Γνωρίζουμε καλά πως το αλκοολούχο αυτό ρόφημα από την αρχαιότητα είναι ο οίνος, δεν ξεκαθαρίσαμε ποτέ ωστόσο τί πάει να πει κρασί. Τον οίνο τον ξέρουμε όλοι και τον χρησιμοποιούμε με πολλούς τρόπους. Οινολόγος,οινολογία, οινογευσία, οινικό κλπ. είναι μερικά μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Και στα Λατινικά είναι το eno, ιδού εστί και η enoteca (θήκη οίνου). Από την άλλη, ποτέ δεν συναντήσαμε το κρασί σε άλλες έννοιες. Ούτε κρασολογία, ούτε κρασοπωλειο... Το κρασί λοιπόν, ναι, είναι επίσης ένας όρος που έρχεται από τα παλιά. Τον χρησιμοποιούμε όμως με πολύ άστοχο τρόπο...
Κρασί λοιπόν είναι το μείγμα οίνου και νερού. Πώς αυτή η λέξη έφτασε ως εδώ δεν το γνωρίζω αλλά πολύ θα με ενδιέφερε να μάθω. Ποτέ δεν έβαλα νερό στον οίνο μου εγώ! Ας κάνουμε λοιπόν μια προσπάθεια να χρησιμοποιούμε την Ελληνική διάλεκτο πιο εύστοχα.
Γιατί κάρτα κρασιών στα εστιατόρια και όχι κάρτα οίνων; Γιατί ‘’τί κρασί θα πιούμε το βράδυ’’ και όχι ‘’τί οίνο θα πιούμε το βράδυ; Και για να μπω πιο πολύ σε βάθος δεν είναι πετυχημένο να λέμε ‘‘άσπρο κρασί’’ και ‘‘κόκκινο κρασί’’. Θα λέμε ‘‘λευκός οίνος’’ και ‘‘ερυθρός οίνος’’!
Σας εγγυώμαι ότι και το Nooz Gourmet θα κάνει μερικές σχετικές διορθώσεις (π.χ. αντί της κατηγορίας ‘‘Κρασιά’’ θα γίνει η κατηγορία ΄Όίνοι’’.
Γιάννης Πλατής (yplatis@nooz.gr)
Αντιπρόεδρος Ελληνικής Γαστρονομικής Εταιρείας
Οι αρχαίοι Έλληνες, κατά μια εκδοχή, πίναν οίνο μόνο το βράδι. Από το πρωί μέχρι το απόγευμα πίναν "κεκαρμένο" οίνο, δηλαδή οίνο με νερό (κρασί), ή πιο σωστά νερό με οίνο. Βάζαν, δηλαδή, λίγο οίνο στο νερό τους για να απολυμανθεί το νερό που πίνανε. Το οινόπνευμα του οίνου σκοτώνει τα μικρόβια του νερού...
ΑπάντησηΔιαγραφή