0 Η αλήθεια του Φουά-γκρά

ΤΟ ΦΟΥΑ ΓΚΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΚΩΤΙ ΠΑΠΙΑΣ.....ΕΙΝΑΙ ΣΥΚΩΤΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗς ΠΑΠΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ Η ΔΙΑΦΟΡΑ


Το Foie gras έχει καθιερωθεί σε κάποιους κύκλους gourmet φαγητού ως ακριβό έδεσμα , αλλά αν οι περισσότεροι άνθρωποι ήξεραν πώς παράγεται το φουαγκρά, θα ήταν τρομοκρατημένοι. Φουά-γκρα , είναι ο γαλλικός όρος για « λιπώδες ήπαρ, "είναι το προϊόν ακραίας σκληρότητας ανθρώπων απέναντι στα ζώα. Είναι το πρησμένο , ασθενές συκώτι πάπιας ή χήνας που τρέφονται βίαια μόνο μέχρι το σημείο του θανάτου τους πριν από τη σφαγή.
Τα πτηνά υποφέρουν τρομερά , τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τη διαδικασία του βίαιου θηλασμού . Σε λίγες μόνο εβδομάδες , το συκώτι τους πρήζεται έως και δέκα φορές πάνω από το κανονικό μέγεθος του και τα πουλιά ούτε καν μπορούν να σταθούν, να περπατήσουν ή ακόμα και να αναπνεύσουν. Σε αυτό το σημείο , θανατώνονται, και τα συκώτια τους πωλούνται ως " γκουρμέ " λιχουδιά.



Η ιδέα για αυτήν την απάνθρωπη πρακτική βίαιου θηλασμού θεωρείται ότι έχει τις ρίζες της στην αρχαία Αίγυπτο , αφού οι άνθρωποι παρατήρησαν ότι αγριόχηνες έτρωγαν υπερβολικά συχνά πριν ξεκινήσουν μεγάλες μεταναστεύσεις. Οι Αιγύπτιοι, και αργότερα οι Ρωμαίοι εξέτασαν τα φορτωμένα με λίπος κρέας και όργανα της πάπιας μετά το μεταναστευτικό τους ταξίδι και διαπίστωσαν ότι είχε καλύτερη γεύση , προσπάθησαν έτσι να προκαλέσουν τεχνητά και με υπερβολή την κατάσταση αυτή σε αιχμάλωτες χήνες.

Στη συνέχεια , η πρακτική της βίας σίτισης έπιασε , αργότερα εκφυλίστηκε και οδήγησε σε ό, τι είναι σήμερα η σύγχρονη βιομηχανία φουά γκρα . Σήμερα η παραγωγή φουά γκρα είναι συγκεντρωμένη στη Γαλλία , η οποία παράγει και καταναλώνει το 90% του φουά γκρα στον κόσμο . Οι Περίπου 24 εκατομμύρια πάπιες και μισό εκατομμύριο χήνες που θανατώνονται ετησίως για τη βιομηχανία φουά γκρα της Γαλλίας. Σχεδόν όλα τα πτηνά που εκτρέφονται σε εντατικά συστήματα συγκράτησης , υφίστανται ωμή , εντατική βίαια διατροφή , πολλές φορές την ημέρα , κατά τις εβδομάδες πριν από το θάνατό τους . Περίπου 500.000 ή μισό εκατομμύριο πουλιά θανατώνονται κάθε χρόνο για foie gras στις Ηνωμένες Πολιτείες .



Στις σύγχρονες μονάδες φουά γκρα, χήνες και πάπιες περιορίζονται , συνήθως σε μικρά είτε ατομικά ή ομαδικά μικροσκοπικά κλουβιά που κλειδώνουν σχεδόν τα πουλιά στη θέση τους. Έτσι συγκρατημένα , τα πουλιά δεν μπορούν να αποφύγουν τον « τροφοδότη »και το μηχάνημα σίτισης.

Ένα-ένα , ο τροφοδότης αρπάζει κάθε πτηνό και βυθίζει το μεταλλικό σωλήνα σίτισης της μηχανής μέσα στους λαιμούς τους . Η αντλία της μηχανής ρίχνει ένα τεράστιο ποσό από ένα μείγμα καλαμποκιού-λαδιού άμεσα στους οισοφάγους τους μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, που ισοδυναμεί με το ένα τρίτο έως ένα τέταρτο του σωματικού βάρους των πουλιών κάθε μέρα.



Αυτή η βάναυση μεταχείριση είναι καταστροφική για την υγεία των πτηνών . Σε λίγες εβδομάδες , το συκώτι τους είναι πρησμένο μέχρι και δέκα φορές πάνω από το κανονικό μέγεθος του. Αναπνοή και περπάτημα γίνεται δύσκολο δεδομένου ότι το πρησμένο ήπαρ ωθεί τα υπόλοιπα ζωτικά όργανα , προκαλώντας αναπνευστικά στρες λόγω του μειωμένου χώρου αέρα στους πνεύμονες τους , και αναγκάζει τα πόδια να κινηθούν προς τα έξω σε μια αφύσικη γωνία . Πάπιες στα φουά γκρα αγροκτήματα έχουν παρατηρηθεί να λαχανιάζουν και να αγωνίζονται να σταθούν, χρησιμοποιώντας τα φτερά τους για να τις ωθήσει προς τα εμπρός όταν τα σακατεμένα πόδια τους, δεν μπορούν πλέον να τις υποστηρίξουν.

Για να δημιουργηθεί το τελικό προϊόν υπάρχουν τρεις φάσεις ανάπτυξης του ζώου:
1) Σε έναν χώρο ξεχωρίζουν τα αρσενικά από τα θηλυκά. Παίρνουν μόνο τα αρσενικά, μιας και τα θηλυκά έχουν πολύ ιστώδες συκώτι. Τα τελευταία, πετιούνται σε κάδους σκουπιδιών για να πεθάνουν. Στη συνέχεια τους κόβουν με ένα ψαλίδι το ράμφος (επειδή έχει την τάση να ξαναμεγαλώνει, δεν το κόβουν μόνο στην άκρη, αλλά βαθύτερα). Ταυτόχρονα γίνεται μια δεύτερη διαλογή και πολλά ακόμη μωρά-πάπιες πετιούνται (1000 περίπου κάθε εβδομάδα). Καθώς αυτά μεγαλώνουν, οι εργαζόμενοι εκεί διαλέγουν κάθε μέρα τα μικρότερα και τα σκοτώνουν επιτόπου με κλωτσιές ή αρπάζοντας τα από τα πόδια και κοπανώντας τα στο πάτωμα.

Ο θάνατος σπάνια είναι ακαριαίος αλλά πάντοτε επίπονος και βασανιστικός. 2) Στη δεύτερη φάση, 14 εβδομάδες αργότερα, οδηγούνται στο δωμάτιο εξαναγκαστικής πάχυνσης. Ακόμα και αυτός ο δρόμος είναι επίπονος, αφού οι εργαζόμενοι τα κλοτσούν τόσο δυνατά, ώστε αυτά πετάγονται αρκετά μέτρα μακριά. Σε αυτό το δωμάτιο υπάρχουν κλουβιά για 1000 περίπου πάπιες. Το κλουβί είναι τόσο στενό, που το μόνο που προεξέχει είναι το κεφάλι. Τους τοποθετούν ένα σωλήνα μεταλλικό, 30 περίπου εκατοστών στον οισοφάγο και έτσι τους ταΐζουν μια πολύ λιπαρή και ανθυγιεινή τροφή με σκοπό να τους προκαλέσουν μια αρρώστια που προκαλεί πρήξιμο του συκωτιού.

Πολλά ζώα μετά το τάϊσμα προσπαθούν να το φτύσουν, μάταια όμως. Ένα άλλο αποτέλεσμα του υπερτροφισμού τους είναι ότι σύντομα αποκτούν αναπνευστικό πρόβλημα, αφού με το πρήξιμο των εσωτερικών τους οργάνων πιέζονται οι πνεύμονες. 3) Τρίτη φάση: Έπειτα από 12-18 μέρες ακινητοποιημένα στην αναγκαστική πάχυνση, έρχεται η ώρα του σφαγείου. Κρεμασμένα ανάποδα σχηματίζουν αλυσίδα παραγωγής, στο τέλος της οποίας τους περιμένει το μαχαίρι του σφαγέα. Τούς κόβει το κεφάλι, ενώ αυτές χτυπιούνται από τον πόνο.