0 5 ερωτήσεις που θα σας βάλουν σε σκέψεις vol. 1

Ο κόσμος είναι γεμάτος από μυστηριώδη γεγονότα, παράξενες ιδέες, τεχνολογίες και ανεξήγητα. Το "Flynn effect" η το όνομα που δόθηκε στη συνεχή αύξηση της ανθρώπινης νοημοσύνης από γενιά σε γενιά. Δείχνει ότι κατά μέσο όρο, οι άνθρωποι γίνονται εξυπνότεροι με την πάροδο του χρόνου. Η καμπύλη της νοημοσύνη δεν ήταν ποτέ πιο εμφανή από ό, τι τα τελευταία 10 χρόνια, με την πρόοδο στην τεχνολογία των υπολογιστών και των νευρολογικών επιστημών. Όλη αυτή η αλλαγή έχει προκαλέσει μερικούς ανθρώπους να βλέπουν γεγονότα του παρελθόντος και του μέλλοντος με θαυμασμό.

Δείτε 5 γεγονότα που θα σας βάλουν σε σκέψεις...

1. Το τραίνο με τον ουγγρικό χρυσό

Ερώτηση: Τι απέγιναν οι πίνακες, ο χρυσός, τα διαμάντια και οι πολύτιμοι λίθοι που εκλάπησαν από το Ουγγρικό Χρυσό Τραίνο;

Στις 7 Μαρτίου 1944, καθώς ο σοβιετικός στρατός πλησίαζε την Ουγγαρία, ο Χίτλερ εξαπέλυσε την Επιχείρηση Μαργαρίτα (η εισβολή στην Ουγγαρία). Εκείνη την εποχή, η φασιστική κυβέρνηση της Ουγγαρίας, με επικεφαλή τον Ferenc Szálasi, συνεργαζόταν με το Γ’ Ράιχ, και έστειλε πάνω από 800.000 Εβραίους πολίτες της σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η κυβέρνηση πήρε διάφορα αντικείμενα τους, όπως πολύτιμους λίθους, χρυσό, κοσμήματα, βέρες και οτιδήποτε άλλο θεωρείται υψηλής χρηματικής αξίας. Την άνοιξη του 1944, ο Κόκκινος Στρατός είχε μπει σχεδόν στη Βουδαπέστη και έτσι οι αξιωματούχοι κατέστρωσαν ένα σχέδιο για να εκκενώσουν τα λάφυρα που πήραν από τους Εβραίους με τρένο για να αποφύγουν τη σύλληψη από τους Σοβιετικούς.

Πολλά από τα τιμαλφή φορτώθηκαν σε ένα τραίνο 42 βαγονιών και εστάλησαν στη Γερμανία. Σύμφωνα με διάφορες αναφορές, στα βαγόνια υπήρχαν χρυσός, χρυσά κοσμήματα, πολύτιμοι λίθοι, διαμάντια, μαργαριτάρια, ρολόγια, περίπου 200 πίνακες, περσικά και ανατολίτικα χαλιά, ασημικά, πορσελάνες, έπιπλα, ρούχα, λινά, φωτογραφικές μηχανές, συλλογές γραμματοσήμων και νομίσματα. Το 1945, η εκτιμώμενη συνολική αξία των περιεχομένων του τραίνου ήταν 350 εκατομμύρια δολάρια. Τον Μάιο του 1945, το τραίνο κατασχέθηκε στην Αυστρία από τις Συμμαχικές Δυνάμεις, πρώτα από τον γαλλικό στρατό και στη συνέχεια από τις ΗΠΑ. Τα περισσότερα από τα αντικείμενα πουλήθηκαν μέσω του Αμερικάνικου Στρατού σε ανταλλακτήρια στην Ευρώπη το 1946 ή σε πλειστηριασμό στη Νέα Υόρκη το 1948 και τα έσοδα διατέθηκαν στον Διεθνές Οργανισμό για τους Πρόσφυγες (IRO). Τα έσοδα από την δημοπρασία έφτασαν τα 152.850 δολάρια.

Στο τέλος της δεκαετίας του 1940, αξιοσημείωτα αντικείμενα από το τραίνο συνέχισαν να εμφανίζονται στην κατοχή ανώτατων αξιωματικών του Αμερικάνικου Στρατού που βρισκόταν στην Κεντρική Ευρώπη, κυρίως πορσελάνες, ασημικά, υαλικά, κουβέρτες και σεντόνια. Η τύχη των περίπου 200 πινάκων που κατασχέθηκαν από το τραίνο παραμένει άγνωστη. Βάσει της αμερικάνικης πολιτικής, η τέχνη θεωρείται «πολιτιστικό αγαθό» και οι πίνακες θα έπρεπε να επιστραφούν στη χώρα προέλευσης τους, αλλά αντ’ αυτού βρέθηκαν στην Αυστρία και μετά χάθηκαν τα ίχνη τους. Επίσης, ένα τεράστιο ποσό από τον χρυσό αγνοείται.

Τα περισσότερα από τα στοιχεία του τραίνου κρατήθηκαν μυστικά από την κυβέρνηση των ΗΠΑ μέχρι το 1998. Εκείνη τη χρονιά, ο Μπιλ Κλίντον, συνέταξε μια έκθεση η οποία περιέγραφε τι έκαναν τα αντικείμενα του τραίνου οι ΗΠΑ. Το 2001, κατατέθηκε στη Φλόριντα μια αγωγή εναντίον της κυβέρνησης των ΗΠΑ από τους Ούγγρους επιζώντες του Ολοκαυτώματος για κακή διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων του τραίνου. Το 2005, η κυβέρνηση κατέληξε σε ένα διακανονισμό ύψους 25,5 εκατομμυρίων δολαρίων.

2. Η άμορφη μάζα του Όκβιλ

Ερώτηση: Τι ήταν η ζελατινώδη ουσία που έπεσαν στο Όκβιλ το 1994;

Στις 7 Αυγούστου 1994, μια παράξενη ζελατινώδη ουσία έπεσε στην πόλη Όκβιλ, μια μικρή κοινότητα στο δυτικό άκρο της Πολιτείας της Ουάσιγκτον. Για 3 εβδομάδες, έβρεξε 6 φορές, κυρίως στη μέση της νύχτας. Το απόγευμα της 7ης Αυγούστου, οι κάτοικοι του Όκβιλ άρχισαν να παραπονιούνται για μια μυστηριώδη ασθένεια. Έλεγαν πως με δυσκολία ανέπνεα, είχαν ιλίγγους, θολή όραση και μια αυξημένη αίσθηση ναυτίας. Ένα κατοικίας της πόλης, ο Beverly Roberts, ανέφερε πως όλοι στην πόλη ήταν σαν να είχαν κολλήσει γρίπη, η οποία κράτησε 2-3 μήνες. Επιπλέον, πολλές γάτες και σκυλιά που ήρθαν σε επαφή με την ουσία αρρώστησαν και πέθαναν.

Δείγμα της ουσίας μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και διαπιστώθηκε ότι περιείχε μεγάλο ποσό ανθρώπινων λευκών αιμοσφαιρίων, αλλά κανείς δεν μπορούσε να προσδιορίσει πώς ήρθαν από τον ουρανό. Το δείγμα στη συνέχεια εστάλη στο Υπουργείο Υγείας την ΗΠΑ για περαιτέρω μελέτη και είδα πως περιείχε δύο είδη βακτηρίων, ένα εκ των οποίων ζει στο ανθρώπινο πεπτικό σύστημα. Λόγω των ευρημάτων, κάποιοι αρχικά είπαν πως η ουσία ήταν ανθρώπινα απόβλητα από κάποιο αεροπλάνο, αλλά κάτι τέτοιο δεν αποδείχτηκε. Τα στοιχεία από το δείγμα έδειξαν πως η ουσία ήταν ζωντανή.
Κάποιοι συνδέουν την περίεργη βροχή με μια σειρά αμερικανικών βομβαρδισμών που έγιναν πάνω από τον Ειρηνικό, τον Αύγουστο του 1994, ενώ άλλοι είναι πεπεισμένοι ότι η πόλη χρησιμοποιήθηκε για στρατιωτικά πειράματα για να εξεταστεί μια νέα μορφή βιολογικού όπλου. Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων, οι κάτοικοι της πόλης ανέφεραν σχεδόν καθημερινές πτήσεις στρατιωτικών αεροσκαφών στον ουρανό πάνω από την πόλη, αλλά δεν παρατηρήθηκε κίνηση στο έδαφος. Πριν την πρώτη βροχή, εντοπίστηκαν στην περιοχή μερικά μαύρα ελικόπτερα.

Μερικοί συνδέουν την ιστορία της μυστήριας βροχής με αεροψεκασμούς στις ΗΠΑ.

3. Η Salton Sea

Ερώτηση: Τι συμβαίνει με την Salton Sea, τον Κρατήρα από τον Μετεωρίτη, τα χαμένα πλοία στην έρημο και το Ρήγμα του Αγίου Αντρέα;

Η Salton Sea είναι ένα από τα πιο παράξενα μέρη του κόσμου. Η θάλασσα σχηματίστηκε τυχαία μεταξύ του 1905 και του 1907, όταν ο ποταμός Κολοράντο έσπασε μερικά κακώς 

κατασκευασμένα φράγματα και πλημμύρισε την περιοχή. Τώρα, η Salton Sea βρίσκεται ακριβώς πάνω στο ρήγμα του Αγίου Ανδρέα στο Imperial Valley της Καλιφόρνιας. Είναι η μεγαλύτερη λίμνη στην Καλιφόρνια.
Στα μέσα του 20ου αιώνα, η Salton Sea μετατράπηκε από λίμνη γλυκού νερού σε θάλασσα. Η αλμυρότητα της, περίπου 44 g/L, είναι μεγαλύτερη από τα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού (35 g/L), αλλά μικρότερη από εκείνη της Great Salt Lake (50-270 g/L). Το αλάτι φαίνεται πως προήλθε από έναν προϊστορικό ωκεανό. Στην Salton Sea χύνονται επίσης μεγάλες ποσότητες τοξικών και βιομηχανικών αποβλήτων. Το νερό του ταμιευτήρα Salton είναι εξαιρετικά μολυσμένο. Η διπλανή περιοχή βρίσκεται υπό στρατιωτικό έλεγχο και εκατομμύρια πουλιά και ψάρια πεθαίνουν λόγω της ρύπανσης.

Το Ρήγμα του Αγίου Αντρέα έχει μήκος 1.300 χλμ στην Καλιφόρνια. Στο παρελθόν, το νότιο τμήμα του ρήγματος ήταν τόπος γέννησης πολλών σεισμών -ένας κάθε 180 χρόνια. Ωστόσο, δεν έχει καταγραφεί κανένας εδώ και 300 χρόνια. Για το λόγο αυτό, οι ερευνητές ανησυχούν για τα φράγματα στον ποταμό του Κολοράντο πως συμβάλλουν στην ήσυχη ράβδωση, που αν συμβαίνει, τότε συσσωρεύεται μεγάλο ποσό πίεσης στο Ρήγμα, το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει τελικά ένα τεράστιο σεισμό.

Το Χαμένο Πλοίο της ερήμου είναι ένας μύθος για αρχαία πλοία που βρέθηκαν στην έρημο του Κολοράντο. Μετά τον Αμερικάνικο Εμφύλιο Πόλεμο, έχουν ειπωθεί οι ιστορίες σχετικά με πλοία που βρίσκονται θαμμένα στη βόρεια έρημο του κόλπου της Καλιφόρνιας. Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι το Lost Galleon. Οι ιστορίες για το Galleon ξεκίνησαν λίγο μετά τις πλημμύρες του ποταμού Κολοράντο το 1862. Στην Los Angeles Daily News τον Αύγουστο του 1870, το πλοίο περιγράφεται ως "θαμμένο πλοίο δυτικά του Dos Palmas στην Καλιφόρνια και 40 μίλια βόρεια της Γιούμα στην Αριζόνα."

Ο Κρατήρας του Μετεωρίτη είναι μια τεράστια τρύπα που βρίσκεται περίπου 69 χλμ ανατολικά του Flagstaff στην Αριζόνα. Λέγεται ότι είναι «ο πρώτος αποδεδειγμένα, καλύτερος διατηρημένος κρατήρας από πτώση μετεωρίτη στη Γη». Έχει υπολογιστεί ότι δημιουργήθηκε περίπου πριν από 50.000 χρόνια, αλλά κάποιοι επιχειρηματολογούν υπέρ μιας πιο πρόσφατης ημερομηνίας. Η διάμετρος της τρύπας είναι 1,186 χλμ και είναι γνωστό πως η πρόσκρουση κατέστρεψε την περιοχή.

4. Τα χέρια του Περόν

Ερώτηση: Ποιος πήρε τα χέρια του Περόν;

Ο Χουάν Ντομίνγκο Περόν ήταν Αργεντίνος αξιωματικός του στρατού και πολιτικός. Εξελέγη πρόεδρος της Αργεντινής σε 3 διαφορετικές περιπτώσεις και μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του, την Εύα Ντουάρτε, είναι πάρα πολύ δημοφιλής στους Αργεντινούς και θεωρούνται πρότυπα από τους Περονικούς. Μετά το θάνατο του από καρδιακή ανεπάρκεια, τον Ιούλιο του 1974, το σώμα του ταριχεύτηκε και τοποθετήθηκε στον οικογενειακό τάφο των Περόν στο νεκροταφείο Chacarita του Μπουένος Άιρες. Τον Ιούλιο του 1987, το περονικό κόμμα Justicialist έλαβε μια ανώνυμη επιστολή που ισχυριζόταν ότι τα χέρια του Περόν είχαν αφαιρεθεί, μαζί με το στρατιωτικό του πηλίκιο και το σπαθί.

 

 Ο αποστολέας απαιτούσε από το κόμμα να πληρώσει λύτρα 8 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ, για την επιστροφή των αντικειμένων.
Μετά από έρευνα, επιβεβαιώθηκε ότι ο τάφος του Περόν είχε παραβιαστεί και τα χέρια του είχαν αφαιρεθεί με χειρουργικό εργαλείο ή ηλεκτρικό πριόνι. Οι δράστες πήραν επίσης από τον τάφο ένα ποίημα, που είχε γράψει ο Περόν στην τελευταία σύζυγό του, Ιζαμπέλ. Σύμφωνα με την πολιτική της Αργεντινής, ο επικεφαλής του κόμματος, Vicente Saadi, αρνήθηκε να τα καταβάλλει. Αμέσως ξεκίνησε έρευνα, αλλά σε κανέναν μέχρι σήμερα δεν έχουν απαγγελθεί κατηγορίες. Πολλοί από αυτούς που εμπλέχθηκαν στην υπόθεση, πέθαναν κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες.

Εικάζεται ότι η κλοπή είχε κάποια επίσημη υποστήριξη, επειδή οι ληστές χρησιμοποίησαν κλειδί για να μπουν στον τάφο. Μερικοί δημοσιογράφοι πιστεύουν ότι τα χέρια του Περόν αφαιρέθηκαν επειδή θεωρήθηκαν σύμβολο της εξουσίας του και είχαν μεγάλη πολιτιστική σημασία στην Αργεντινή. Όσοι έχουν εξετάσει την υπόθεση έχουν γράψει ότι η πράξη μπορεί να είναι μια προσπάθεια προώθησης της δημοκρατίας στην Αργεντινή, καθώς ο Περόν θεωρήθηκε από μερικούς δικτάτορας. Στο βιβλίο τους Unveiling the Enigma (Αποκαλύπτοντας το Αίνιγμα), οι Damian Nabot και David Cox έγραψαν ότι το Propaganda Due -μια μασονική Masonic στοά που ενεργούσε υπό τις οδηγίες της Ιταλικής Μεγάλης Στοάς από το 1945 ως το 1976- συμμετείχε στην κλοπή, και πως χρησιμοποίησαν κάποιο τελετουργικό για την αποκοπή.

5. Το περίεργο συμβάν των Moberly-Jourdain

Ερώτηση: Τι συνέβη στις Charlotte Moberly και Eleanor Jourdain;

Το συμβάν των Moberly-Jourdain ήταν κάτι που συνέβη στις 10 Αυγούστου 1901, στους κήπους του Petit Trianon, στο Παλάτι των Βερσαλλιών στη Γαλλία. Στην υπόθεση εμπλέκονται δύο επιστήμονες, η Anne Charlotte Moberly (1846-1937) και η Eleanor Jourdain (1863-1924). Το 1901, οι δύο γυναίκες είχαν προγραμματίσει ένα ταξίδι στο Παλάτι των Βερσαλλιών. Αφού περιπλανήθηκαν για λίγο στους κήπους, αποπροσανατολίστηκαν και βρέθηκαν σε έναν άγνωστο δρόμο. Οι γυναίκες υποτίθεται ότι είχαν κάποιο αίσθημα καταπίεσης και βαρεμάρας.

Κατά τη διάρκεια του συμβάντος, οι δυο γυναίκες είπαν πως μερικοί κηπουροί του Παλατιού τους είπαν «να προχωρήσουν ευθεία». Η Moberly αργότερα τους περιέγραψε ως «πολύ αξιοπρεπής αξιωματούχους, ντυμένους με μακριά πράσινα παλτό με μικρά τριγωνικά καπέλα». Επίσης, είπε ότι αισθάνθηκε ξαφνικά να αλλάζει η ατμόσφαιρα και έγραψε: "Τα πάντα ξαφνικά φαινόταν αφύσικα και επομένως δυσάρεστα. Ακόμη και τα δέντρα έμοιαζαν επίπεδα και άψυχα. Δεν υπήρχε φως και σκιά, και απ’ τα δέντρα δεν αναδευόταν αέρας."

Μετά, οι γυναίκες βρήκαν έναν άνδρα που είχε ευλογιά και σε κάποιον άλλο που τον περιέγραψαν ως «ψηλό με μεγάλα μαύρα μάτια και κατσαρά, μαύρα μαλλιά που φορούσε ένα μεγάλο σομπρέρο». Αφού πέρασαν μια γέφυρα, έφτασαν στους κήπους μπροστά από το Παλάτι και η Moberly είδε μια κυρία που ζωγράφιζε στο γρασίδι και τους κοιτούσε. Αργότερα είπε ότι ήταν η Μαρία Αντουανέτα. Ωστόσο, η Jourdain δεν την είδε. Έπειτα πήγαν σε ένα πάρτι. Ήπιαν τσάι στο Hotel des Reservoirs πριν επιστρέψουν στο διαμέρισμα της Jourdain. Αφού έφυγαν από τις Βερσαλλίες, καμία απ’ τις δυο τους δεν ανέφερε στην άλλη το περιστατικό για μια εβδομάδα.

Πεπεισμένες πως το μέρος ήταν στοιχειωμένο, η Charlotte και η Eleanor αποφάσισαν να δημοσιεύσουν τα ευρήματά τους σε ένα βιβλίο με τίτλο An Adventure (Μια περιπέτεια, 1911), με τα ψευδώνυμα Elizabeth Morison και Frances Lamont. Στο βιβλίο έγραφαν πως οι γυναίκες είχαν βιώσει μια μεταφορά στο χρόνο και ότι είχαν συναντήσει την Μαρία Αντουανέτα. Αμέσως το βιβλίο προκάλεσε αίσθηση και πολλοί το κορόιδεψαν. Η ταυτότητα των συγγραφέων του δεν δόθηκε στη δημοσιότητα μέχρι το 1931. Όσο ζούσαν οι δύο γυναίκες είχαν πολλές παραφυσικές εμπειρίες. Το περιστατικό λέγεται ότι έχει επηρεάσει το έργο του JRR Tolkien.

http://3otiko.blogspot.com/