Ένα ψάρι διαφορετικό από τα άλλα με τη δική του ξεχωριστή ομορφιά είναι ο ιππόκαμπος. Η όρθια στάση του, το σχήμα του κεφαλιού του είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του που κάνουν αυτό το είδος μοναδικό.
Ας γνωρίσουμε λίγα στοιχεία παραπάνω γι' αυτό το πλάσμα της θάλασσας.
Οι ιππόκαμποι βρίσκονται σε ρηχά τροπικά και εύκρατα νερά σε
όλο τον κόσμο. Απαντώνται στα παράλια, στις Βόρειες θάλασσες, στην
Μεσόγειο, σε θερμές περιοχές του Ατλαντικού και στον Ειρηνικό. Υπάρχουν
περίπου 50 είδη σε όλο τον κόσμο. Προτιμούν τις προστατευμένες περιοχές, όπως εκβολές ποταμών, ποώδη λιβάδια των ωκεανών, κοραλλιογενείς υφάλους κ.ά.
Φωτογραφία - drsteve -
Το όνομα του ιππόκαμπου, είναι φυσικά ελληνικό και προέρχεται από τις λέξεις ίππος (το άλογο) και κάμπη (θαλάσσιο τέρας της ελληνικής μυθολογίας). Οι αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Πλίνιος, ο Διοσκουρίδης κ.ά. απέδιδαν στον ιππόκαμπο θεραπευτικές ιδιότητες. Αντίθετα ο Αιλιανός θεωρεί το κρέας του ιππόκαμπου δηλητηριώδες.
Μελέτες έχουν δείξει ότι ο ιππόκαμπος εμφανίστηκε πριν από 20-25 εκατομμύρια χρόνια.
Φωτογραφία SteveBillieJene
Οι ιππόκαμποι είναι γνωστό ότι έχουν το κεφάλι ενός αλόγου, την ουρά του πιθήκου, τη θήκη του καγκουρό, το σκληρό εξωτερικό σκελετό ενός εντόμου, και τα ανεξάρτητα κινούμενα μάτια του χαμαιλέοντα. Είναι επίσης γνωστό ότι αλλάζουν το χρώμα τους όπως ο χαμαιλέοντας.
Φωτογραφία tassie_devil
Μπορούν να φτάσουν σε μήκος τα 25 εκατοστά. Το μεγαλύτερο είδος ιππόκαμπου είναι ο Hippocampus abdominalis, ο οποίος φτάνει σε μήκος τα 35 εκατοστά, ενώ το μικρότερο είδος είναι ο Hippocampus satomiae, με μήκος μόλις 13,8 χιλιοστά. Το πιο αργό είδος είναι ο Hippocampus zosterae με ταχύτητα 152 εκατοστά/ώρα.
Φωτογραφία Calim*
Είναι οστεώδη ψάρια, δεν έχουν όμως λέπια αλλά ένα λεπτό δέρμα. Είναι κακοί κολυμβητές και προτιμούν να ξεκουράζονται πιασμένοι με την ουρά τους από ένα κοράλλι ή φύκι για μέρες. Χτυπούν τα πτερύγιά τους γρήγορα, έως 50 φορές το δευτερόλεπτο, αλλά δεν μπορούν να κολυμπήσουν γρήγορα. Είναι όμως πολύ ευέλικτοι στις κινήσεις τους. Μπορούν να κινηθούν πάνω, κάτω, μπροστά, πίσω.
Φωτογραφία Felicia McCaulley
Τρέφονται με πλαγκτόν, μικρά καρκινοειδή, προνύμφες ψαριών και γαρίδες. Δεν έχουν στομάχι γι' αυτό πρέπει να τρώνε συνεχώς. Με εξαιρετικό καμουφλάζ και πολλή υπομονή, οι ιππόκαμποι στήνουν ενέδρα στη λεία τους, ενώ χρησιμοποιούν το μακρύ ρύγχος τους για να την ρουφάνε.
Φωτογραφία Nick Hobgood
Τον ονομάζουν και “Αλογάκι της θάλασσας” από το χαρακτηριστικό του κεφάλι που μοιάζει με άλογου. Το συνηθέστερο χρώμα του είναι φαιοπράσινο στην ράχη με ασπρόμαυρες κηλίδες και ανοιχτόχρωμος στην κοιλιά, αλλά προσαρμόζεται ανάλογα με το χρώμα του περιβάλλοντος στο οποίο ζει, καλά καμουφλαρισμένος και πιασμένος από τα φύκια και την θαλάσσια βλάστηση.
Φωτογραφία Felicia McCaulley
Ο ιππόκαμπος "φλερτάρει" αρκετές μέρες πριν την αναπαραγωγή. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η ερωτική συμπεριφορά συγχρονίζει τις κινήσεις των ιππόκαμπων, έτσι ώστε το αρσενικό να μπορείς να λάβει τα αυγά από το θηλυκό. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αλλάζουν χρώμα, κολυμπούν πλάι-πλάι με ενωμένες τις ουρές τους, ή θα είναι πιασμένοι με τις ουρές τους σε ένα φύκι και θα στριφογυρίζουν σαν να χορεύουν τον γνωστό ως "ο χορός πριν την αυγή". Ο "ερωτικός χορός" διαρκεί οκτώ ώρες και κατά τη διάρκειά του το αρσενικό ρίχνει νερό μέσα στον σάκκο επώασης που έχει στην κοιλιά του, ο οποίος ανοίγει για να υποδεχτεί τα αυγά, που θα εναποθέσει εκεί το θηλυκό.
Φωτογραφία Felicia McCaulley
Το όνομα του ιππόκαμπου, είναι φυσικά ελληνικό και προέρχεται από τις λέξεις ίππος (το άλογο) και κάμπη (θαλάσσιο τέρας της ελληνικής μυθολογίας). Οι αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Πλίνιος, ο Διοσκουρίδης κ.ά. απέδιδαν στον ιππόκαμπο θεραπευτικές ιδιότητες. Αντίθετα ο Αιλιανός θεωρεί το κρέας του ιππόκαμπου δηλητηριώδες.
Μελέτες έχουν δείξει ότι ο ιππόκαμπος εμφανίστηκε πριν από 20-25 εκατομμύρια χρόνια.
Οι ιππόκαμποι είναι γνωστό ότι έχουν το κεφάλι ενός αλόγου, την ουρά του πιθήκου, τη θήκη του καγκουρό, το σκληρό εξωτερικό σκελετό ενός εντόμου, και τα ανεξάρτητα κινούμενα μάτια του χαμαιλέοντα. Είναι επίσης γνωστό ότι αλλάζουν το χρώμα τους όπως ο χαμαιλέοντας.
Μπορούν να φτάσουν σε μήκος τα 25 εκατοστά. Το μεγαλύτερο είδος ιππόκαμπου είναι ο Hippocampus abdominalis, ο οποίος φτάνει σε μήκος τα 35 εκατοστά, ενώ το μικρότερο είδος είναι ο Hippocampus satomiae, με μήκος μόλις 13,8 χιλιοστά. Το πιο αργό είδος είναι ο Hippocampus zosterae με ταχύτητα 152 εκατοστά/ώρα.
Είναι οστεώδη ψάρια, δεν έχουν όμως λέπια αλλά ένα λεπτό δέρμα. Είναι κακοί κολυμβητές και προτιμούν να ξεκουράζονται πιασμένοι με την ουρά τους από ένα κοράλλι ή φύκι για μέρες. Χτυπούν τα πτερύγιά τους γρήγορα, έως 50 φορές το δευτερόλεπτο, αλλά δεν μπορούν να κολυμπήσουν γρήγορα. Είναι όμως πολύ ευέλικτοι στις κινήσεις τους. Μπορούν να κινηθούν πάνω, κάτω, μπροστά, πίσω.
Τρέφονται με πλαγκτόν, μικρά καρκινοειδή, προνύμφες ψαριών και γαρίδες. Δεν έχουν στομάχι γι' αυτό πρέπει να τρώνε συνεχώς. Με εξαιρετικό καμουφλάζ και πολλή υπομονή, οι ιππόκαμποι στήνουν ενέδρα στη λεία τους, ενώ χρησιμοποιούν το μακρύ ρύγχος τους για να την ρουφάνε.
Τον ονομάζουν και “Αλογάκι της θάλασσας” από το χαρακτηριστικό του κεφάλι που μοιάζει με άλογου. Το συνηθέστερο χρώμα του είναι φαιοπράσινο στην ράχη με ασπρόμαυρες κηλίδες και ανοιχτόχρωμος στην κοιλιά, αλλά προσαρμόζεται ανάλογα με το χρώμα του περιβάλλοντος στο οποίο ζει, καλά καμουφλαρισμένος και πιασμένος από τα φύκια και την θαλάσσια βλάστηση.
Ο ιππόκαμπος "φλερτάρει" αρκετές μέρες πριν την αναπαραγωγή. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η ερωτική συμπεριφορά συγχρονίζει τις κινήσεις των ιππόκαμπων, έτσι ώστε το αρσενικό να μπορείς να λάβει τα αυγά από το θηλυκό. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αλλάζουν χρώμα, κολυμπούν πλάι-πλάι με ενωμένες τις ουρές τους, ή θα είναι πιασμένοι με τις ουρές τους σε ένα φύκι και θα στριφογυρίζουν σαν να χορεύουν τον γνωστό ως "ο χορός πριν την αυγή". Ο "ερωτικός χορός" διαρκεί οκτώ ώρες και κατά τη διάρκειά του το αρσενικό ρίχνει νερό μέσα στον σάκκο επώασης που έχει στην κοιλιά του, ο οποίος ανοίγει για να υποδεχτεί τα αυγά, που θα εναποθέσει εκεί το θηλυκό.
Έως και 1.500 αυγά θα
εναποθέσει το θηλυκό στον μάρσιπο του αρσενικού, το οποίο θα τα
κρατήσει μέχρι να γεννηθούν. Μετά από 9 έως 45 ημέρες θα γεννηθούν τα
μικρά ιπποκαμπάκια, τα οποία θα έχουν αναπτυχθεί πλήρως, αν και θα είναι πολύ μικρά. Όταν είναι έτοιμα να εξέλθουν από την κοιλιά, το αρσενικό πιάνεται από κάποιο σταθερό κλαδί η φύκι και με αργούς ρυθμούς ξεκινάει την γέννα! Από τα 1500 αυγά μόλις το 0,5% θα φτάσει στην ενηλικίωση!
Φωτογραφία Felicia McCaulley
Δεν υπάρχουν δεδομένα για αρκετά είδη ιππόκαμπου. Για το λόγο αυτό, δεν μπορούν να γίνουν εκτιμήσεις για τον κίνδυνο εξαφάνισής τους. Επειδή ο πληθυσμός των ιππόκαμπων είναι άγνωστος, υπάρχει κίνδυνος να χαθούν πολλοί ακριβώς λόγω της ελλιπούς γνώσης, σχετικά με το πόσοι γεννιούνται, πόσοι πεθαίνουν κάθε χρόνο, την απώλεια ενδιαιτημάτων τους κ.λ.π. Οχτώ είδη είναι απειλούμενα και ήδη βρίσκονται στη Κόκκινη Λίστα της Παγκόσμιας Ένωσης Προστασίας του Περιβάλλοντος.
Φωτογραφία CW Ye
Ένας από τους λόγους που οι ιππόκαμποι έχουν βρεθεί σε κίνδυνο, πιστεύεται ότι είναι η υπεραλίευση και η καταστροφή των οικοτόπων τους. Ο ιππόκαμπος χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή κινέζικη ιατρική. Υπολογίζεται ότι 20 εκατομμύρια ιππόκαμποι αλιεύονται κάθε χρόνο και πωλούνται για το σκοπό αυτό. Χρησιμοποιούνται επίσης σαν φάρμακα στην Ινδονησία, στις Φιλιππίνες κ.ά.
Δεν υπάρχουν δεδομένα για αρκετά είδη ιππόκαμπου. Για το λόγο αυτό, δεν μπορούν να γίνουν εκτιμήσεις για τον κίνδυνο εξαφάνισής τους. Επειδή ο πληθυσμός των ιππόκαμπων είναι άγνωστος, υπάρχει κίνδυνος να χαθούν πολλοί ακριβώς λόγω της ελλιπούς γνώσης, σχετικά με το πόσοι γεννιούνται, πόσοι πεθαίνουν κάθε χρόνο, την απώλεια ενδιαιτημάτων τους κ.λ.π. Οχτώ είδη είναι απειλούμενα και ήδη βρίσκονται στη Κόκκινη Λίστα της Παγκόσμιας Ένωσης Προστασίας του Περιβάλλοντος.
Ένας από τους λόγους που οι ιππόκαμποι έχουν βρεθεί σε κίνδυνο, πιστεύεται ότι είναι η υπεραλίευση και η καταστροφή των οικοτόπων τους. Ο ιππόκαμπος χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή κινέζικη ιατρική. Υπολογίζεται ότι 20 εκατομμύρια ιππόκαμποι αλιεύονται κάθε χρόνο και πωλούνται για το σκοπό αυτό. Χρησιμοποιούνται επίσης σαν φάρμακα στην Ινδονησία, στις Φιλιππίνες κ.ά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου