανάπτυξης όπως διατείνονται οι χρηματιστές.


3+1

Οι πολιτικοί των κυβερνητικών κομμάτων, οι τηλεοράσεις και οι εφημερίδες που ανήκουν σε πέντε οικογένειες διαπλεκομένων επιχειρηματιών, συνεπικουρούμενοι από τη Χρυσή Αυγή, έχουν αναλάβει το έργο της χειραγώγησης των πολιτών. Με ψέματα οι πολιτικοί, με συκοφαντίες τα ΜΜΕ και με ψευτοπατριωτισμό και αντιπερισπασμό η Χρυσή Αυγή. Και οι τρεις προστατεύουν τους ολιγάρχες που λυμαίνονται τον τόπο και εξυπηρετούν τους διεθνείς τοκογλύφους που εκβιάζουν και μας ληστεύουν.

Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ η ανεξαρτησία της Ελλάδας καταλύεται, ο εθνικός πλούτος εκποιείται και η ζωή των πολιτών καταστρέφεται, η Χρυσή Αυγή στρέφει την προσοχή και το θυμό των Ελλήνων κατά των Αφγανών και Πακιστανών προσφύγων και μεταναστών!!!
Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμμύδια; Η μεγαλύτερη επιχείρηση αποπροσανατολισμού της κοινωνίας και συγκάλυψης των εχθρών της Ελλάδας βρίσκεται σε εξέλιξη με προκάλυψη τους τριακόσιους του Λεωνίδα!!! Σκοπός τους να μη θιχτούν οι ολιγάρχες και οι τοκογλύφοι! Κυνηγάμε τους Πακιστανούς για να μην κυνηγήσει ο κόσμος τους επιτηρητές της τρόικας και τους ντόπιους ολιγάρχες με τα πολιτικά τους ανδρείκελα! Οι πολιτικοί των τριών κομμάτων της κυβέρνησης, οι δημοσιογράφοι των εργολάβων και οι χρυσαυγίτες εγκλωβίζουν τον κόσμο από διαφορετικές γωνίες για να μην έχει σημεία διαφυγής από την υποτέλεια και την εξάρτηση! Με το φόβο και την εθνικιστική φούσκα κρατάνε ένα μέρος της κοινωνίας καθηλωμένο. Αλλά κι ένα μεγαλύτερο κομμάτι που δεν μασάει, ανασηκώνεται!

Στέλιος Ελληνιάδης

RAMNOUSIA