Γίναμε σκλάβοι δέκα τυπάκων
που τον πλανήτη τον κρεμάνε σαν μπρελόκ.
Θερίζουν πλούτη και σπέρνουν πείνα
θέλουν να δουν να φτύνουμε αίμα στη ρουτίνα.
Νοιάζονται τόσο για τα παιδιά σου
τους ψηφοφόρους που 'χεις μέσα στην κοιλιά σου.
Θα τους σπουδάσουν, δουλειά να πιάσουν
και με ρουσφέτια υποκλίσεις να χορτάσουν.
Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα.
Θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν' ανταμώνω.
Θέλω οξυγόνο, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω!
Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλοτσιές στην ανηφόρα!
Άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ. να με βολέψουν!
Κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό.
Έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.
Αξιοπρέπεια κι αρχές λείπουν ταξίδι
και την καρδιά μας που διψά ποτίζουν ξίδι.
Ματαιόδοξοι μασόνοι κυβερνάνε ρε
μα οι μεγάλοι χορηγοί που πολύ μας αγαπάνε
θα μας γλιτώσουν, είναι σπουδαίοι
θα μας αφήσουν να ρημάξουμε στα βράχια τελευταίοι.
Δημοκρατία κι αξιοκρατία
πλέον πωλούνται σε πανέρια σ' ευκαιρία
μα εμείς πονάμε αυτό τον τόπο
σφίγγουμε δόντια και λουριά για την Ελλάδα, ρε γαμώ το.
Νομίζουνε ποτέ δε θα μιλάμε,
όμως τα πρόβατα τους λύκους θα τους φάνε!
Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα.
Θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν' ανταμώνω.
Αχ Ελλάδα, σ' αγαπώ και βαθιά σ' ευχαριστώ
που με έμαθες ποτέ να μην κωλώνω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου