Η ζωή δεν είναι εύκολη για τους Υδραίους. Η θάλασσα από την οποία ζούσαν δεν τους προσφέρει πια παρά τυχαία αλιεύματα σφουγγαριών μετά από μακρόχρονες απουσίες σε μακρινούς σταθμούς της Αμερικής της Μέσης Ανατολής , της Μεσογείου. Μπορούμε να παρακολουθήσουμε στην Ύδρα τις περίεργες επεξεργασίες που υποβάλλονται στα σφουγγάρια και που απασχολούν πολλούς εργαζομένους. Πλένονται, ταξινομούνται ανά κατηγορία σύμφωνα με την ποιότητα, λευκαίνονται και πασπαλίζονται με μία πολύ λεπτή άμμο, γεγονός το οποίο απαιτούν οι Άγγλοι ως εγγύηση καινούργιου.Παρά τις δυσκολίες της ζωής τους, οι Υδραίοι είναι γελαστοί, δραστήριοι, νηφάλιοι ήσυχοι και εξαιρετικά εξυπηρετικοί. Έτσι οργανώνω και προετοιμάζω τις εκδρομές μου στο νησί. Αρχικά στο Μαντράκι, σύντομος περίπατος μισής ώρας σε έναν όμορφο δρόμο με σκαλιστό γείσο από τα μέσα του μέχρι τον βράχο και ο οποίος καταλήγει σε ένα φυσικό λιμάνι που περικλείει τα ερείπια δύο παλαιών κάστρων. Μπροστά τα ερείπια ενός αρχαίου οπλοστασίου, κάποτε σημαντικού, και τώρα ξεχασμένο μέσα σε μια έρημο από πέτρες και βράχια. Αρκετά ψηλά το εγκαταλελειμμένο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας και της Αγίας Ματρώνας, λαμπερά σημεία κάτω από το ζωηρό γαλάζιο του ουρανού. Η κλασσική βέβαια εκδρομή είναι πάντα αυτή προς το μοναστήρι του προφήτη Ηλία σε υψόμετρο 500 μέτρων.
Μία ώρα δύσκολης ανάβασης μέσα από ένα βραχώδες μονοπάτι. Τα μουλάρια είναι πολύτιμα για αυτή την περίσταση. Χτισμένο εδώ και 130 χρόνια, το μοναστήρι είναι περικυκλωμένο από πεύκα.
Μας δείχνουν το μέρος που υπήρξε η φυλακή του Κολοκοτρώνη και άλλων ηρώων της επανάστασης, εξαιτίας πολιτικών διαφωνιών. Σε ένα ψηλό σημείο του μοναστηριού διακρίνουμε κάποια ανοίγματα στην τοιχοποιία. Οι Γερμανοί στην διάρκεια του τελευταίου πολέμου είχαν παρατηρητήριο το οποίο ονόμαζαν οι Υδραίοι Βίγλα. Εκεί παλιά ανάβανε φωτιές για να προειδοποιήσουν τους κατοίκους όταν πλησιάζανε ύποπτα πλοία, ή όταν έρχονταν οι Τούρκοι για να παραλάβουν τον φόρο ή τους Έλληνες ναύτες για τον Καπετάν Πασσά.
Πολύ κοντά στον Προφήτη Ηλία βρίσκεται η ανθισμένη όαση του μοναστηριού της Αγίας Ευπραξίας ή "Δοκός". Μερικές καλόγριες κατοικούν εκεί, πολύ φτωχές και ταυτόχρονα πολύ εγκάρδιες. Η μεγάλη ταράτσα του μοναστηριού φαντάζει να αιωρείται πάνω από την πόλη λάμποντας μέσα από μια χρυσο - μπλε αχλή. Τα μοναστήρια στο νησί ήταν αρκετά. Τώρα όμως μόνο δύο κατοικούνται καθώς και αυτό της Ζούρβας , βορειοανατολικά 3 ώρες από το λιμάνι της Ύδρας. Υπάρχουν και άλλα εγκαταλελειμμένα ή ερειπωμένα στα οποία η επίσκεψη δεν ήταν ενδιαφέρουσα. Από την πόλη ξεχωρίζουμε δύο, στα οποία φτάνουμε μέσα από μονοπάτια κουραστικά , περνώντας πρώτα από το κοιμητήριο της Ύδρας και στη συνέχεια από ένα πέρασμα που καταλήγει σε δύο παλιούς μύλους. Σ αυτό το σημείο ανακαλύπτουμε ένα τρίτο μοναστήρι ακόμη πιο μακριά: ο Άγιος Νικόλαος στον οποίο πηγαίνουμε αφήνοντας αριστερά μας της Αγία Τριάδα και δεξιά μας αρκετά ψηλά, την Αγία Ματρώνα. Ο Άγιος Νικόλαος απέχει μιάμιση ώρα από την πόλη. Είναι μια μικρή εκκλησία κυκλωμένη από λεπτά κτήρια. Ένας νεαρός παππάς μας υποδέχεται χαμογελώντας και προσφέροντάς μας ούζο και καφέ.Ξαναπαίρνοντας το μονοπάτι απέχουμε 20 λεπτά από το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας του οποίου τα κτήρια "παντρεύονται" υπέροχα με μια βραχώδη κορυφογραμμή απέναντι από τη θάλασσα. Στο προαύλιο , πίσω από την εκκλησία, μια μεγάλη γυναίκα για την συντήρηση του μέρους, και ένας παππάς για την λειτουργία την Κυριακή.
Ο τελευταίος σταθμός αυτού του περιπάτου η Αγία Ματρώνα , αρκετά ψηλά, με ένα τέταρτο δύσκολης ανάβασης μέσα από πέτρες και αγκάθια. Μοναστήρι εγκαταλελειμμένο, και ερειπωμένο. Τα κελιά πλήρως γκρεμισμένα μέσα σε ένα συνοθύλλευμα από σάπια έπιπλα, σκουριασμένα εργαλεία, σαρακοφαγωμένα υφάσματα και στρώματα. Από κάτω η Αγία Τριάδα να μοιάζει έτοιμη να απογειωθεί προς το Μαντράκι. Στον περίβολο , από ένα ανοιχτό πηγάδι ήπιαμε φρέσκο νερό , φάγαμε κεφτέδες και δροσιστήκαμε στη σκιά ενός δέντρου.ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ HYDRA SPETSAE PSARA PAR F. PERILLA 1950
AΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΜΩΡΕΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, ΣΟΦΙΑ ΜΩΡΕΣ
http://wwwhydramysoul.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου