0 Ναύπλιο,Η αρχοντιά μετριέται σε απλότητα

 Τελικά το Ναύπλιο σα να συντίθεται και να συγκεντρώνει την ουσία του τους χειμωνιάτικους μήνες. Το χειμώνα η ομορφιά του είναι γυμνή. Έχει κανείς την αίσθηση ότι η ξεχωριστή του γοητεία ζωντανεύει και βρίσκει τα χρώματα της αυτήν την εποχή. Και μας, μας βρίσκει εδώ, μια ενθουσιώδης, ακόρεστη διάθεση να το περπατήσουμε…

Είναι νωρίς το απόγευμα, το φως απλώνεται λευκό και μοιάζει στην ψυχρή άπνοια της ατμόσφαιρας. Κάπως έτσι μας υποδέχεται το Ναύπλιο, η πόλη που χαίρεσαι να την περπατάς. Στάση του βλέμματος στην Πλατεία Συντάγματος, τελικά θα σταθούμε για έναν καφέ εδώ, στην καρδιά της Παλιάς Πόλης, ν’ ανασάνουμε την άπλα της. Κάτω από τον τεράστιο πλάτανο κι εμείς, σχεδιάζουμε πού θα περιηγηθούμε πρώτα, όπως οι οπλαρχηγοί, κατά την παράδοση, που κατάστρωναν σχέδια για την επανάσταση στη σκιά του αιωνόβιου δέντρου (εξού και η παλιά ονομασία του μέρους ως Πλατεία Πλατάνου). Η θέα από την πλατεία των επιβλητικών ενετικών οικοδομημάτων και των νεοκλασικών κτιρίων, μας μαγνητίζει κι έτσι σηκωνόμαστε για μια βόλτα στα γραφικά δρομάκια της Παλιάς Πόλης και μια εγγύτερη παρατήρηση.

Πλατεία Συντάγματος

Από το διάλογο των αρχοντικών με τα παλιά λαϊκά και τις δεντροφυτεμένες μικρές αυλές τους, προκύπτει μια «ακριβής» ομορφιά, λιτή, θαρρείς και το καθετί είναι ακριβώς όπως πρέπει να είναι. Η ατμόσφαιρα είναι καθαρή και καθώς κάνουμε τον ανέμελο περίπατο μας χαζεύοντας γύρω τα κομψά στενά μπαλκόνια πνιγμένα στις βουκαμβίλιες, συνειδητοποιούμε πως η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας αποπνέει την αίσθηση του κέντρου, του πυρήνα, σε κάθε γωνιά της. Και να ‘μαστε στα γνωστά κανόνια, τα λεγόμενα «πέντε αδέρφια» στο φρούριο του Τόρου της Ακροναυπλίας (ιστορική Ακρόπολη του Ναυπλίου), όπου δεν αντιστεκόμαστε στην πρόκληση του ρεμβασμού από την άκρη του τείχους. Εδώ, λόγω του προστατευμένου κόλπου, η θάλασσα είναι πάντα γαλήνια. Από τον βράχο της Ακροναυπλίας, αφήνουμε το μάτι να περιπλανηθεί στην Παλαιά Πύλη, το Μπούρτζι, την παραλία της Αρβανιτιάς.

το Μπούρτζι

Κατεβαίνοντας, ολοκληρώνουμε τον περίπατο με τον περίφημο «γύρο της Αρβανιτιάς». Αποτελεί το υπέροχο κομμάτι του περιφερειακού δρόμου που ξεκινάει από το τέλος της προκυμαίας («μπανιέρες» για τους ντόπιους) και καταλήγει στην πλαζ της Αρβανιτιάς. Ο θαλασσινός αυτός περίπατος μας κάνει ανυπόμονους για μια βαρκάδα στο Μπούρτζι, το ενετικό φρούριο του 1473 μ.Χ. που δεσπόζει το νησάκι των Αγίων Θεοδώρων και αποτελεί διαχρονικό σύμβολο της πόλης. Μαθαίνουμε όμως πως το Μπούρτζι το χειμώνα είναι επισκέψιμο μόνο από μακριά με τη φαντασία μας. Η ιδέα για τη βαρκάδα λοιπόν ναυαγεί και οργανωνόμαστε για την επίσκεψη μας στο Παλαμήδι.

 το Παλαμήδι

Το εντυπωσιακό ενετικό κάστρο του 17ου αιώνα, που ο βράχος του δεσπόζει του Ναυπλίου, έχει πάρει το όνομα του από τον εγγονό του Ποσειδώνα. Το απόρθητο φρούριο του Παλαμηδίου, μετά την οχύρωση του, πρωταγωνίστησε ανάμεσα στο κάστρο της Αργοναυπλίας και στο Μπούρτζι και ύστερα από την κατάληψη του από τους Τούρκους άλλαξε την τύχη ολόκληρης της Πελοποννήσου. Ανεβαίναμε λοιπόν από τα περίφημα 999 σκαλοπάτια. Η πανοραμική θέα από εδώ είναι το λιγότερο απολαυστική, μας αναζωογονεί πραγματικά!
Ένα από τα κελιά του κάστρου που επισκεφτήκαμε ήταν αυτό στο οποίο είχαν φυλακίσει τον Θ. Κολοκοτρώνη. Συγκλονιστικά στενό και χαμηλό σα μια κουφάλα στον βράχο. Έχει ήδη νυχτώσει και κατηφορίζουμε.
Το Ναύπλιο με τις ιδιαίτερες εικόνες του και την «καθαρή», περήφανη, προσιτή όμως ποιότητα του, μας φιλοξένησε πολύ όμορφα! Τίποτα εδώ δεν έμεινε χωρίς να το αδράξουμε μες στην μέρα, χωρίς να το εκτιμήσουμε.

www.menoume-ellada.gr
http://kosmoskaipolitismos.blogspot.com/