ΛΟΓΩ ΑΥΞΗΜΕΝΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΟΎΜΕ ΤΗΝ ΣΥΧΝΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΜΑΣ ΣΤΟ BLOG. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΘΕΙ, ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΥΧΝΑ ΠΥΚΝΑ ΜΕ ΤΑ ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΜΑΣ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ
Η ομορφιά είναι διαφορετική για τον καθένα. Πολλά όμορφα θα συναντήσεις εδώ μέσα. Θα ενημερωθείς, θα χαρείς, θα λυπηθείς, θα γελάσεις, θα προβληματιστείς, θα μάθεις, θα εκνευριστείς και θα νιώσεις πολλά ακόμα συναισθήματα. Μπορείτε ελέυθερα να αντιγράφεται τις αναρτήσεις μας αυτούσιες ή σε τμήματα αρκεί να αναφέρεστε στην πηγή με ενεργό link

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

0 Κάθε βουνό έχει τον... ορειβάτη του


Ανάλογα με τις ανάγκες και την εμπειρία του καθενός, σας προτείνουμε επτά επιλογές αναρρίχησης ανά τον κόσμο: από τη δεύτερη υψηλότερη κορυφή στον κόσμο, Κ2 στα σύνορα Πακιστάν και Κίνας, μέχρι το «αυθεντικό» Matterhorn στην Ελβετία και το Cotopaxi στο Εκουαδόρ.


 Ανάλογα με τις ανάγκες και την εμπειρία του καθενός, σας προτείνουμε επτά επιλογές αναρρίχησης ανά τον κόσμο. Επιλέξτε ποια σας ταιριάζει, ανοίξτε το χάρτη, πακετάρετε τα απαραίτητα και κλείστε εισιτήριο για να φτάσετε στην… κορυφή!


1. Για τους έμπειρους και πορωμένους: K2, Πακιστάν / Κίνα
Μπορεί το Everest να είναι ψηλότερο, αλλά οι πραγματικοί ορειβάτες αποζητούν να ανέβουν στην κορυφή K2 ( www.k2tallmountain.com ) της οροσειράς Karakoram η οποία είναι επίσης μέρος των Ιμαλάϊων ( http://bit.ly/uFAZj7 ). Το ύψος της είναι 8.611 μέτρα και παρά το γεγονός ότι είναι χαμηλότερη από το Έβερεστ κατά 237 μέτρα, είναι σαφώς πιο δύσκολη και επικίνδυνη, ενώ ο καιρός εκεί είναι ιδιαίτερα «σκληρός» και απρόβλεπτος.

Για κάθε τέσσερις ορειβάτες που φτάνουν στην κορυφή, ένας πεθαίνει, ενώ για τις γυναίκες συγκεκριμένα, το βουνό αυτό μοιάζει «καταραμένο», καθώς τρεις στις πέντε γυναίκες που το ανεβαίνουν, πεθαίνουν κατά την κάθοδο!

Αν όλα αυτά δε σας τρομάζουν, είτε είστε αρκετά καλοί, ή εξαιρετικά τολμηροί. Κι αν τα καταφέρετε θα μπορείτε να λέτε στους επίδοξους ορειβάτες του Everest, ότι είναι… φοβητσιάρηδες.
Αν πάλι δεν είστε για τα δύσκολα, αλλά δε θέλετε να το παραδεχτείτε, προτιμήστε την αναμφισβήτητα πιο εύκολη καναδική κορυφή με το ίδιο όνομα, για να... ξεγελάσετε τους αδαείς!

Από πού να αρχίσετε: δεν υπάρχει αμφιβολία, κάθε σοβαρή προσπάθεια ανάβασης της κορυφής K2, θα πρέπει να γίνει με μια οργανωμένη αποστολή. Να είστε επιφυλακτικοί αν η ανάβαση προβλέπεται το χειμώνα, καθώς ο καιρός τότε γίνεται ιδιαίτερα απρόβλεπτος και «κακός». 

2. Για τους… βαριεστημένους: Bromo, Ινδονησία
Ποιος είπε ότι η αναρρίχηση ενός βουνού πρέπει να περιλαμβάνει τεράστια προσπάθεια και τόνους ιδρώτα; Εάν απλά και μόνο η σκέψη της πεζοπορίας κάνει την καρδιά σας να χτυπάει, κατευθυνθείτε προς το Εθνικό Πάρκο Bromo-Tengger της Ινδονησίας ( www.eastjava.com/books/bromo ), όπου, για να πάρετε μία γεύση από το σεληνιακής ομορφιάς ηφαίστειο ( http://bit.ly/rIoS0L ), δε χρειάζεται και ιδιαίτερα μεγάλη προσπάθεια. 

Στα 2.782 μέτρα, το ελαφρώς ψηλότερο Panajakan, που προσφέρει την καλύτερη θέα στην περιοχή Bromo, μπορεί να μην έχει τόσο μεγάλο υψόμετρο, αλλά έχει το καλό ότι μπορείτε να το «κατακτήσετε» ακόμη και με τζιπ, για να δείτε σχεδόν από την κορυφή του την ανατολή του ηλίου και την εκπληκτική θέα του Εθνικού Πάρκου, τρώγοντας το κολατσιό σας.

Από πού να αρχίσετε: το Εθνικό Πάρκο Bromo-Tengger-Semeru είναι προσβάσιμο από το κοντινό χωριό Cemero Lawang. Εκεί, αλλά και σε άλλα κοντινά χωριά, θα βρείτε διάφορα καταλύματα. Καλύτερα να αποφύγετε τα σαββατοκύριακα λόγω πολυκοσμίας.

3. Για τους λάτρεις της… αυθεντικότητας: Matterhorn, Ελβετία
Μερικοί λένε ότι το Matterhorn ( http://bit.ly/uDer7C ) έχει «κατακτηθεί» από τον τουρισμό, καθώς πολλές εταιρείες έκαναν την κορυφή του προσιτή σχεδόν στον οποιονδήποτε. Αν πάντως θέλετε να βρεθείτε στη… γενέτειρα της ορειβασίας ( www.zermatt.ch/en/ ), αυτή η 4.480 μέτρων ελβετική κορυφή -η πιο αναγνωρίσιμη στην Ευρώπη, που προεξέχει πάνω από τις Άλπεις- είναι το ιδανικό μέρος.

Ανεβείτε με οποιαδήποτε από τις εταιρείες που διοργανώνουν αποστολές, για να έχετε σωστή οργάνωση και ασφάλεια.
Για να πάρετε μια ιδέα για τη μακρά ιστορία της ορειβασίας στην περιοχή, επισκεφτείτε το μουσείο Matterhorn στη βάση, αλλά καλύτερα να το κάνετε μετά την επιτυχημένη ανάβασή σας, καθώς παρουσιάζει πολλά αφιερώματα στις πολλές αποτυχημένες προσπάθειες που έγιναν.

Από πού να αρχίσετε: το Zermatt θα είναι η βάση σας για μια ανάβαση στο Matterhorn και είναι εύκολο να βρείτε έναν οδηγό και τον εξοπλισμό που χρειάζεστε σε αυτή την πόλη.

Πάρτε το τελεφερίκ για το Schwartzsee και περάστε τη νύχτα στο Hornli Hut στην Hornli Ridge πριν τη μονοήμερη ανάβαση που θα σας αφήσει χρόνο για να εξερευνήσετε το υπόλοιπο των ελβετικών Άλπεων. Αποφύγετε την υψηλή περίοδο από τα μέσα Ιουνίου έως τα τέλη Αυγούστου.

4. Για τους… φιλόδοξους αναρριχητές φωτογράφους: Fitzroy και Cerro Torre, Αργεντινή
Η ανάβαση σε αυτό το βουνό δε θα είναι πλήρης, αν δε βγάλετε μια φωτογραφία που να αποδεικνύει ότι φτάσατε στην κορυφή του. Ακόμη κι αν είστε αποφασισμένοι να το κάνετε πάντως, η θέα από την κορυφή θα σας μαγέψει τόσο, που μπορεί και να ξεχάσετε τις φωτογραφίες.

Χρειάζονται τεχνικές δεξιότητες για την αναρρίχηση στο βραχώδες και παγωμένο έδαφος του βουνού, ακόμη κι αν τα 3.375 μέτρα του το καθιστούν σχετικά χαμηλό.

Πάρτε μια άποψη των γρανιτένιων κορυφών που υψώνονται στον ουρανό και θαυμάστε τη θέα και το τοπίο κοντά στο Cerro Torre.
Από πού να αρχίσετε: Μπείτε σε ένα λεωφορείο στο El Calafte και απολαύστε μια περιπετειώδη τετράωρη βόλτα στο El Chalten ( http://bit.ly/v3TOmN ), το πιο συνηθισμένο σημείο για αναβάσεις στο Fitzroy. 

5. Για.. οικογένειες: Κιλιμάντζαρο, Τανζανία
Η ομορφιά του Κιλιμάντζαρο ( www.tanzaniaparks.com/kili.html ) δεν βρίσκεται μόνο στο γύρω άγριο τοπίο, αλλά και στο ίδιο το βουνό. Εάν σχεδιάζετε μια… οικογενειακή αναρρίχηση, το Κιλιμάντζαρο ( http://bit.ly/sgUQWf ) έχει ένα σχετικά χαμηλό ελάχιστο όριο ηλικίας -10 χρόνια- σε σύγκριση με άλλες κορυφές του υψομέτρου του και αν και ακόμη κι αν ο αέρας είναι αραιός στα 5.895 μέτρα, οι πολλαπλές διαδρομές ανάβασης, είναι μια καλή επιλογή για τους εκκολαπτόμενους ορειβάτες.

Είναι επίσης top επιλογή για την ποικιλομορφία στα αξιοθέατα κατά μήκος της διαδρομής. Θα περάσετε μέσα από πέντε διαφορετικές κλιματικές ζώνες, περπατώντας προς την «στέγη της Αφρικής» και αν ακολουθήσετε τη διαδρομή Machame, θα δείτε ένα ευρύ φάσμα της άγριας ζωής.

Από πού να αρχίσετε: όποιος ανέβει το Κιλιμάντζαρο θα πρέπει να έχει έναν ντόπιο οδηγό. Θα πρέπει επίσης να κάνετε τα απαραίτητα εμβόλια και να βγάλετε βίζα για να εισέρθετε στην Τανζανία, αλλά το Κιλιμάντζαρο αξίζει κάθε κόπο. Κατά την ανάβαση, βεβαιωθείτε ότι έχετε φτάσει στην κορυφή του υψηλότερου από τα υψηλά τρία ηφαίστεια που σχηματίζουν την κορυφή, Uhuru.

6. Για τους… καλοφαγάδες: Δολομίτες, Ιταλία
Μπορεί οι ορειβάτες να μη φημίζονται για την υψηλού επιπέδου ζωή τους, αλλά οι Δολομίτες στην Ιταλία ( http://bit.ly/ukU0GT ), «ανυψώνουν» την πεζοπορία πάνω από τα στερεότυπα του backpacker.

Το σύνολο των βουνών αυτών, αποτελεί παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO ( http://whc.unesco.org/en/list/1237 ) , ενώ για τους καλοφαγάδες, η πρόκληση βρίσκεται στα χωριά της κοιλάδας μεταξύ των κορυφών, όπου μετά από μια κουραστική μέρα πεζοπορίας, η ιταλική κουζίνα αποτελεί το μέγιστο δώρο!
Το μέσο ύψος των κορυφών είναι περίπου 3.000 μέτρα και η υψηλότερη, η Punta Penia, είναι μόλις 3.343. θα πρέπει πάντως να κουραστείτε αρκετά για να δικαιολογήσετε τις επιπλέον μερίδες από τα σπιτικά ζυμαρικά και το παγωτό που μπορείτε να απολαύσετε στους ξενώνες που θα βρείτε στο δρόμο σας.

Οι διαδρομές ποικίλουν, από ήπια πεζοπορία για όσους είναι πιο… καλοφαγάδες, έως αρκετά δύσκολες για τους πιο έμπειρους και ικανούς να ανέβουν τη βόρεια πλευρά του Cima Grande. Και για μια αληθινή εμπειρία στους Δολομίτες, φροντίστε να ενημερωθείτε για τις «Via ferrata», εφ’ όσον δεν έχετε υψοφοβία. Οι διαδρομές αυτές -πρώην γραμμές προμηθειών από τη διαμάχη Ιταλίας και Αυστρίας πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο- είναι τόσο… εκτεθειμένες που προστατεύονται με συρματόσχοινα και σχοινιά, αλλά προσφέρουν την καλύτερη θέα και αποτελούν μερικές από τις πιο δημοφιλείς διαδρομές του είδους.

Από πού να αρχίσετε: δε χρειάζονται οδηγοί εδώ και με τόσες πολλές κορυφές και περιοχές για να επιλέξετε, δε θα χάσετε. Ο ευκολότερος τρόπος για να φτάσετε στην περιοχή είναι με το αυτοκίνητο, καθώς τα τρένα φθάνουν μόνο στις εξωτερικές κοιλάδες. Υπάρχουν όμως και λεωφορεία που προσφέρουν καλές συνδέσεις, αν και θα πρέπει να είστε προσεκτικοί για να μην χάσετε τις στάσεις. Ψάξτε στο www.dolomitesinfo.com , για πληροφορίες για ολόκληρη την περιοχή και στο www.suedtirolerland.it , για τις βόρειες και δυτικές κοιλάδες.

7. Για τους… γλεντζέδες: Cotopaxi, Εκουαδόρ
Αποτελώντας για πολλούς το καλύτερο δοκιμαστικό πριν το Έβερεστ, το Cotopaxi ( http://bit.ly/rq464C ) στο Εκουαδόρ είναι μια σοβαρή πρόκληση κι ένας λόγος για να ανταμείψετε τον εαυτό σας μετά τα 5.897 μέτρα ανάβασης, με τις ατέλειωτες επιλογές διασκέδασης στη Νότια Αμερική.

Η Cotopaxi ( http://bit.ly/vxXRfs ) είναι η πιο δημοφιλής κορυφή στο Εκουαδόρ και το τρίτο μεγαλύτερο ηφαίστειο του κόσμου. Το εθνικό πάρκο βρίσκεται μόλις 55 χιλιόμετρα νότια του Κίτο και το τέλειο κωνοειδές σχήμα της Cotopaxi είναι άμεσα αναγνωρίσιμο, αυξάνοντας την δύναμη της θέλησης.

Για να το γιορτάσετε μετά την «κατάκτηση» της κορυφής, το Κίτο μπορεί να είναι η πιο διάσημη επιλογή, αλλά και άλλες πόλεις στη γύρω περιοχή. Μία είναι η Banos, η οποία έχει κάτι για όλους -πεζοπορία, ποδηλασία βουνού, θερμές πηγές, φθηνά ξενοδοχεία, νυχτερινά μαγαζιά και καλό φαγητό.

Από πού να αρχίσετε: πολλές εταιρείες προσφέρουν οδηγούς για το Cotopaxi, αλλά θα πρέπει να γνωρίζετε ότι παίρνετε ό, τι πληρώνετε για. Αφού φτάσετε στο Κίτο, θα έχετε τη δυνατότητα επιλογής μεταξύ των διαδρομών του Βορρά και του Νότου -βόρεια έχει την καλύτερη θέα, αλλά η διαδρομή είναι πιο δύσκολη από τη νότια. 
 http://www.clickatlife.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...