ΛΟΓΩ ΑΥΞΗΜΕΝΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΟΎΜΕ ΤΗΝ ΣΥΧΝΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΜΑΣ ΣΤΟ BLOG. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΘΕΙ, ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΥΧΝΑ ΠΥΚΝΑ ΜΕ ΤΑ ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΜΑΣ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ
Η ομορφιά είναι διαφορετική για τον καθένα. Πολλά όμορφα θα συναντήσεις εδώ μέσα. Θα ενημερωθείς, θα χαρείς, θα λυπηθείς, θα γελάσεις, θα προβληματιστείς, θα μάθεις, θα εκνευριστείς και θα νιώσεις πολλά ακόμα συναισθήματα. Μπορείτε ελέυθερα να αντιγράφεται τις αναρτήσεις μας αυτούσιες ή σε τμήματα αρκεί να αναφέρεστε στην πηγή με ενεργό link

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

0 Δεν θέλω δεξιά ούτε αριστερά, έχω ανάγκη μονάχα από ανθρωπιά

Δεν θέλω δεξιά ούτε αριστερά, έχω ανάγκη μονάχα από ανθρωπιά
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε ακούσει την φράση: εμπιστέψου το στομάχι σου δεν θα σε προδώσει ποτέ.

Όσοι δεν την έχουνε ακούσει θα την εξηγήσω με λίγες λέξεις.
Το στομάχι θεωρείται το συνειδησιακό πεδίο του ανθρώπου και όταν κάνουμε κάτι που η συνείδηση μας είναι αντίθεση νιώθουμε έναν κόμπο στο στομάχι..
π.χ. όταν προσπαθείς να κλέψεις το στομάχι σφίγγεται και τρέμουν τα χέρια δηλ. η συνείδηση κοντράρει την πράξη.

Έτσι νιώθω αυτόν τον καιρό με την ιδέα των εκλογών. Όποιων και αν σκέφτομαι να ψηφίσω το στομάχι μου κλωτσάει. Λέτε να λέει ψέματα - με το χέρι στην φωτιά λέω ότι λέει αλήθεια.
Λέει αλήθεια γιατί όσα ακούω και όσα βλέπω να λέγονται και να γίνονται από τους πολιτικούς και τις παρατάξεις τους το μόνο που μου προκαλούν είναι αηδία.

Δεν είναι δυνατόν να μιλάνε ώρες ατέλειωτες στα παράθυρα με μοναδικό θέμα τις τράπεζες, τα δάνεια, τι χρώμα θα έχουν τα χρήματα, πόσα χρωστάει το κράτος, πόσα έφαγε ο ένας, πόσα έκρυψε ο άλλος, το δικό μου δημοσιονομικό πρόγραμμα είναι καλύτερο από του άλλου, μιλώντας μια γλώσσα ανούσια και απαράδεκτη για έναν λογικό άνθρωπο.

Ο ένας να καταδικάζει την νέου τύπου αλαζονεία λες και η αλαζονεία είναι μάρκα αυτοκινήτου.

Ο άλλος να θέλει να μας απαγγιστρώσει δηλαδή να παραδέχεται ότι μας ρίξανε δόλωμα εμείς το φάγαμε και τώρα οι ίδιοι θέλουνε να μας απαγγιστρώσουν αλλά δεν μας λέει που θα μας ρίξουνε, στην θάλασσα για να ζήσουμε η θα μας ψήσουνε στην σχάρα.

Ο τρίτος της παρέας να αλλάζει τις θέσεις του ανά εξάμηνο και να θέλει να τον πιστέψω ότι θα μείνει πιστός αυτήν την φορά και θα πάει κόντρα σε αυτά που υπέγραψε βγάζοντας εμένα τον απλό άνθρωπο τρελό.

Ο επόμενος λέει τα ίδια με παραλλαγές και λογοπαίγνια που κατά την γνώμη μου πρέπει να τους απαγορευτεί να μιλάνε ελληνικά γιατί βιάζουν την ελληνική γλώσσα και τις άπειρες δυνατότητες εκφράσεις που έχει.

Και τα λόγια συνεχίζουν να βγαίνουν από τα στόματα τους αποδεικνύοντας ότι όλοι έχουν άρρωστα μυαλά και καμία μα καμία επαφή με την πραγματικότητα της ζωής.

Από κανένα δεν έχω ακούσει να λέει την λέξη άνθρωπος ή για το καλό του ανθρώπου ή οι ανάγκες του ανθρώπου κτλ.
Όταν τους ακούω νιώθω να είμαι ένα όνομα αριθμημένο πάνω σε ένα χαρτί με μια ανάλυση που βγάζει και άλλα νούμερα με ονόματα στα οποία εγώ δεν έχω καμία ελπίδα να επιβιώσω σαν άνθρωπος.
Όταν τους ακούω το στομάχι μου πάει να σπάσει η μάλλον η συνείδηση μου δεν τους δέχεται γιατί όλοι τους είναι απάνθρωποι και δολοφόνοι της ανθρωπότητας.

Όταν θέλω να δω ένα κράτος ή μια κοινωνία, δυο πράγματα κοιτάζω : 
το σύστημα υγείας και την παιδεία. Όταν τα κοιτάζω αυτά τα δυο στην Ελλάδα μόνο θλίψη νιώθω για εμάς τους εναπομείναντες ανθρώπους και οργή για όλους εκείνους που δεν τους νοιάζει η υγεία και η παιδεία.


Δεν το χωράει ο νους μου και ούτε μπορεί να ησυχάσει το στομάχι μου όταν βλέπω να μην υπάρχουν φάρμακα για τους ανθρώπους και οι άλλοι να μου μιλάνε για τους εταίρους και τα νούμερα τους.
Δεν το χωράει ο νους μου και το στομάχι μου κλωτσάει όταν μπαίνω στην θέση των παιδιών που είναι αναγκασμένα να ζήσουν χωρίς όνειρα και με τον φόβο για μοναδικό φίλο τους.

Καταλήγω ότι σαν άνθρωπος πλέον νιώθω να μην ανήκω σε όλο αυτό το σύστημα και εκλιπαρώ σε ένα θαύμα για να μας σώσει. Είμαι σίγουρος ότι αυτό το θαύμα δεν θα έρθει από την πολιτική αλλά από τα στομάχια όλων των ανθρώπων που έχουν συνείδηση.


Έχω κατηγορηθεί από τους φίλους μου ότι είμαι ρομαντικός και ότι αν παραμείνω έτσι θα υποφέρω.
Προτιμώ να υποφέρω και να νιώθω όλα μου τα συναισθήματα που μου δίνουν την δυνατότητα να παραμένω ένας απλός άνθρωπος με συνείδηση, ένας άνθρωπος που θέλει να ζήσει αυτά που το σύστημα θέλει να του ξεπουλήσω για κάποια νούμερα παραπάνω στις τράπεζες των αριθμών.

Προτιμώ να παραμείνω έτσι και να θυμίζω σε όσους με ακούν πως η ζωή έχει χαρές που δεν τις κρύβει κανένα νούμερο, πως η ζωή έχει τραγούδια, γέλια, αδερφικούς φίλους, σχέσεις εμπιστοσύνης, έχει ποίηση, έχει λέξεις αγάπης, έχει πράξεις αγάπης, έχει ένα νόημα η ζωή που δεν είναι άλλο από το να αγαπάς και να δίνεσαι χωρίς να περιμένεις κέρδος.

Δεν ξέρω τι θα ψηφίσω αλλά είμαι σίγουρος πως θα κάνω μια πράξη που θα είναι κόντρα στην συνείδηση μου και εκείνο το βράδυ της Κυριακής θα νιώθω ότι πρόδωσα την ανθρώπινη μου φύση.

Για πάντα άνθρωπος !!!!!!!


Άκης (akiser) Κουστουλίδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...