ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΜΝΗΜΕΙΩΝ
Δείτε το πρώτο μέρος ΕΔΩ
ΜΥΚΗΝΩΝ
ΣΧΕΔΙΑΣΤΙΚΗ ΤΟΜΗ ΤΟΥ ΘΗΣΑΥΡΟΥ
ΤΟΥ ΑΤΡΕΩΣ
Ο θησαυρός του Ατρέα
Εσωτερικό θολωτού τάφου, Ατρέα. Είσοδος πλευρικού θαλάμου
Ο τάφος της «Κλυταιμνήστρας »
Ο τάφος της «Κλυταιμνήστρας»
βρίσκεται έξω από την Ακρόπολη των Μυκηνών και χτίστηκε γύρω στα 1220 π. Χ. . Ο
δρόμος του τάφου έχει μήκος 37 μέτρα και πλάτος 6. Ελάχιστα στοιχεία σώζονται
από τον γλυπτό διάκοσμο της πρόσοψης. Η διάμετρος του θαλάμου του τάφου είναι
13,5 μέτρα.
Τάφος «Κλυταιμνήστρας » Με
κόκκινο χρηματισμό η θέση του μνημείου στον χώρο
Τάφος της
Κλυταιμνήστρας, εσωτερικό
Τάφος της
Κλυταιμνήστρας, λεπτομέρεια.
Ο τάφος που είναι γνωστός με το συμβατικό όνομα "τάφος της Κλυταιμνήστρας" είναι
ο νεότερος από τους τάφους των Μυκηνών και ο δεύτερος σε μέγεθος μετά τον τάφο
του Ατρέα.
Ο θολωτός τάφος του Ατρέως
δέσποζε στη δυτική πλαγιά της ράχης της Παναγίτσας, στα ΝΔ της ακρόπολης των
Μυκηνών και επάνω στον οδικό άξονα, που συνέδεε τις Μυκήνες με το Ηραίο του
Άργους. Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους και τελειότερους μυκηναϊκούς
θολωτούς τάφους και τον πιο εντυπωσιακό από τους 9, που συνολικά έχουν βρεθεί
στις Μυκήνες. Χρονολογείται μεταξύ 1350-1250 π.Χ. και θεωρείται σαν ένα από τα
ωριμότερα δείγματα του τύπου. Είναι βέβαιο ότι χρησιμοποιήθηκε για την ταφή
κάποιου σημαντικού μέλους της βασιλικής οικογένειας των Μυκηνών. Ήδη από την
εποχή του περιηγητή Παυσανία (2ος αιώνας μ.Χ.), οι κάτοικοι της περιοχής
γνώριζαν το μνημείο ως «θησαυρό», δηλαδή ως θησαυροφυλάκιο του ιδρυτή της
μυθικής μυκηναϊκής ακρόπολης, του Ατρέα. Μέχρι σήμερα ο τάφος είναι γνωστός και
ως «Θησαυρός του Ατρέως» ή «τάφος του Αγαμέμνονα».
Η πρόσβαση στον τάφο γινόταν μέσω του δρόμου,
μήκους 36 μ. και πλάτους 6 μ, που είναι λαξευμένος στο βράχο και επενδυμένος με
λείους επιμήκεις λίθους από αμυγδαλόπετρα, τοποθετημένους σε οριζόντιες
στρώσεις, κατά το ψευδοϊσόδομο σύστημα. Στο ανατολικό του άκρο εδράζεται σε
άνδηρο και ορίζεται από τοίχο κτισμένο με πώρινους λίθους. Ο δρόμος οδηγεί
στο στόμιο του τάφου, που έχει μήκος 5,40 μ. Ήταν φραγμένο με συσσωρευμένες
μικρές πέτρες έως την ξύλινη, δίφυλλη και πιθανόν επενδυμένη με χαλκό θύρα,
ύψους 5,40 μ. και πλάτους 2,40 μ. Το υπέρθυρο της εισόδου αποτελούν δύο
εξαιρετικά μεγάλοι λίθοι, από τους οποίους ο εσωτερικός έχει μήκος 8 μ., πλάτος
5 μ. και βάρος περίπου 120 τόνων. Η πρόσοψη του τάφου, ύψους 10,50 μ. και
πλάτους 6 μ., ήταν διακοσμημένη με ημικίονες σε δύο επίπεδα, κατασκευασμένους
από πράσινο λίθο με ανάγλυφα στοιχεία. Από αυτούς σήμερα σώζονται στην αρχική
τους θέση μόνο οι τετράγωνες βάσεις δεξιά και αριστερά από την είσοδο.
Αλλεπάλληλες ταινίες από πράσινο και ερυθρό λίθο, επίσης με ανάγλυφη διακόσμηση
από σπείρες και ρόδακες, κάλυπταν το ανακουφιστικό τρίγωνο. Τμήματα αυτής της
διακόσμησης βρίσκονται σήμερα διάσπαρτα σε διάφορα μουσεία, στο Εθνικό
Αρχαιολογικό Αθηνών, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στο Μόναχο και στην
Καρλσρούη.
Τομή τάφου του θησαυρού του Ατρέως
Ο κυκλικός θάλαμος του τάφου, διαμέτρου 14,60 μ.
και ύψους 13,40 μ., καλύπτεται με κυψελοειδή θόλο και είναι κτισμένος με 33
αλλεπάλληλες σειρές από λείους επιμήκεις αμυγδαλόλιθους, τέλεια
συναρμολογημένους, ώστε ο καθένας να εξέχει ελάχιστα από τον κατώτερο. Ο
τελευταίος λίθος, το «κλειδί», φράζει την οπή στην κορυφή της θόλου
εξασφαλίζοντας την ισορροπία και τη συνοχή της και είναι το μόνο στοιχείο όλης
της κατασκευής που έχει αντικατασταθεί στη σύγχρονη εποχή. Το εσωτερικό της
θόλου διακοσμούσαν χάλκινοι ρόδακες στους αρμούς των λίθων, από τους οποίους
έχουν παραμείνει στη θέση τους μόνο τα καρφιά από την τρίτη σειρά και επάνω. Στη
βόρεια πλευρά της θόλου ανοίγεται μικρός, ορθογώνιος, πλευρικός θάλαμος,
λαξευμένος στο βράχο (6,50Χ6 μ. και 5 μ. ύψος), όπου έμπαινε κανείς από στενή
είσοδο με ανακουφιστικό τρίγωνο στο υπέρθυρο. Στο δάπεδό του ήταν λαξευμένοι δύο
λάκκοι, ενώ δύο λίθινες βάσεις δείχνουν ότι και εδώ υπήρχαν κίονες. Πιθανόν από
εδώ να προέρχονται οι «ελγίνειες πλάκες» του Βρετανικού Μουσείου,
κατασκευασμένες από γύψο και διακοσμημένες με ανάγλυφους ταύρους. Παρόμοιο
πλευρικό δωμάτιο υπάρχει μόνο σε δύο ακόμη βασιλικούς θολωτούς τάφους, σ’ αυτόν
του Μινύα στον Ορχομενό και στο θολωτό τάφο Α στις Αρχάνες. Η όλη κατασκευή πάνω
από τη θόλο καλυπτόταν με τύμβο, που δημιουργήθηκε με τη συσσώρευση χωμάτων και
στηριζόταν στη βάση του περιμετρικά με τοίχο κτισμένο στην πρόσοψη με
ορθογώνιους πωρόλιθους.
Μετά τη μυκηναϊκή εποχή, το μνημείο δεν
χρησιμοποιήθηκε πια ως τάφος. Αγγεία αρχαϊκής εποχής, που βρέθηκαν απέναντι από
τον τοίχο που στήριζε τον τύμβο, αποτελούν πιθανόν ίχνη προγονολατρείας. Ο τάφος
είχε ήδη λεηλατηθεί το 2ο αιώνα μ.Χ., όταν τον επισκέφθηκε ο Παυσανίας και ήταν
εν μέρει καταχωμένος, όταν στους περασμένους αιώνες βοσκοί τον χρησιμοποιούσαν
ως καταφύγιο, αφαιρώντας το «κλειδί», προκειμένου να έχει διέξοδο ο καπνός από
τις φωτιές τους, που άφησε τα ίχνη του στις παρειές της θόλου.
Ο τάφος του Αιγίσθου ΥΕΙΙ
περίοδος- Μυκήνες.
ΑΧΑΡΝΩΝ -
ΑΤΤΙΚΗ
Στις Αχαρνές βρίσκεται ο
επιβλητικότερος και ο καλύτερα διατηρημένος μυκηναϊκός θολωτός τάφος της
Αττικής. Ο τάφος των Αχαρνών ανασκάφηκε στα 1879 από Γερμανούς αρχαιολόγους,
στην πλαγιά τεχνητού λόφου. Ο τάφος χρονολογείται στην Υστεροελλαδική III εποχή
(14ος-13ος αιώνας π.Χ.). Αποτελείται από το δρόμο, δηλαδή το διάδρομο που
οδηγούσε στον τάφο, το στόμιο και το θάλαμο. Είναι υπόγειος, κτισμένος µε
σχετικά μικρές πέτρες ακανόνιστου σχήματος. Ο δρόμος έχει μήκος 27 μ. και πλάτος
3 μ. Το σχήμα του θαλάμου είναι κωνικό και θυμίζει τεράστια κυψέλη. Η διάμετρος
της θόλου είναι 8,35 µ. και το ύψος της 8,74 µ. Εξωτερικά η θόλος καλύπτεται µε
χώμα σχηματίζοντας ένα είδος τύμβου. Το βάθος του στοµίου είναι 3,35 µ. και το
πλάτος του 1,55 µ. Το υπέρθυρο είναι από ογκώδη επιµήκη λίθο. Πάνω από το
υπέρθυρο σε αντίθεση µε άλλους θολωτούς, όπου υπάρχει το ανακουφιστικό τρίγωνο
(ένα κενό δηλ. τριγωνικό τµήµα ), χρησιμοποιήθηκαν τέσσερις μικρότεροι,
αδούλευτοι ογκόλιθοι, παράλληλοι μεταξύ τους και µε μικρά κενά ενδιάμεσα. Ο
δρόμος έχει μήκος 27 μ. και πλάτος 3 μ. και τα τοιχώματά του είναι κτισμένα µε
αργές (ακατέργαστες) πέτρες.
Ο ΤΑΦΟΣ ΤΩΝ ΑΧΑΡΝΩΝ
Πρόκειται για τον τάφο σημαντικού προσώπου της
περιοχής, όπως πιστοποιούν το είδος του τάφου και τα πολυάριθμα κοσμήματα
άριστης καλλιτεχνικής ποιότητας. Ιδιαίτερα πλούσιος, ο τάφος περιείχε πήλινα και
λίθινα αγγεία, χάλκινα όπλα, ελεφάντινα αντικείμενα, σφραγιδόλιθους, κοσμήματα
από χρυσό, άργυρο, χαλκό, υαλόμαζα και φαγεντιανή. Τα μοτίβα των κοσμημάτων και
των αγγείων είναι γνωστά μυκηναϊκά-μινωικά σχέδια. Από τα πιο σημαντικά ευρήματα
είναι μία ελεφάντινη λύρα µε ανάγλυφες σφίγγες στη βάση της, που βρέθηκε
σπασμένη στον ταφικό θάλαμο. Η λύρα αυτή, από τις πρωιμότερες του είδους, είχε
πιθανότατα 7 ή 8 χορδές και αποτελεί σπάνιο εύρημα για τη γνώση της μουσικής
στην αρχαιότητα.
ΜΟΥΣΙΚΟ ΟΡΙΓΑΝΟ ΛΥΡΑ ΜΕ 7 ή 8 ΧΟΡΔΕΣ - ΕΥΡΗΜΑ ΤΑΦ.
1 ΑΧΑΡΝΕΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
Άλλο αξιόλογο εύρημα είναι μια ελεφάντινη
κυλινδρική πυξίδα µε πώμα. Η πυξίδα είναι διακοσμημένη µε ανάγλυφα κριάρια σε
δύο ζώνες, ενώ το πώμα µε τέσσερα κριάρια σε ακτινωτή διάταξη. Τα ευρήματα
δείχνουν την οικονομική ευρωστία των κατόχων του τάφου, το επίπεδο πολιτισμού
και την υψηλή κοινωνική τους θέση. Στην επίχωση του δρόμου του τάφου, μπροστά
από την είσοδο, βρέθηκαν ευρήματα που μαρτυρούν λατρεία αφηρωισµένων νεκρών έως
την Κλασική Εποχή (5ος αιώνας π.Χ.), εποχή κατά την οποία σταματά απότομα η
χρήση του χώρου, πιθανότατα εξαιτίας του Πελοποννησιακού Πολέμου. Τα ευρήματα
του θολωτού τάφου βρίσκονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
ΕΥΡΗΜΑ ΤΑΦ. ΑΧΑΡΝΩΝ 2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου