0 Αλληλεγγύη στην πράξη

Όσο τα προβλήματα αρχίζουν να πληθαίνουν γύρω μας γίνονται πιο εμφανείς οι απλές πράξεις αλληλεγγύης που στηρίζουν εκείνους που τις έχουν ανάγκη. Ακολουθούν κάποια καθημερινά παραδείγματα που αποδεικνύουν πως παρόλα τα προβλήματα του καθένα δεν χάνουμε αυτό που μας κάνει ανθρώπους.

Τρεις απλές γυναίκες βοηθούν αθόρυβα τους διπλανούς τους!

Η Σύλβια Κ. αγοράζει κρέας για ελληνίδα οικιακή βοηθό, αφού ο άνδρας της έχει χάσει τη δουλειά του και ένα από τα δύο παιδιά της οικογένειας αντιµετωπίζει πρόβληµα υγείας.


Η Ελένη Β. δίνει τα κλειδιά του σπιτιού της σε µολδαβή ένοικο του 4ου ορόφου της πολυκατοικίας, στην οποία διαµένει, για να µαγειρεύει: της έχουν κόψει το ρεύµα και το µωρό της µένει ατάιστο. Το προσωπικό δράµα παίρνει διαστάσεις µελό όταν µπαίνει κάτω από τον µεγεθυντικό φακό, δεν µπορεί ωστόσο να αποσιωπηθεί.


Η φωτορεπόρτερ Παρασκευή Παππά κινητοποιήθηκε για να βρει αίμα για συγχωριανό της γέροντα ιερέα, που είναι άρρωστος. Η πρώην ατροφική κοινωνία των πολιτών, έχει εγκαταλείψει το καβούκι του ατοµικισµού. Ολοένα περισσότεροι πολίτες ενεργοποιούνται, συσπειρώνονται και δρουν µε επίκεντρο τον «άλλο».

∆ωρεάν µαθήµατα σε 300 µαθητές!

Ο φιλόλογος κ. Λεωνίδας Πυργάρης και ο θεολόγος κ. ∆ηµήτρης Μπεκριδάκης συνέστησαν την Εθελοντική Οµάδα Καθηγητών Χίου «Αλλήλων Ενεκα» και σήµερα παραδίδουν δωρεάν µαθήµατα σε περισσότερους από 300 µαθητές!
«Οι εθελοντές καθηγητές είναι περίπου 60 και παραδίδουν µαθήµατα τα απογεύµατα» λέει ο κ. Μπεκριδάκης. «Η ανταπόκριση είναι πολύ µεγάλη από την κοινωνία του νησιού, ειδικά οι γονείς έχουναγκαλιάσει θερµά την πρωτοβουλία. Η ιδέα γεννήθηκε άλλωστε µέσα από µία δυσµενή συγκυρία. Και ο Λεωνίδας Πυργάρης και εγώ διδάσκαµε στο κέντρο πρόσθετης διδακτικής στήριξης του νησιού όταν το υπουργείο Παιδείας – στο πλαίσιο των περικοπών – αποφάσισε να σταµατήσει τη λειτουργία του. Μη φανταστείτε ότι σήµερα έρχονται σε µας εξαθλιωµένοι µαθητές. Πρόκειται για µαθητές του “20”, σε πολλές περιπτώσεις παιδιά οικογενειών που έχουν οικονοµικές δυνατότητες. Η προσπάθεια αυτή σχετίζεται µε την κρίση, αλλά δεν έχει χαρακτήρα φιλανθρωπίας. Στόχος µας είναι η προσφορά στον µαθητή ως ένδειξη της έννοιας µας για τον άλλο, σε χαλεπούς καιρούς δεν έχει νόηµα να τραβάει ο καθένας τον δικό του δρόµο».

Δωρεάν λογοθεραπεία

«Τα ασφαλιστικά ταµεία αργούν υπερβολικά να “πληρώσουν”, µε αποτέλεσµα πολλές οικογένειες να µην µπορούν να αντεπεξέλθουν στις οικονοµικές απαιτήσεις της λογοθεραπείας» επισηµαίνει η λογοπαιδικός κυρία Βάλια Γαλυφιανάκη. «Υπάρχουν ιδιάζουσες περιπτώσεις, στις οποίες δεν µπορείς να επιµείνεις στη συνήθη διαδικασία. ∆εν έχει περάσει πολύς καιρός που είχα στα χέρια µου – και για έξι µήνες – ένα κακοποιηµένο κοριτσάκι µε εξελικτική γλωσσική διαταραχή και αποστέρηση ερεθισµάτων. Η οικογένεια ήταν σε τραγική οικονοµική κατάσταση. Αποφάσισα να κάνω τη θεραπεία δωρεάν.
Νοµίζω ότι είναι ζήτηµα στοιχειώδους ανθρωπιάς, δεν πρόκειται για υπέρβαση».

Ανταλλαγή γνώσης

Σε µία σύγχρονη, ευφάνταστη εκδοχή του «πενία τέχνας κατεργάζεται», η Γαλλίδα Ματίλντ µαθαίνει στην Ελληνίδα Ελλη τη γλώσσα της Κολέτ και του Αστερίξ και η Ελλη διδάσκει στη Ματίλντ πώς να σχηµατίζει µετοχές και απαρέµφατα στη νέα ελληνική. Τα µαθήµατα ξένων γλωσσών µε βάση την αρχή της ανταλλαγής – πρακτική που συναντάται συνήθως σε ξένα πανεπιστήµια, χώρους πολυσυλλεκτικούς, εκπαιδευτικούς πυρήνες – έγιναν αφορµή για τη φιλία των δύο γυναικών.
«Ζω τρία χρόνια στην Ελλάδα, ο έρωτας µε έκανε να έλθω ως εδώ» οµολογεί η Ματίλντ. «Οταν γνώρισα την Ελλη και µου εκµυστηρεύθηκε πόσο της αρέσουν τα γαλλικά, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει για να τα µάθει, της πρότεινα αυτοµάτως να συνεργαστούµε. Ούτε σε µένα περισσεύουν χρήµατα, κάνω µεταπτυχιακό – εξ αποστάσεως – σε Πανεπιστήµιο της Ντιζόν, έχω και τα έξοδα διαβίωσης εδώ. Συναντιόµαστε δύο φορές την εβδοµάδα, αφιερώνοντας από µιάµιση ώρα σε κάθε γλώσσα. Εχουµε γίνει φίλες µέσα από τη διαδικασία, το διασκεδάζουµε εξάλλου».

Το πράσινο στους πολίτες

Η προσωρινή διαµονή στην Ουάσιγκτον έδωσε το έναυσµα στην κυρία Αγγελική Κούτρα, αντιδήµαρχο Πολιτισµού στον ∆ήµο ΠαπάγουΧολαργού, να εµπνευστεί την παραχώρηση πράσινων χώρων στους πολίτες που θέλουν να γιορτάσουν µε τα παιδιά τους.
«∆ιαθέτουµε εδώ και καιρό αλσύλλια, πάρκα (όπως το πάρκο Αετιδέων), και πλατείες (όπως η πλατείαΚονίτσης), σε γονείς που διοργανώνουν γιορτές, γενέθλια για τα παιδιά τους» σηµειώνει η ίδια.«Μόνον τους µήνες του καλοκαιριού δεχθήκαµε περισσότερα από 150 αιτήµατα. Υπάρχουν βεβαίως προϋποθέσεις: αυτός που διατυπώνει το αίτηµα είναι υπεύθυνος για τη φύλαξη των παιδιών, δεν πρέπει να προκαλέσει ηχορρύπανση και είναι υποχρεωµένος να αφήσει τον χώρο καθαρό, όπως τον βρήκε. Την έχω δει στην πράξη αυτή την ιστορία στην Ουάσιγκτον όπου έτυχε να ζήσω µε τιςλεγόµενες “πcnic areas”. Γιατί όχι και ’δώ στην Ελλάδα, ειδικά τώρα που ο κόσµος έχει ανάγκη από διεξόδους που δεν κοστίζουν;» Ανάλογη πρακτική ακολουθεί εδώ και καιρό ένα ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυµα, η Σχολή Χιλλ, διαθέτοντας την αυλή του κτιρίου στην Πλάκα σε όσους µαθητές επιθυµούν να γιορτάσουν. Η κυρία Μίννη Καρρά, εκπαιδευτικός, εξηγεί ότι η απόφαση ελήφθη µε λογική αντικατανάλωσης, πιστή στις αρχές του σχολείου:

«Ο χώρος διατίθεται υπό προϋποθέσεις: να επιστρέφεται καθαρός, τα σκουπίδια να πηγαίνουν στην ανακύκλωση, αλλά και να προσκαλείται κάθε φορά ολόκληρη η τάξη του µαθητή, χωρίς αποκλεισµούς. Τα αιτήµατα δεν σταµατούν, την περασµένη άνοιξη – περίοδο κατά την οποία γίνονται και οι περισσότερες εκδηλώσεις – παρατηρήσαµε µάλιστα µία έξαρση. Νοµίζω ότι η κρίση παίζει τον ρόλο της, παιδότοποι, κλόουν και τα συναφή κοστίζουν».

πηγή το Βήμα
 http://www.kala-nea.gr