0 Αγία Πετρούπολη: Παραμύθι… με βότκα

του Γιώργου Κόκουβα
Λίγο από την βερολινέζικη πύλη του Βραδεμβούργου. Κάτι από την αρχιτεκτονική του Βατικανού. Κάτι από αρχαία Ελλάδα. Λίγη από την αυτοκρατορική αίγλη της Βιέννης και των Βερσαλλιών. Λίγο από Δυτική Ευρώπη. Με αυτό το σκεπτικό χτίστηκε η Αγία Πετρούπολη. Να μοιάσει λίγο έως πολύ στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις και να γίνει η Πύλη της Ρωσίας στον δυτικό κόσμο.

Κι αν η εντύπωση που αφήνει αρχικά στον επισκέπτη της είναι πως το έκανε με έναν υπερβολικό, επιτηδευμένο τρόπο, τελικά, η Αγία Πετρούπολη τα καταφέρνει: Χτίζει βόλτα με την βόλτα, κανάλι με το κανάλι, τον δικό της ιδιαίτερο χαρακτήρα και γίνεται ένα παραμυθένιο μίγμα Δύσης και Ανατολής, ένας προορισμός που σφηνώνεται στο υποσυνείδητο του ταξιδιώτη με εξωτικές αποχρώσεις και ονειρικές συνεκδοχές.




Γιατί πώς αλλιώς μπορούν να αποτυπωθούν στο μυαλό οι αχανείς λεωφόροι που στολίστηκαν με μεγαλοπρεπή παλάτια και συστάδες ορθόδοξων ναών με τους χαρακτηριστικούς χρυσαφένιους τρούλους, το απέραντο γκριζωπό γαλάζιο του ποταμού Νέβα που συγκεντρώνεται σε ένα «κεφαλαίο» δέλτα λίγο πριν χυθεί στην Βαλτική και οι ιστορικές πλατείες που γνώρισαν τσαρικές και κομμουνιστικές «καντάδες» επανάστασης; Μόνο με μια αίσθηση επικού μεγαλείου, καλοδιατηρημένου στο κρύο του Βορρά και στις ρωσικές Λευκές Νύχτες με την γεύση της βότκας.

Άλλωστε, ακόμη κι αν το φυσικό χρώμα της πόλης είναι το γκρίζο, χάρη στον «αυστηρό» ουρανό του Βορρά που αντικατοπτρίζεται στον παγωμένο Νέβα, άλλο τόσο πιο εντυπωσιακοί γίνονται σε αυτό το σκηνικό οι γαλάζιοι ναοί, τα κατακόκκινα μουσεία και οι χρυσοποίκιλτοι τρούλοι που ξεπροβάλλουν μέσα από την ομίχλη.

Η Ιστορία μιας… Αγίας


Τέσσερις αιώνες ζωής μετρά η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσικής Ομοσπονδίας, μέσα στους οποίους πρόλαβε να ζήσει… στα άκρα. Από την αίγλη της Αυτοκρατορίας μέχρι την πτώση των Τσάρων, από την ναπολεόντεια κατακτητική ανάσα μέχρι την απογείωση του κομμουνισμού και από την αρχιτεκτονική των παλατιών μέχρι την επικράτηση των σταλινικών κτιρίων με τα εκατοντάδες παράθυρα που κρύβουν δωμάτια-στρατιωτάκια και τις συστάδες δέντρων, κουρεμένων στα πρότυπα στρατιωτικών νεοσύλλεκτων.

 

Φυσικά, όλα τα παραπάνω μπορεί κανείς να τα διακρίνει ακόμη στους δρόμους, στα προάστια, στο προστατευμένο ιστορικό κέντρο και στα νησάκια, που αποτελούν μία… δημόσια έκθεση τριών αιώνων ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής, συγκεντρωμένων στην ίδια πόλη. Μία πόλη που χτίστηκε από τον Πέτρο τον Μέγα, ο οποίος έθεσε το θεμέλιο –το πρώτο οχυρό της πόλης αφιερωμένο στους Πέτρο και Παύλο- για να συνεχίσει επεκτείνοντας την πολιτεία που έμελλε να μετατρέψει σε έδρα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.



Ο Πέτρος φρόντισε να καλέσει φημισμένους αρχιτέκτονες και να καταστήσει την Πετρούπολη μία… μπάμπουσκα, μέσα στην οποία βρίσκεις όλο και περισσότερα ψήγματα δυτικής αισθητικής. Το κυρίαρχο μπαρόκ διανθίστηκε με νεοκλασικά κτίρια, και ο νεορομαντισμός έδωσε την σκυτάλη στον κονστρουκτιβισμό της Επανάστασης. Με νόμο του 18ου αιώνα, απαγορεύθηκε η ανέγερση ψηλών κτιρίων για να μην ξεπερνούν τα παλάτια, ενώ στην ίδια απαγόρευση εντάχθηκαν και τα… διάκενα μεταξύ κτιρίων. Έτσι δικαιολογούνται οι σημερινές μας βόλτες στις όχθες του Νέβα, που έχουν κληρονομήσει για σκηνικό τα συμπαγή γρανιτένια οικοδομήματα άλλων εποχών.

 
Μαζί με τις αρχιτεκτονικές εξελίξεις που άφησαν το στίγμα τους στην πόλη, έτρεχαν και τα ιστορικά γεγονότα. Σε αυτά συνυπολογίστε την μεταφορά της πρωτεύουσας από την Μόσχα στην Αγία Πετρούπολη, τα απανωτά… βαφτίσια της πόλης –από Αγία Πετρούπολη μετονομάστηκε Πέτρογκραντ, Λένινγκραντ και, πριν 20 χρόνια επέστρεψε στο… πατρικό της όνομα- τους δημόσιους πανηγυρισμούς για την νίκη κατά του Ναπολέοντα, τις τσαρικές προδοσίες, δολοφονίες και πλεκτάνες που άλλαζαν συνεχώς το πολιτικό σκηνικό, τις επαναστάσεις των αρχών του 20ου αιώνα που της χάρισαν το προσωνύμιο «η πόλη των τριών επαναστάσεων» και την θρυλική χιτλερική πολιορκία που κράτησε 872 ημέρες(!), τις περισσότερες που άντεξε κάποια πόλη στην σύγχρονη Ιστορία.

Top «άγια» αξιοθέατα


Αναζωογονητικοί περίπατοι στις λεωφόρους και στις όχθες της πόλης και ακόμη πιο αναζωογονητικές γνωριμίες με τον αυθεντικό τρόπο κατανάλωσης βότκας συνοδεία ρωσικών συνταγών συγκαταλέγονται στα εκ των ων ουκ άνευ της Αγίας Πετρούπολης, αν συνοπολογίσει κανείς το κρύο που όσο μπαίνει ο χειμώνας γίνεται όλο και πιο τσουχτερό (ο υδράργυρος αρχίζει να παίζει επικίνδυνα με το "μείον" από τον Νοέμβριο, κάνοντας απαραίτητα τα χαρακτηριστικά γούνινα σκουφάκια) και καθιστά απαραίτητη την "θερμαντική" ιδιότητα της βότκας. Μεταξύ των παραπάνω, όμως, βρείτε τον χρόνο να περιπλανηθείτε στα larger than life στολίδια της πόλης. Ακολουθούν… τα highlights.

*Hermitage: Το μεγαλύτερο μουσείο τέχνης στον κόσμο βρίσκεται εδώ. Η όχθη των παλατιών με όλα της τα ιστορικά κτίρια, περιλαμβανομένου του περίφημου
Χειμερινού Αυτοκρατορικού Παλατιού, μετατράπηκαν σε μουσείο από την Μεγάλη Αικατερίνη και φιλοξενούν την μεγαλύτερη συλλογή πινάκων ζωγραφικής του πλανήτη, καθώς και αρχαιότητες από κάθε γνωστό πολιτισμό. (Είσοδος 13 ευρώ, περισσότερες πληροφορίες εδώ) 

*Το Φρούριο των Πέτρου και Παύλου: Χτισμένο στο νησί Zayachii, το συγκεκριμένο οχυρό έγινε το έμβλημα της πόλης. Ακόμη και σήμερα, κάθε μεσημέρι μία «άσφαιρη» κανονιά εξαπολύεται από το Φρούριο προς τιμήν των δύο Αποστόλων. Στο κέντρο του οχυρού δεσπόζει ο πέτρινος ορθόδοξος ναός των δύο Αποστόλων, ενώ λίγο πιο δίπλα, ο Μέγας Πέτρος που έχτισε το οχυρό τοποθέτησε και τη δική του κατοικία, που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο (περισσότερες πληροφορίες εδώ).  

*Στην ίδια περιοχή με το Hermitage, η κεντρική πλατεία της πόλης, η «Πλατεία των Παλατιών» περιτριγυρίζεται από μεγαλεπήβολα κτίρια και διαθέτει για σύμβολό της την κόκκινη γρανιτένια στήλη του Αλέξανδρου ακριβώς στο κέντρο. Πρόκειται για το εθνικό ενθύμιο από την νίκη του Τσάρου Αλέξανδρου εναντίον του Ναπολέοντα, ενώ ο άγγελος που κρατά τον σταυρό στην κορυφή λέγεται πως «πλάστηκε» με την μορφή του ηγέτη.

*Ο Καθεδρικός του Αγίου Ισαάκ: Ογκώδης –τόσο που δεν μπορεί να χωρέσει στο κάδρο της φωτογραφικής σας μηχανής- και πανέμορφος, ο Ναός του Αγίου Ισαάκ ξεχωρίζει για τα περίτεχνα μωσαϊκά του, τους χρυσαφένιους τρούλους και την μοναδική θέα προς την πόλη από το παρατηρητήριό του, στο οποίο θα φτάσετε «σκαρφαλώνοντας» τα 300 σκαλιά του. 

*Ο Ναός του Χυμένου Αίματος: Χτισμένος στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Τσάρος Αλέξανδρος ο Β’, ο συγκεκριμένος Ναός εντυπωσιάζει με τους χρωματιστούς κρεμμυδοειδείς τρούλους, τις λαμπερές του σπείρες και την πολύπλευρη ομορφιά του (από κάθε σημείο, ο Ναός φαίνεται διαφορετικός).

*Η λεωφόρος Νιέφσκι: Από το μοναστήρι του Αλέξανδρου Νιέφσκι μέχρι το Hermitage, ο παραμυθένιος αυτός δρόμος αποτελεί την κεντρική αρτηρία της πόλης, μια βόλτα στην οποία θα σας φέρει μπροστά από πολλά σημαντικά αξιοθέατα. Σε αυτά, συνυπολογίστε και την καρδιά της εμπορικής και καλλιτεχνικής Πετρούπολης, που ζει και κινείται γύρω από την «Oxford street» της Ρωσίας.

*Αυτοκρατορικά Παλάτια: Αν είστε από εκείνους που δεν χορταίνουν να περιεργάζονται παραμυθένιες αίθουσες, παλάτια συνώνυμα της χλιδής, της υπερβολής και της αριστοκρατικής αισθητικής, αυτή η πόλη φτιάχτηκε για εσάς. Στα Παλάτια του Πούσκιν, λίγο έξω από την πόλη, θα βρεθείτε μπροστά στην ρωσική εκδοχή των Βερσαλλιών, στο Θερινό Παλάτι του Μεγάλου Πέτρου θα περιηγηθείτε σε μαγικούς κήπους, όπου τα μνημεία συναγωνίζονται σε αριθμό τα δέντρα, ενώ στα Παλάτια του Hermitage θα δείτε τις αίθουσες όπου περνούσαν την καθημερινότητά τους οι Τσάροι και οι Αυτοκράτειρες.

*Mariinsky Opera & Ballet Theater: Ως ελάχιστο φόρο τιμής στην πόλη που ανέδειξε χορευτές όπως οι Νουρέγιεφ, Μακάροβα και Μπαρίσνικοφ, μία επίσκεψη στον «Ναό» του κλασικού ρωσικού μπαλέτου θεωρείται επιβεβλημένη (περισσότερες πληροφορίες εδώ).

 http://www.in2life.gr/