Το θέμα: Η Μάριον Κρέιν είναι υπάλληλος σε ένα μεσιτικό γραφείο στο Φοίνιξ της Αριζόνα. Οταν όμως ένας πελάτης της εμπιστεύεται ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για να το καταθέσει στην τράπεζα, εκείνη το σκάει κι αποφασίζει με τα χρήματα αυτά να βοηθήσει τον εραστή της και να μπορέσουν να αρχίσουν τη ζωή τους. Κλέβει λοιπόν τα χρήματα και φεύγει από το Φοίνιξ. Κουρασμένη από την οδήγηση -και την καταρρακτώδη βροχή- περνά τη νύχτα της σε ένα απομονωμένο μοτέλ, που ανήκει στον ήσυχο νεαρό Νόρμαν Μπέιτς και την...μητέρα του.
Η ταινία: Από που να αρχίσω και πού να τελειώσω! Από την αριστουργηματική σκηνοθεσία, από την ανατριχιαστικά και υπέροχα ταιριαστή μουσική -ναι ναι τα γνωστά βιολιά που τσιρίζουν-, από πού; Μιλάμε για μια από τις πιο δημοφιλείς ταινίες του Χίτσκοκ κι όχι τυχαία. Αγωνία από τους τίτλους αρχής, μέχρι το τελευταίο πλάνο -και κυριολεκτώ. Ολοι φυσικά ξέρουμε την περιβόητη σκηνή του φόνου στο ντους (αυτό που χρησιμοποιήθηκε για αίμα ήταν σιρόπι σοκολάτας-δεν ξέρω γιατί αλλά πάντα μου αρέσει να το λέω αυτό!), που από σκηνοθετικής άποψης είναι μοναδική -είναι 45 καρέ από όλες τις πιθανές γωνίες λήψης. Η μουσική του Bernard Hermann επιτείνει το σασπένς και την όλη ατμόσφαιρα της αγωνίας. Και φυσικά έχουμε τον καταπληκτικό Αντονι Πέρκινς στο ρόλο του Νόρμαν, που δίνει ρέστα! Είναι κρίμα που μετά από το Ψυχώ δεν έκανε κάτι άλλο αξιόλογο. Δεν μπαίνω τώρα στη διαδικασία να σας αναλύσω περεταίρω την ταινία αφενός γιατί θα την προδώσω κι αφετέρου γιατί θα χρειαστώ πολλές ώρες και σελίδες! Οσοι ενδιαφέρεστε λίγο παραπάνω όμως, έχει απίστευτο ψυχολογικό υπόβαθρο η ταινία, ψάξτε το. Δεν λέω τίποτε άλλο , δείτε την!
Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock
Σενάριο: Joseph Stefano, βασισμένο στο βιβλίο του Robert Bloch
Παίζουν: Janet Leigh, Anthony Perkins, Vera Miles, Martin Balsam
Η ατάκα της ταινίας (η μία από τις δύο): We all go a little mad sometimes. Haven't you?
Αλεξάνδρα Βέττα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου