0 FIFA....το μεγάλο παιχνίδι

Δεκάδες εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ, σε μία μόνο διοργάνωση.

Αφορολόγητα. Μαύρο χρήμα.

Καμία απόδοση λογαριασμού. Πουθενά. Εκτός μία κλειστής κάστας ανθρώπων.

Το ποδόσφαιρο είναι ασφαλώς το πιο διαδεδομένο και αγαπητό άθλημα στον κόσμο, ιδιαίτερα μεταξύ των ανδρών.

Ίσως γιατί δεν χρειάζεται τίποτα άλλο παρά ένα τόπι.

Μια μικρή ή μεγαλύτερη αλάνα, μπορεί εύκολα να βρεθεί.
Απλοί κανόνες.
Μισοί από εδώ και άλλοι μισοί από την άλλη μεριά.
Δεν έχει απόλυτη σημασία πόσοι μετέχουν, αρκεί ο αριθμός να είναι ζυγός για να μοιράζονται εξίσου.
Ούτε η ώρα έχει σημασία αρκεί στο μισό να αλλάζουν το γήπεδο.
Δεν χρειάζονται ....
φανέλες χρωματιστές με αριθμούς στην πλάτη, άσπρα σορτσάκια, κάλτσες και αθλητικά παπούτσια.
Παλαιότερα τα αγόρια είχαν πρόβλημα με το δεξί τους παπούτσι στην μπροστινή μέσα μεριά του.
Πάντα ξηλωμένο!
Στην καλύτερη περίπτωση περιμέναμε το Πάσχα.
Τότε οι γονείς μας αγόραζαν ένα ζευγάρι παπούτσια.
Ευτυχισμένο το Πάσχα!
Κάθε χρόνο. Πολλές φορές κάθε δύο χρόνια.

Ο αγώνας τα είχε όλα:

Συναγωνισμό, ανταγωνισμό, ομαδικότητα, ατομισμό, δύναμη, φαντασία, χαρά, απογοήτευση, ψυχραιμία, εκνευρισμό, ξέσπασμα.

Συμπυκνωμένη η ζωή και ο χαρακτήρας, μέσα από ένα παιχνίδι.
Χωρίς να ονομαστεί, ξεχώριζε ο αρχηγός.
Παιχνίδι συνήθως των φτωχών.
Η αστική τάξη αποθάρρυνε τα παιδιά της.
Τα ήθελε καθαρά, διαβαστερά -και το ποδόσφαιρο τους έκλεβε πολύτιμο χρόνο- αλλά προπάντων μακριά από ...
πιθανά ατυχήματα.

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο με δύο κουβέντες.

Γιαυτό αγαπήθηκε τόσο πολύ και εξακολουθεί να αγαπιέται άλλο τόσο.

Αυτή την ανάγκη του κόσμου να ταυτιστεί με έναν ποδοσφαιριστή που ξέφυγε και πέταξε ψηλά, για την έκφραση μικρότερου ή μεγαλύτερου συνόλου να νιώσει συλλογική και εθνική υπερηφάνεια, την πήραν και την έκαναν επιστήμη (γυμναστήρια, προπονητήρια, φυσικοθεραπευτήρια, ιατρικές ομάδες, διαιτολόγοι, βιταμίνες(!), οικονομικά επιτελεία, παράγοντες και χίλιοι δυό παρατρεχάμενοι) και επιχείρηση (δισεκατομμύρια ευρώ, δολάρια, γιέν, αλλάζουν χέρια στο παγκόσμιο χρηματιστήριο αξιών ποδοσφαιριστών, ατζέντηδες, διαφημίσεις στο εμπόριο και προώθηση στην αγορά όσο το προϊόν είναι φρέσκο και πουλάει).
Να λοιπόν η μεγαλύτερη αντίφαση του ποδοσφαίρου:
Από ένα λαϊκό άθλημα και ανάγκη, στον πίνακα του παγκόσμιου χρηματιστηρίου με ...αγοραστές και πωλητές.
Μεγάλη μπίζνα.
Πουλώντας αέρα οι σύγχρονοι επιχειρηματίες (αμφιβάλλω αν οι περισσότεροι από αυτούς αν “κλώτσησαν το τόπι ”), χωρίς καν επιχειρηματικό ρίσκο, έγιναν οι άρχοντες και αφέντες του ποδοσφαίρου!

Ας πάρουμε για παράδειγμα την κορυφαία διοργάνωση του παγκοσμίου κυπέλλου:
Ας μην υπολογίσουμε άλλες ενδιάμεσες διοργανώσεις (Τσάμπιονς Λίγκ, Ουέφα, πρωταθλήματα χωρών στην Ευρώπη, την Αμερική, την Αφρική, την Ασία και την Ωκεανία).
Διοργανώνονται “κατατακτήριοι” αγώνες σε ομίλους μέχρι να βρεθούν στα τελικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου.
Και εκεί πλέον όπου δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη, στήνονται μπροστά στις τηλεοράσεις να θαυμάσουν και κρυφά να ταυτιστούν με τα ινδάλματά τους, η.. κυρία FIFA στρώνει το μεγάλο φαγοπότι.

-        Έσοδα από εισιτήρια.

-        Έσοδα από μονοπώλιο εκμετάλλευσης τηλεοπτικών μεταδόσεων.

-        Διαφημίσεις.
-        Έσοδα από χορηγούς.
-        Στοιχήματα για προβλέψεις αποτελεσμάτων, νόμιμα και παράνομα.
Δεκάδες εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ, σε μία μόνο διοργάνωση.
Αφορολόγητα. Μαύρο χρήμα.
Καμία απόδοση λογαριασμού. Πουθενά. Εκτός μία κλειστής κάστας ανθρώπων.

Κανένα ουσιαστικό έξοδο (τα γήπεδα και οι λοιπές αθλητικές εγκαταστάσεις κατασκευάζονται με χρήματα των χωρών που φιλοξενούν την διοργάνωση).

Αυτοί, μόνο ελέγχουν και σε αυστηρό ύφος κάνουν παρατηρήσεις.

Οι αποφάσεις τους απολυταρχικές.

Αν ολόκληρο κράτος τολμήσει να ψελλίσει διαμαρτυρία, τότε επισείουν την απειλή του εξοστρακισμού συλλογικών ή εθνικών ομάδων από αντίστοιχες διοργανώσεις!

Και οι ίδιοι ”πρώτο πλάνο” στην οθόνη των τηλεοράσεων σε παγκόσμια αναμετάδοση με τον απαιτούμενο σεβασμό από βασιλείς, βαρόνους, πρωθυπουργούς και προέδρους κρατών.

Και τα μυθικά χρηματικά ποσά που εισπράττονται πού πηγαίνουν;
Όλοι υποπτευόμαστε, αλλά ουδείς γνωρίζει.
Παγκόσμια ασυλία σιωπής.
Θα μπορούσαν, έστω για στάχτη στα μάτια των Λαών, ελάχιστα από αυτά να διατεθούν σε συστήματα υγείας (νοσοκομεία, γιατροί, νοσηλευτές), δομών επικοινωνίας ανθρώπων (δρόμοι, λεωφορεία, τρένα, τηλεφωνικό δίκτυο), σε υδρευτικά και αποχετευτικά συστήματα για να μην απαριθμήσω άλλες πρωταρχικές ανάγκες επιβίωσης χωρών που το σύνολο των κατοίκων τους ζουν σε άθλιες συνθήκες.

Αλλά, γιαυτό υπάρχει άλλη διεθνής οργάνωση, η UNICEF, που μας καλεί να διαθέσουμε όλοι εμείς τον οβολό μας για να αγοραστούν εμβόλια για τα παιδιά σε χώρες που πεθαίνουν πιο εύκολα από τα κουνούπια, ή να στηθεί μια χειροκίνητη αντλία νερού για να υπάρχει πρόσβαση σε αμφιβόλου υγιεινής πόσιμο νερό για λίγες δεκάδες ανθρώπων.
Ποια Μπίλντεμπεργκ μου μιλάτε;

Αυτή είναι η.. αγία Μπίλντεμεργκ, μπροστά στην απόλυτη παγκόσμια οικονομική κυριαρχία του ποδοσφαίρου που κανένας δεν διανοείται να την αγγίξει, να της ζητήσει το λόγο, να της κάνει κριτική, να ζητήσει απολογισμό.

Ένα άθλημα και μία ανάγκη ιδιαίτερα των φτωχών Λαών, έγινε η απόλυτη οικονομική, πολιτική, υπερεθνική επιχείρηση.

Τώρα πια που μεγάλωσα καταλαβαίνω γιατί η αστική τάξη κρατούσε τους γόνους της μακριά από τις αλάνες που παίζαμε ποδόσφαιρο.

Πηγη:  listonplace.blogspot.com