0 Άραγε η ποίηση είναι μόνο στο χαρτί ή και στους δρόμους;;;

Αιτία που γράφω αυτό το άρθρο είναι μια μέρα του πολύ άμεσου μέλλοντος. 15 Σεπτεμβρίου του 2012, σε μερικές εβδομάδες δηλαδή. Πρόκειται για μια ημέρα η οποία θα αποτελέσει την νέα προσπάθεια του δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού να κάνει αισθητή την παρουσία του. Αυτή τη μέρα καλούμαστε να κατεβούμε ξανά στην πλατεία συντάγματος αλλά και σε όλες τις πλατείες της χώρας, για να δείξουμε ότι είμαστε εδώ και δεν συμβιβαζόμαστε.

Η αλήθεια είναι ότι ξεκινώντας να γράψω γι' αυτή την μέρα ήμουν διχασμένος, σκεφτόμουνα ότι ίσως δεν αρμόζει σε ένα μπλογκ με θέμα την λογοτεχνία να διακατέχεται από σαφείς πολιτικές θέσεις. Ευτυχώς γρήγορα κατάλαβα πως το να θέλεις ένα καλύτερο μέλλον, μια πατρίδα ελεύθερη κι έναν λαό ξανά υπερήφανο δεν είναι πολιτική θέση, αλλά όνειρο. Κι όλοι όσοι ασχολούνται με την λογοτεχνία και συγκεκριμένα την ποίηση ξέρουν πολύ καλά τι σχέση έχει το όνειρο με ένα ποίημα...

[[''Ποίηση είναι να κατοικείς έξω από τη μέρα''
Jorge Mijos...

''Ποίηση είναι όταν ένα συναίσθημα έχει βρει τη σκέψη του και όταν η σκέψη έχει βρει τις λέξεις της.''
Robert Frost  

''Η ποίηση είναι η αναζήτηση του ανεξήγητου''
Στήβενς  

''Η ποίηση είναι το άλλο πρόσωπο της υπερηφάνειας.''
Οδυσσέας Ελύτης]]

Πόσα και πόσα ποιήματα γράφτηκαν με αφορμή μια ουτοπία, μια επανάσταση, μια εξέγερση ή έναν αγώνα ενός λαού αδικημένου. Η ίδια η ελληνική επανάσταση του 1821 και ο αγώνας για την αναγέννηση της Ελλάδας στόλισε πολλάκις τα χαρτιά του Σολωμού, του Κάλβου αλλά και ξένων ποιητών. Το 1940, το ΕΑΜ ακόμα ακόμα και η ΕΔΕΣ. Η εξέγερση του πολυτεχνείου πόσο μελάνι ποιητών μεγάλων κέρδισε;

[[''Ναι, αλλά τώρα αντιπαλεύει

κάθε τέκνο σου με ορμή,

πού ακατάπαυστα γυρεύει

ή τη νίκη ή τη θανή.'' 

Διονύσιος Σολωμός Απόσπασμα από τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν

----

Ανδρέας Κάλβος

''Όσοι το χάλκεον χέρι
Βαρύ του φόβου αισθάνονται,
Ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει αρετήν και τόλμην
Η ελευθερία.''

Καλήτερα, καλήτερα
διασκορπισμένοι οι Έλληνες
'να τρέχωσι τον κόσμον,
με εξαπλωμένην χείρα
ψωμοζητούντες·
Παρά προστάτας νάχωμεν.'']]

Κανείς δεν μπορεί λοιπόν να πει ότι η φωνή του λαού δεν αποτελεί ποίηση.
 Η ποίηση γράφεται και στους δρόμους.

Και γι' αυτό λοιπόν έρχομαι να μιλήσω για την 15η Σεπτεμβρίου του 2012 χωρίς αναστολές και φόβους. Καλούμαστε όλοι να βγούμε στον δρόμο και να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν. Θέλουμε έναν αξιοπρεπή τρόπο ζωής, μια πατρίδα ελεύθερη και απαλλαγμένη από κάθε είδους πολιτικό παραπέτασμα που εδώ και 40 χρόνια τρώει κομμάτια από τη σάρκα μας.

Ακούστε, αν δεν το κάνουμε τότε θα είμαστε οι πρώτοι υπεύθυνοι για ότι θα έρθει.

Δεν πρέπει να φοβηθούμε τίποτα, όσα ναρκωμένα ρομποτακια κι αν μας στείλουν για να μας διώξουν εμείς θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι αγωνιζόμαστε για ένα όνειρο.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές... Τάσος Λειβαδίτης.

Εμείς θα πρέπει να μείνουμε εκεί στο ραντεβού με το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.

Το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω[...]

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
μπρος στα ντουφέκια! Τάσος Λειβαδίτης

Θα πρέπει κάποια στιγμή να δούμε τα πράγματα στα μάτια και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας... Καλή αντάμωση λοιπόν στις πλατείες...

Ν' αγαπάς την ευθύνη.

 Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. 

Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. Ασκητική- Νίκος Καζαντζάκης

----

Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα!  Ασκητική- Νίκος Καζαντζάκης

ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ