Η τιμή μοιάζει σκανδαλώδης, παρ’ όλα αυτά βρέθηκαν οι κατάλληλες δικαιολογίες, ότι τα αεροσκάφη αν και καινούργια παρέμειναν για χρόνια σε υπόστεγα εκτεθειμένα στη βροχή και το ξεροβόρι, και αν και κανένας δεν τις μάσησε, εν τούτοις δεν βρέθηκε και κανένας άλλος να σκαλίσει γιαυτό που όλοι ήταν λίγο-πολύ σίγουροι ότι θα εύρισκαν. Δηλαδή, σκάνδαλο.
Πόσο μεγάλο όμως; Πόσο μικρό; Πόσο βαθύ; Και πόσο πολυπλόκαμο; Δύσκολο να το πεις, ειδικά όταν τα σκάνδαλα είναι πια τόσα πολλά, που στο τέλος, μη ξέροντας κανείς από πού να πρωταρχίσει, σηκώνει τα χέρια ψηλά και τα παρατάει...
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Διαβάζοντας σήμερα στο defence net σαν παραμύθι, όλη την προϊστορία της αγοραπωλησίας αυτής, τού τρόπου δηλαδή και τού χρόνου που έγινε η χρηματοδότηση, των προσώπων που ενεπλάκησαν και των περίεργων συμπτώσεων και συνεργειών, περνάει πλέον σε άλλη σφαίρα. Όχι της οργής και της σιχασιάς, αισθήματα που συνοδεύουν συνήθως την εξιχνίαση ενός σκανδάλου, αλλά περιέργως πως, του θαυμασμού! Ναι θαυμασμού, για κάποιον άσχετο και ψοφοδεή, όπως ελόγου μου, μπροστά στην εφευρετικότητα, την άνεση, τη τόλμη και το μέγεθος της ξετσιπωσιάς με την οποία κάποιοι μπορούν και στήνουν την επιχείρηση σκάνδαλο, και μάλιστα για κάποια 40 μόνο ψωροεκατομμύρια.
Εν ολίγοις, όπως αναφέρει με λεπτομέρειες ο αρθρογράφος, η Appolo Aviation Group δεν αποτελεί παρά όψιμη επένδυση μιας εταιρίας με το όνομα Sciens, η οποία έχει μια θυγατρική με το όνομα Cyprus Properties and Holdings, που παραθερίζει μονίμως στα Κeyman, η οποία θυγατρική, κοίτα να δεις, παραμονή Χριστουγέννων, ένα χρόνο πριν την αγοροπωλησία, επισκέπτεται την Proton Bank του γνωστού μας κ. Λαυρεντιάδη και ζητάει ένα δανειάκι των 35 εκ. ευρώ και η οποία είναι τόσο καπάτσα, που το παίρνει αυτοστιγμής. Δηλαδή στις 24 το ζήτησε, στις 29 το πήρε! Σημειωτέον, η εν λόγω εταιρία είναι ταπί, υπερδανεισμένη, και απ’ ότι φάνηκε, ψύχραιμη. Δικηγόρος της Sciens, είναι μια κυρία η οποία τυγχάνει να είναι σύζυγος του διευθύνοντος συμβούλου της Proton, οπότε τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνετε, και δεν χρειάζεται να μακρηγορήσω.
Αν θυμηθούμε ότι η Proton φαλίρισε και ότι διασώθηκε με τη βοήθεια, αν δεν απατώμαι του ΤΕΚΕ και των 100 εκ. του φιλεύσπλαχνου Βενιζέλου, ποιο είναι το συμπέρασμα; Ότι στο τέλος τέλος, τα αεροπλάνα πάλι δικά μας είναι! Αν κινηθούν, βεβαίως οι σωστές διαδικασίες και οι δικαστικοί μηχανισμοί.
Γιατί αναφέρομαι στην εν λόγω ιστορία;
Πρώτα, όπως σας είπα, λόγω θαυμασμού, για τον τρόπο που στήνονται οι δουλειές. Το να γνωρίζεις τις λεπτομέρειες, πέρα από διασκεδαστικό, όπως ας πούμε όταν διαβάζεις ένα μυθιστόρημα με εξαιρετική πλοκή, είναι και χρήσιμο, γιατί μια τέτοια τεχνογνωσία μπορεί να αποβεί χρήσιμη σε κάποιο απώτερο μέλλον στον οποιονδήποτε.
Αρχίζω να αντιλαμβάνομαι ότι το concept «offshore» αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο, ένα πασπαρτού για ένα σωρό επικερδείς εργασίες. Κάνε μερικές off-shore, και άστες να βρίσκονται, λέει το ένστικτο. Το να ανοίξει κανείς μια off-shore, απ’ ό,τι έχω πληροφορηθεί δεν είναι και τόσο δύσκολο, αρκεί να πληρώσεις ένα παράβολο 2-3 χιλιάδων ευρώ. Μπορεί τώρα τέτοια ποσά να φαντάζουν υπέρογκα, αλλά σκεφτείτε πόσο μπορεί να αυγατίσουν. Και πόσο σύντομα.
Ο δεύτερος λόγος, που αναφέρομαι στα Air-bus είναι ότι επίκεινται πολύ σημαντικότερες αποκρατικοποιήσεις. Αν μη τι άλλο, περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον να διαβάσω και να μάθω τους τρόπους με τους οποίους θα στηθούν τα νέα σκάνδαλα. Είμαι σίγουρη ότι η ευρηματικότητά τους θα με συναρπάσει. Και επιπλέον, θα συμβάλουν και στον εμπλουτισμό των γνώσεών μου επί του αντικειμένου. Πού ξέρεις καμιά φορά. Μάθε τέχνη κι άστηνε, κι αν πεινάσεις πιάστηνε… Έτσι δε λένε;
http://logioshermes.blogspot.com/2012/07/4-air-bus.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου