Άδειο το παρκινγκ γρήγορα αράξαμε πίσω απ το ξύλινο σπιτάκι των εισιτήριων. Βγήκα πεταχτή και light οδεύοντας προς το εκδοτήριο……. ψυχή τριγύρω… όταν ακριβώς μπροστά μου στη στροφή «ως εκ θαύματος» ξεπροβάλλει γαλάζιο μπουρνούζι ….. ντυμένο τον Αντιπρόεδρο της Χρεωκοπίας… τον Αντιπρόεδρο του ΝΑΙ!! Το στομάχι μου αναδεύεται περίεργα το δέρμα μου μυρμηγκιάζει και το αίμα ανεβαίνει στο κεφάλι. … δεν θα αντέξω μονολογώ… Με εκτόπισμα θωρηκτού η Χρεωκοπία, με την αλαζονεία της Εξουσίας να ανεμίζει γύρω του, χωρίς συναίσθηση χώρου και χρόνου πέφτει στην τροχιά μου και μ ακουμπάει!!..«Ακόμα κυκλοφορείς»? αυθόρμητα ξεστομίζω …… και συνεχίζω το δρόμο μου. «Σε μένα μιλάς? Σε μένα μιλάς?» πισωγύρισε και ρώτησε με «τσαμπουκά» η Χρεωκοπία.
Δυο μέτρα πιο πέρα στα εισιτήρια μπροστά στριφνά απαντάω. Τι θέλετε? Μια χερούκλα προσγειώνεται τραβολογώντας το πουλόβερ μου και μια τεράστια κοιλιά κολλάει πάνω μου. «Σε μένα μίλησες?» επανέλαβε μονότονα η Χρεωκοπία… λες κι έβλεπε κουνούπι. Με αποστροφή σπρώχνω πίσω την κοιλιά… λέω «αϊ και παράτα μας λοιπόν», θυμωμένη και προχωράω προς στη λίμνη.
Λεπτό δεν θάχε περάσει, όταν ενώ προχωρώ μπροστά απ την καφετέρια της Λίμνης, ένα χέρι που άρπαξε δυνατά την πλάτη μου με κάνει να γυρίσω «Συλλαμβάνεσαι, συλλαμβάνεσαι, τα στοιχεία σου». Αποτινάζω το χέρι ενοχλημένη ξεφωνίζοντας, σένα τύπο ντυμένο με πολιτικά «Τι θες ρε, άσε με κάτω». «Συλλαμβάνεσαι, τα στοιχεία σου» επαναλαμβάνει. «Βρε άντε φύγε πιο πέρα» του λέω. «Τι έκανα? Τι θέλεις? της Ασφάλειας είσαι ρωτάω ειρωνικά? « «Ναι» μου λέει και δείχνει κάτι σαν ταυτότητα. Με δυνατή σπρωξιά, να φύγει από πάνω μου, φωνάζω «Χούντα έχουμε βρε?» τι έκανα?..» του λέω. Το στρίβει και φεύγει χωρίς να πει ΓΙΑΤΙ με συλλαμβάνει! κι ο κόσμος απορεί με το συμβάν που διαδραματίζεται ακριβώς μπροστά του. Ενώ ο τύπος με τα πολιτικά απομακρύνεται και φωνάζει απειλητικά «Σε λίγο θα δεις τι θα πάθεις» εγώ στρέφομαι προς τους δικούς μου, που χαμπάρι δεν πήραν αρχικά, «Μου τραβολόγησε το πουλόβερ και μ’ ακούμπησε με την κοιλάρα της η Χρεωκοπία και αυτός με συλλαμβάνει!.» είπα δείχνοντας τον τύπο που έφευγε «Πρόσεξε μη σε κολλήσει!!» μου απαντάνε γελώντας χωρίς να ξέρουν « πώς και τι».
Κατευθύνομαι προς τα αποδυτήρια αποφασισμένη να κολυμπήσω…. οχτώ ευρώ είχα δώσει διάολε! Νάχαν περάσει κι άλλα δέκα λεπτά? πολύ θα λέω, με το μαγιό πια δίπλα στο νερό άκουσα το ουρλιαχτό της πρώτης σειρήνας. Ρε είναι για γέλια μονολόγησα …οι χοντρόπετσοι αντί να κρύβονται κάτω από ολόμαυρες μαντήλες και να μη βγαίνουν καθόλου απ τα σπίτια τους, ΝΤΡΟΠΗ τους έτσι που κατάντησαν τον Ελληνικό λαό, το παίζουν και «οσίες Μαρίες» κυκλοφορούν και τσαμπουκαλεύονται κιόλας, όντας βλέπεις η Εξουσία, πάει πολύ…….. ε! δεν πάνε στο διάολο πια!
Καθόλου δεν άργησε ο πρώτος ένστολος να ξεπροβάλλει πηδώντας πίσω μου τα κάγκελα της Λίμνης κι αφού μ ακούμπησε «ευγενικά» μου ζήτησε ν’ακολουθήσω. «Μπορώ να μάθω τι θέλετε και γιατί ν’ακολουθήσω?» λέω. «Θα σας πούμε στην υπηρεσία, εξακρίβωση στοιχείων θέλουμε μόνο», ακολουθήστε επιμένει. Παρόλα τα Όχι μου και τα Γιατί, το Περίμενε να φέρουν οι δικοί μου την ταυτότητά μου αυτός δεν ψήνεται καθόλου. Κατηγορούμαι ότι δεν είχα ταυτότητα στην Λίμνη! Και ότι αρνούμαι να δώσω τα στοιχεία μου βάση του Νόμου ταδε.. Σε χαμηλό τόνο πολύ γλυκά μου ψιθυρίζει ότι είναι «ο καλός» σε σχέση μαυτούς που θα έρθουν σε λίγο…. και ότι απλώς ο «Αντιπρόεδρος» θέλει τα στοιχεία μου για να υποβάλλει μήνυση.
Κόσμος μέσα κι έξω απ το νερό, μπανιαδόροι της Λίμνης χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς παίζεται έχουν αρχίσει πια να μαζεύονται τριγύρω. Με φωνές αποδοκιμάζουν τον ένστολο! «Να σε ακολουθήσουμε κι εμείς στο τμήμα? Σιγά μη κουβαλάμε ταυτότητα στη Λίμνη! «Αφήστε την κυρία ήσυχη τι πράγματα είναι αυτά?» Έλα που το παλικάρι τη δουλειά του έκανε και δώστου του να μιλάει στα ασύρματα και όλο να του λένε και να του ξαναλένε «Μη περιμένεις(την ταυτότητα δηλ.)κουβάλησέ την με τη βία». Τον αποφεύγω με στροφή και ……ωπ! ρίχνω μια βουτιά στο νερό φωνάζοντας «ΠΕΡΙΜΕΝΕ!! ΝΑΡΘΕΙ Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΟΥ! έχω πληρώσει κι οχτώ ευρώ άνθρωπε!».
Κρύο με 12 βαθμούς έξω σε εντελώς σκιερό σημείο της Λίμνης και αεράκι αρχίζω να ψιλοξυλίαζω με το μαγιό κι εκνευρισμένη… κοιτώντας το νερό, οι 22 βαθμοί του νερού .. συνάμα με το παρακινητικό νεύμα μιας λουομένης που αποδοκίμαζε τον ένστολο με έκανε να αποφασίσω να ρίξω τη βουτιά μέχρι νάρθει η ταυτότητα..Ου! ου! πώς έκανε όταν έπεσα μέσα!! «Τώρα την έχεις πολύ άσχημα νομίζεις θα ξεφύγεις? θα φέρω το Λιμεναρχείο» φώναζε! βάζω τα γέλια κι απαντάω «Ρε δε φέρνεις και την Αεροπορία» ενώ τα δόντια μου αρχίζουν να κροταλίζουν αρχομένης…. της υποθερμίας!. Κακόθυμη πια με το φόβο κανενός εμφράγματος ξέρω κι εγώ είναι και η ηλικία βλέπεις… βγαίνω απ το νερό ενώ έχουν στο μεταξύ πλακώσει οχτώ (8) ένστολοι!!!
Μπαίνω στο αποδυτήριο παραδίπλα ξεπαγιασμένη, τρέμοντας ολόκληρη απ το κρύο, τα νεύρα….κι ενώ αργοπορώ όσο γίνεται το ντύσιμο μέχρι νάρθει η «ταυτότητα μου»…. νάσου και προβάλλει ο Προϊστάμενος του σχετικού Τμήματος της περιοχής με κανά δυο ακόμα!!οι «κακοί» θάναι, βρε τι γίνεται άλλη δουλειά δεν είχανε όλοι αυτοί, σκέφτομαι. Συνειδητοποιώ μες στην ακατάσχετη τρεμούλα μου..φουλ υποθερμία … ότι κόσμος τους έχει περιτριγυρίσει πια για τα καλά, τους αγριοκοιτάζει και τους φωνάζει με αποδοκιμασία! «Αφήστε την κυρία, αφήστε την κυρία δεν ντρέπεστε? «Είμαι ο Προϊστάμενος, είμαι ο προϊστάμενος «Ελάτε ελάτε» αγριοφωνάζει κάποιος με πολιτικά, «Έχουμε και δουλειές, να έρθετε μαζί μας γρήγορα στο τμήμα», «Να μου πεις το ΓΙΑΤΙ» ξελαρυγγιάζομαι εγώ, « Δεν πάω πουθενά αν δεν μου πεις ΓΙΑΤΙ» και ειρωνικά πάλι φωνάζω «Δεν έφερνες και περισσότερους κύριε Προϊστάμενε! τον Πάσαρη θα συλλάβεις?», «Μη μου λες εμένα έτσι στο τμήμα αμέσως, θα σου πούμε εκεί, ακούς?» γκαρίζει ενώ με πλησιάζει «Συλλάβετε την αμέσως» απευθυνόμενος στους ένστολούς του...
Ορμάει ο «καλός» και με γραπώνει σφιχτά από την πλάτη, του πετάω το χέρι λέγοντας «Πολύ με νευριάσατε»! Κάνει ότι μ αφήνει και μου στρίβει το αριστερό χέρι πίσω στην πλάτη κι αρχίζει να με σέρνει…… «ΟΥ! ΟΥ! ΟΥ! ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ» γιουχάριζε ο κόσμος εν χορώ «Βιαιοπραγείτε εναντίον της γυναίκας, «Σας είδαμε σας είδαμε» φώναξε ένας κύριος μέσα από το νερό, «Θα έρθουμε όλοι μάρτυρες.. ντροπή σας». Κάπως χαλαρώνει τη λαβή κι ευθύς πηδάω μες στη Λίμνη με όλα τα ρούχα μπουφάν, κινητό, τσάντες κοκαλιασμένη απ το κρύο χτυπάω το πόδι μου και πέφτω, σηκώνομαι και πέφτω και πάλι ξανά. Αρχίζω να προχωρώ παράλληλα με την όχθη υπό το βάρος των βρεγμένων ρούχων και του απίστευτου ξεπαγιάσματός μου τα δόντια να κροταλίζουν σαν πολυβόλο ακατάπαυτα…. ζητάω τη βοήθεια του κόσμου «Μπορείτε να με βοηθήσετε επανέλαβα κανά δυο φορες? Ενώ ανεβαίνω τη σκαλίτσα της όχθης ακούω μια κυρία να εξακοντίζει μύρια εναντίον τους κι ο κόσμος να γιουχάρει … καλή τους ώρα όλων!! επιτέλους οι ένστολοι απομακρύνονται ………….εκτός από δυο… που συνεχίζουν να με ακολουθούν όση ώρα ο νοσοκόμος της λίμνης με οδηγεί στο Ιατρείο.
Εντελώς ταλαιπωρημένη μέσα στο Ιατρείο με πίεση 20 και ξυλιασμένη προσπαθούν να με ζεστάνουν! ο κόσμος φέρνει πετσέτες, πετσετάκια και μπουφάν. Επιτέλους να και η ταυτότητα που καταφτάνει με τους δικούς μου απορημένους κι ανήσυχους για τη σιωπή μου μια και είχε σπάσει με την πτώση το κινητό. Αδιάφορο αν ήρθε ή δεν ήρθε η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ κανείς πια δεν ζητούσε τίποτα ενόσω παρήλασαν στο Ιατρείο καλοί και κακοί υποσχόμενοι ότι δεν θα υποστώ καμία μήνυση εκ μέρους του «Αντιπροέδρου» …..μα ούτε να υποβάλω κι εγώ!!
Μωρέ τι νάγινε άραγε αναρωτιόμουν μπαίνοντας στο μικρό μας αυτοκινητάκι φεύγοντας μάλλον ότι θα τα τινάξω νόμισαν, την κατακραυγή ή κάτι άλλο? Τι άραγε αναχαίτισε τον υπέρμετρο προ δεκαλέπτου ζήλο τους? Δυο περιπολικά απέξω και τέσσερα στην είσοδο!! περίτρανα διαλαλούν…..ΣΠΟΥΔΑΙΟΝ ΛΟΓΟΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ!!!!
(περιγραφή-διήγηση ενός αυτόπτη μάρτυρα 28-10-2011)
http://www.trelokouneli.gr/2011/11/blog-post_8958.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου