Βασικά υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που μονίμως πληρώνουν και αυτοί που μονίμως εισπράττουν. Τώρα τελευταία τα έχω πάρει στο κρανίο γιατί ψυλλιάζομαι ότι μάλλον ανήκω στην πρώτη κατηγορία. Στην πιο μπανάλ και πολυπληθή από τις δύο. Στην εργατική τάξη που λένε.
Και συνεχίζω απʼ τον τίτλο. Πως γίνεται μια ζωή να δουλεύω και πάντα να χρωστάω; Μια ζωή είμαι οι εισπράξεις της αριστοκρατίας. Δουλειά μέχρι τον τάφο και μηδέν εις το πηλίκιον που έλεγε και ένας φίλος μου. Είμαι το πρώτο πούρο στο.... πρωινό του Τόνυ.
Υπάρχει μια ισχυρή πιθανότητα να είμαι ηλίθιος. Το αντιλαμβάνομαι όταν βουλιάζοντας μέσα στην εξυπνάδα μου, βλέπω τον φίλο μου (με το πηλίκιο) να αναγνωρίζεται ως προσωπικότητα της χρονιάς. Τότε με πιάνουν οι κρίσεις μελαγχολίας και ανάβω το δικό μου πούρο.
Υ.Γ Τελικά είμαι έξυπνος, ηλίθιος ή κουβανέζικο πούρο;
ʽʼΓράμμα φίλου από το υπερπέρανʼʼ
http://himaira.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου