Η πρόσφατη οικονομική συμφωνία “πλαίσιο” μετάξύ Ευρωζώνης και Ελλάδας έχει όλα τα χαρακτηριστικά της εικόνας της κρίσης που την επέβαλε. Δεν είναι σαφής αλλά ένα απλό περίγραμμα που περιμένει εξειδίκευση. Δεν έχει τα ανάλογα κεφάλαια για τα οποία γίνεται λόγος. Αυτά πρέπει ακόμη να εξευρεθούν. Δεν αποτελεί “ώριμο φρούτο” μιας πολιτικής διαδικασίας αλλά μάλλον το αποτέλεσμα μιας επείγουσας προσπάθειας διάσωσης...
Δεν χαρακτηρίζεται από τους ίδιους τόνους έκφρασης ικανοποίησης των συμβαλλομένων μερών. Δεν θεωρήται από μέλη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας σαν ό “καλύτερος τρόπος”, αλλά μάλλον σαν η “μόνη λύση”. Κι όμως παρόλα αυτά σύμφωνα με την Ελληνική κυβέρνηση η χαρά και η αισοδοξία των Ελλήνων πρέπει να είναι απεριόριστη. Τόση, μάλιστα ώστε ν’ αποδεχθούν τις συνιστώσες του νέου Μνημονίου που θα μας εμφανίσουν περί τα τέλη του Αυγούστου σαν απολύτως ικανοποητικά. Στην ουσία όμως γνωρίζουν, τόσο ο Γ. Παπανδρέου όσο και ο Ευαγγ. Βενιζέλος, ότι ήρθε η ώρα του “ως εδώ”!
Άλλωστε για το λόγο αυτό μελετούν ξανά και ξανά, μαζί με τους ειδικούς τους, τον εκλογικό νόμο και ετοιμάζονται για εκλογές. Οι εκλογές φαίνονται αδιανόητες για μια κυβέρνηση που γνωρίζει ότι επέτυχε ένα “οικονομικό και διπλωματικό θρίαμβο”. Για μια κυβέρνηση που λογικά θα περίμενε το τέλος της τετραετίας, προκειμένου να προλάβει να διαμοιράσει τον “πακτωλό” του “νέου Σχεδίου Μάρσαλ”. Αλλά, επειδή οι ηγέτες του ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν την πραγματικότητα, σχεδιάζουν εκλογές στο πέρας της διετίας και στη βάση των “ευρωπαϊκών υποσχέσεων” και όχι των “ευρωπαϊκών πράξεων”. Ο μόνος τρόπος να εμποδιστούν από την προκήρυξη εκλογών είναι η αντίθεση των ευρωπαίων εταίρων μας που θεωρούν, ακόμη, ότι μπορούν να επενδύουν στον ΓΑΠ και την κυβέρνηση χειροκροτητών που τον περιβάλλει (άλλωστε το χειροκρότημα από τους υπουργούς του είναι ίδιο μ εκείνο που επεφύλαξαν οι υπουργοί του στον Ελευθέριο Βενιζέλο, μτά την επιστροφή του από τη Συνθήκη των Σεβρών”).
Παρόλα αυτά, η κυβερνητική ομάδα γνωρίζει τα όριά της και αφήνει να εξελιχθούν με παρόμοιο τρόπο οι αντιδράσεις της σε ζητήματα καθημερινότητας που να δικαιολογήσουν απόλυτα την προσφυγή στις κάλπες. Το πρόσφατο χάος από τους οδηγούς ταξί, εξαιτίας της πολιτικής επιλογής του “χειροκροτητή” Γ. Ραγκούση δίνει το στίγμα της κυβέρνησης. Η απόφασή του, που ξεσήκωσε 30.000 παράνομους ιδιοκτήτες δημοσίων αδειών (καθώς την είχαν μετατρέψει σε χρυσοφόρο εμπόρευμα” μη αποδίδοντας καν φόρο για τις μεταβιβάσεις αδειών) λέτε να αποτέλεσε τυχαία απόφαση; Λάθος. Γνώριζαν το αποτέλεσμα και ήλπιζαν σε αυτό. Κι ακούγεται πως θα υπάρξει συνέχεια καθώς “πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα”.
Η κυβέρνηση θέλει να εγκαταλείψει ην εξουσία μιας και γνωρίζει πως “ΔΕΝ υπάρχουν λεφτά”! ¨Οχι απλά στα δημόσια ταμεία αλλά και στις τσέπες των φορολογουμένων. Ακόμη γιατί η συντριπτική πλειοψηφία εκείνων που φοροδιαφεύγουν της ανήκει. Είναι εκείνοι οι “μικρομεσαίοι” του Ανδρέα Παπανδρέου. Οι συνδικαλιστάδες με τις διπλές συντάξεις και το δικαίωμα στην “άρνηση εργασίας”. Πότε άραγε για τελευταία φορά ο ΣΔΟΕ και οι άλλες υπηρεσίες έκαναν σε βάθος ελέγχους σε συνδικαλιστές και το στενό οικογενιακό τους περιβάλλον; Πότε συνέκριναν τις περιουσίες που απέκτησαν την τελευταία 30τία; μαζί τους δεν μπορούν να τα βάλουν κι έτσι… φεύγουν!
Το ερώτημα που δεν αλλάζει όμως είναι “ τι θ απογίνουμε ως χώρα και με ποιούς όρους θα ζήσουμε από εδώ και εμπρός”;
Ο ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΣ
Δεν χαρακτηρίζεται από τους ίδιους τόνους έκφρασης ικανοποίησης των συμβαλλομένων μερών. Δεν θεωρήται από μέλη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας σαν ό “καλύτερος τρόπος”, αλλά μάλλον σαν η “μόνη λύση”. Κι όμως παρόλα αυτά σύμφωνα με την Ελληνική κυβέρνηση η χαρά και η αισοδοξία των Ελλήνων πρέπει να είναι απεριόριστη. Τόση, μάλιστα ώστε ν’ αποδεχθούν τις συνιστώσες του νέου Μνημονίου που θα μας εμφανίσουν περί τα τέλη του Αυγούστου σαν απολύτως ικανοποητικά. Στην ουσία όμως γνωρίζουν, τόσο ο Γ. Παπανδρέου όσο και ο Ευαγγ. Βενιζέλος, ότι ήρθε η ώρα του “ως εδώ”!
Άλλωστε για το λόγο αυτό μελετούν ξανά και ξανά, μαζί με τους ειδικούς τους, τον εκλογικό νόμο και ετοιμάζονται για εκλογές. Οι εκλογές φαίνονται αδιανόητες για μια κυβέρνηση που γνωρίζει ότι επέτυχε ένα “οικονομικό και διπλωματικό θρίαμβο”. Για μια κυβέρνηση που λογικά θα περίμενε το τέλος της τετραετίας, προκειμένου να προλάβει να διαμοιράσει τον “πακτωλό” του “νέου Σχεδίου Μάρσαλ”. Αλλά, επειδή οι ηγέτες του ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν την πραγματικότητα, σχεδιάζουν εκλογές στο πέρας της διετίας και στη βάση των “ευρωπαϊκών υποσχέσεων” και όχι των “ευρωπαϊκών πράξεων”. Ο μόνος τρόπος να εμποδιστούν από την προκήρυξη εκλογών είναι η αντίθεση των ευρωπαίων εταίρων μας που θεωρούν, ακόμη, ότι μπορούν να επενδύουν στον ΓΑΠ και την κυβέρνηση χειροκροτητών που τον περιβάλλει (άλλωστε το χειροκρότημα από τους υπουργούς του είναι ίδιο μ εκείνο που επεφύλαξαν οι υπουργοί του στον Ελευθέριο Βενιζέλο, μτά την επιστροφή του από τη Συνθήκη των Σεβρών”).
Παρόλα αυτά, η κυβερνητική ομάδα γνωρίζει τα όριά της και αφήνει να εξελιχθούν με παρόμοιο τρόπο οι αντιδράσεις της σε ζητήματα καθημερινότητας που να δικαιολογήσουν απόλυτα την προσφυγή στις κάλπες. Το πρόσφατο χάος από τους οδηγούς ταξί, εξαιτίας της πολιτικής επιλογής του “χειροκροτητή” Γ. Ραγκούση δίνει το στίγμα της κυβέρνησης. Η απόφασή του, που ξεσήκωσε 30.000 παράνομους ιδιοκτήτες δημοσίων αδειών (καθώς την είχαν μετατρέψει σε χρυσοφόρο εμπόρευμα” μη αποδίδοντας καν φόρο για τις μεταβιβάσεις αδειών) λέτε να αποτέλεσε τυχαία απόφαση; Λάθος. Γνώριζαν το αποτέλεσμα και ήλπιζαν σε αυτό. Κι ακούγεται πως θα υπάρξει συνέχεια καθώς “πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα”.
Η κυβέρνηση θέλει να εγκαταλείψει ην εξουσία μιας και γνωρίζει πως “ΔΕΝ υπάρχουν λεφτά”! ¨Οχι απλά στα δημόσια ταμεία αλλά και στις τσέπες των φορολογουμένων. Ακόμη γιατί η συντριπτική πλειοψηφία εκείνων που φοροδιαφεύγουν της ανήκει. Είναι εκείνοι οι “μικρομεσαίοι” του Ανδρέα Παπανδρέου. Οι συνδικαλιστάδες με τις διπλές συντάξεις και το δικαίωμα στην “άρνηση εργασίας”. Πότε άραγε για τελευταία φορά ο ΣΔΟΕ και οι άλλες υπηρεσίες έκαναν σε βάθος ελέγχους σε συνδικαλιστές και το στενό οικογενιακό τους περιβάλλον; Πότε συνέκριναν τις περιουσίες που απέκτησαν την τελευταία 30τία; μαζί τους δεν μπορούν να τα βάλουν κι έτσι… φεύγουν!
Το ερώτημα που δεν αλλάζει όμως είναι “ τι θ απογίνουμε ως χώρα και με ποιούς όρους θα ζήσουμε από εδώ και εμπρός”;
Ο ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου