Το DDT είναι εντομοκτόνο και έκαναν ψεκασμούς για την καταπολέμηση των κουνουπιών που την μετέδιδαν Έχει απαγορευθεί η χρήση του από χρόνια γιατί προκαλούσε βλάβες κυρίως στα έμβρυα.
Το 1944 ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός υπολογίζει σε 2.5 εκατομμύρια τους ελονοσούντες στην Ελλάδα (επί συνόλου 7 εκατομμυρίων περίπου).
Η ανθρωπιστική κρίση εκινητοποίησε πολλές οργανώσεις του εξωτερικού, όπως η GWRA (ελληνοαμερικανική). Η οργάνωση αυτή, εκτός από τους 5 τόνους Paris Green (αρσενικούχο σκεύασμα) που έστειλε στην Ελλάδα με την έναρξη του πολέμου, άσκησε μεγάλη πίεση στην Αμερικανική κυβέρνηση. Ο καθηγητής Γρηγόριος Α. Λιβαδάς, διευθυντής της Υγειονομικής Σχολής, κάνει εκκλήσεις σε διεθνείς οργανώσεις, αλλά οι απαντητικές επιστολές λογοκρίνονται και δεσμεύονται από τη Βέρμαχτ. Τελικά οι σύμμαχοι εδέησε να λασκάρουν τον αποκλεισμό, προκειμένου να σταλεί ανθρωπιστική βοήθεια μέσω της ουδέτερης Ελβετίας.
Προηγουμένως οι Εγγλέζοι σιγουρεύτηκαν ότι θα διατηρήσουν τον έλεγχο της όλης επιχείρησης. Οι Γερμανοί επειδή ήσαν και αυτοί ευπαθείς στην ελονοσία (δεν είχαν καθόλου ανοσία) επέτρεψαν στην περιοχή της Θεσσαλονίκης τη χρήση μιας νέας ουσίας, που έστειλε ο Ερυθρός Σταυρός για τον τύφο. Η ουσία παρασκευαζόταν από την εταιρεία Geigy με το εμπορικό όνομα Neocid και Gesarol.
Ήταν το περίφημο DDT! Κάποια πειράματα στα κουνούπια που έγιναν το 1943 στο Λαγκαδά, είχαν καλά αποτελέσματα.
Από το 1942 μέχρι τις αρχές του 1945 εστάλησαν στην Ελλάδα τεράστιες ποσότητες ανθελονοσιακών φαρμάκων. Από αυτά πολύ λίγα έφτασαν στη δυτική Πελοπόννησο «λόγω των συνθηκών»… Στην Κατοχή ένα σωληνάριο κινίνο είχε αξία σκληρού νομίσματος στη μαύρη αγορά, ενώ μετά την απελευθέρωση το «μοίραζαν με τη σέσουλα». Προπολεμικά το φαρμακείο της Αργυρώς Νικάκη στο Επιτάλιο διέθετε υδροχλωρική κινίνη σε ενέσιμη μορφή που ο Σεφερλής χορηγούσε ενδομυϊκώς.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου