0 Το σπάνιο ροδίτικο άλογο

Απόγονος του δυνατού, μικρόσωμου αρχαιοελληνικού αλόγου, προστατεύεται πλέον από τον Σύλλογο ΦΑΕΘΩΝ, καθώς ο πληθυσμός του μειώνεται.

Το αλογάκι της Ρόδου είναι μία από τις γηγενείς ελληνικές φυλές αλόγων. Σήμερα υπάρχουν άλλες έξι αυτόχθονες φυλές στην Ελλάδα (Ανδραβίδας, Πηνείας, Πίνδου, Θεσσαλίας, Μεσσαράς και Σκύρου).

Οι ελληνικές φυλές αλόγων αποτελούν σημαντικό στοιχείο της πολιτιστικής κληρονομιάς, καθώς και πόλο έλξης τουριστών. Τα άλογα της φυλής αυτής έχουν ύψος περίπου ένα μέτρο, το χρώμα τους είναι καφέ ή βαθύ κόκκινο, έχουν πλούσια μακριά χαίτη, μυώδη τράχηλο και ευρύ θώρακα, ισχυρούς γλουτούς και σκληρές μαύρες οπλές.

Τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του μικρόσωμου αυτού αλόγου μοιάζουν με τα αντίστοιχα των μεγαλόσωμων φυλών αλόγου. Επομένως, το αλογάκι της Ρόδου ανήκει στο γένος ( Equus cabalus ) αλλά λόγω του μικρού σωματικού μεγέθους του και της μακραίωνης ιστορίας του θεωρείται ξεχωριστή φυλή.

Τα άλογα των ελληνικών φυλών ανήκουν στο γένος Equus cabalus και ενδημούσαν κατά την αρχαιότητα σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Η επικρατούσα άποψη είναι ότι τα ελληνικά άλογα προήλθαν από τη διασταύρωση των άγριων φυλών Tarpan και Proto Oriental στην κεντρική Ασία και ακολούθησαν το μεταναστευτικό ρεύμα των Ιώνων και των Δωριέων στην ελληνική χερσόνησο. Διάφορα ευρήματα που εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ρόδου μαρτυρούν ότι άλογα υπήρχαν από αρχαιοτάτων χρόνων στο νησί. Πλήρης καταγραφή τους έγινε από τους Ιταλούς κατά τη διάρκεια της ιταλικής κατοχής του νησιού (1912-1945). Μάλιστα, οι Ιταλοί μερίμνησαν για την κατασκευή ενός καταυλισμού, του περίφημου Cavallino , όπου επιδόθηκαν στην εκτροφή αλόγων της φυλής Ρόδου, με σκοπό τη σύσταση ύλης ιππικού για στρατιωτικούς σκοπούς. Προπολεμικά διοργανώνονταν επίσης ιπποδρομίες και επιδείξεις αλόγων σε εκθεσιακό χώρο κοντά στο σημερινό καζίνο στην πόλη της Ρόδου.

Η εν λόγω φυλή έχει συνδεθεί με την πολιτισμική παράδοση του νησιού, καθώς τα άλογα αυτά χρησιμοποιούνταν από τους αγρότες για το αλώνισμα των σιτηρών. Ο σημαίνων ρόλος του ροδίτικου αλόγου στην κοινωνία του νησιού απεικονίστηκε σε διάφορες μορφές λαϊκής τέχνης (ξυλογλυπτική, αγγειοπλαστική, κέντημα).

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των κατοίκων του Αρχαγγέλου Ρόδου, τα άλογα της φυλής Ρόδου αριθμούσαν περίπου 150 άτομα το 1950. Ωστόσο, λόγω της εκμηχάνισης της γεωργίας τη δεκαετία του 1960, σταδιακά η συμβολή τους στην αγροτική παραγωγή ελαχιστοποιήθηκε, με αποτέλεσμα τα άλογα να αφεθούν ελεύθερα στην ορεινή περιοχή του όρους Κουτσούτης. Εξαιτίας των δυσμενών συνθηκών διαβίωσης και των διωγμών που υπέστησαν από τους κτηνοτρόφους της περιοχής, τα ζώα αυτά αποδεκατίστηκαν. Το 2000 απέμεινε στο βουνό μόνο μία αγέλη έξι αλόγων.

Τα μέλη του Συλλόγου Φαέθων, συνειδητοποιώντας ότι η φυλή αυτή κινδυνεύει να αφανιστεί, αποφάσισαν να δραστηριοποιηθούν άμεσα περισυλλέγοντας τα έξι εναπομείναντα άλογα, τα οποία φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις του συλλόγου, σε χώρο που παραχωρήθηκε από το Δήμο Αρχαγγέλου. Τα μέλη του έχουν δημιουργήσει ένα χώρο ελεγχόμενης αναπαραγωγής των αλόγων στις σύγχρονες εγκαταστάσεις του. Οι εν λόγω εγκαταστάσεις περιλαμβάνουν στάβλους με οκτώ box και ισάριθμα προαύλια, ειδικό κελί τοκετού, δύο χώρους για την αποθήκευση ζωοτροφή» και γεωργικών μηχανημάτων και ένα χώρο υποδοχής του κοινού στον οποίο υπάρχουν αίθουσα διεξαγωγής εκδηλώσεων, αναψυκτήριο και γραφείο.

Επίσης, ο χώρος φιλοξενίας των αλόγων περιλαμβάνει έκταση πέντε στρέμματα για την εκτόνωση τους και έκταση τεσσάρων στρεμμάτων όπου καλλιεργείται μηδική νια την εκτροφή τους. Μάλιστα. ο σύλλογος έχει εγκαταστήσει ένα σύστημα αυτόματου ποτίσματος της μηδικά μέσω μιας δεξαμενής συλλογής όμβριων υδάτων.

  
Πηγή 

Ρόδος - Το Σμαραγδένιο Νησί