Δεν αντέχω να ξανακαθίσω στα θρανία για να μάθω ελληνικά.Είναι δυνατόν «κύριοι» (δεν το εννοώ) της κυβέρνησης, να σας ενοχλεί περισσότερο το «γομάρια» από το «κλέφτες»;
Έχει αλλάξει κάτι στο λεξικό;
Κύριε (το εννοώ) Μπαμπινιώτη, θα προβείτε σε διευκρινίσεις; Είναι σαν το «ρε μαλάκα», που ο άλλος παρεξηγιέται για το… «ρε»!
Δεν αντέχω να ακούω τον Jeffrey να δηλώνει «δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω, έχουμε δεσμευτεί».
Γιατί πάντα το μυαλό του κινείται με την… «όπισθεν»;
Και τι θα πει έχουμε δεσμευτεί;
Είχε επίσης δεσμευτεί ενώπιον του ελληνικού λαού, για καλύτερες μέρες και μας έφερε τις νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου!
Αυτό γιατί… επιλεκτικά το ξεχνάει;
Δεν αντέχω να βλέπω την κακόγουστη, υπέρβαρη πολιτική «αλητεία» που...
περιφέρεται στις (δήθεν) ενημερωτικές εκπομπές ιδρωμένη και αποκρουστική, έχοντας μάλιστα το θράσος (χασκογελώντας) να «πένεται».
Στην ήδη επιβαρυμένη καθημερινότητά μας, αποτελεί (εκτός από πρόκληση) προσβολή της νοημοσύνης και της αισθητικής μας.
Δεν αντέχω την οικονομική απαίτηση δύο εκατομμυρίων ευρώ του ζεύγους «ο χοντρός και η wannabe Δημαρχίνα Σαρωνικού» από τον 26χρονο φοιτητή Βαγγέλη Μυτιληναίο, επειδή έγραψε (επώνυμα μάλιστα) μια άποψή του.
Θα σκέφτηκαν: «τι έκανε η Έφη Σαρρή όταν ανέκοψε την πολιτική της σταδιοδρομία ο Λαζόπουλος»; Κι αγκαλιάστηκαν ευτυχισμένοι για την copy-paste απόφασή τους…
Δεν αντέχω (επιμένω) τη… χειμερία (αν και φθινόπωρο) νάρκη της πλειοψηφίας των «Αγανακτισμένων», όταν σε όλο τον πλανήτη ο κόσμος ξεσηκώνεται απαντώντας δυναμικά στο κλίμα πανικού κι ανασφάλειας.
Με σοκάρει η ιδέα πως την ώρα που το σπίτι μας καίγεται, κάποιοι συνεχίζουν να παρακολουθούν αποχαυνωμένοι τουρκικά σήριαλ.
Δεν αντέχω στην ηλικία μου να τρέχω «κατοστάρι» όλη την Ερμού, γιατί κάποιοι ηλίθιοι, ανεγκέφαλοι, κοντοί, κομπλεξικοί, ΜΑΤατζήδες, πίσω από μια στολή, ένα κράνος, ένα γκλοπ και μια ασπίδα «γουστάρουν» να εκτελούν με (άξιο ψυχανάλυσης) πάθος τις… άνωθεν εντολές, για να αδειάσει η πλατεία και να ψηφίσουν ανεπηρέαστοι οι (αχαρακτήριστοι) «155» τα νέα χαράτσια.
Όταν τελειώσει η «ασυλία» τους, είναι τόσο σίγουροι πως θα τα καταφέρουν τόσο καλά (όσο εμείς) στο «δέκαθλο»;
Δεν αντέχω τις (γεμάτες αγωνία και έγνοια) παραινέσεις γνωστών, φίλων και συγγενών να σταματήσω να κατεβαίνω στο Σύνταγμα, γιατί κινδυνεύω να… φάω (το γνωστό μενού) δακρυγόνα και ξύλο.
Τίποτα δεν με εξοργίζει περισσότερο από αυτό το μικροαστικό και πάντα εκ του ασφαλούς «ενδιαφέρον».
Δεν αντέχω επίσης, τα μηνύματα φίλων στο κινητό «αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα».
Που σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει, «κάντε όλη τη σκατοδουλειά εσείς κι εγώ θα έρθω στα επινίκια να πιούμε μπύρες».
Τσάμπα μάγκες δηλαδή.
Κάτι σαν τον Βούρο, πριν από την ψηφοφορία στη Βουλή.
Δεν αντέχω την ταμπέλα «λαϊκιστής», για όποιον δεν θέλει να «υποδουλωθεί» στις σκοτεινές επιδιώξεις των διεθνών τοκογλύφων και των εγχώριων «υπαλλήλων» τους.
Γνήσιος λαϊκισμός, ήταν το «λεφτά υπάρχουν» μόνο και μόνο για να καβατζάρει ο Jeffrey την πρωθυπουργία. Και συνεχίζεται απροκάλυπτα και χωρίς αιδώ. «Ή Μεσοπρόθεσμο ή τανκς», «θα οδηγηθεί η χώρα σε στάση πληρωμών», «θέλετε να γίνουμε Αργεντινή»;
Δεν αντέχω να υποχρεώνουν τις ευπαθείς ομάδες να αποστέλλουν sms στην εφορία, για να τύχουν απαλλαγής ή μείωσης από το χαράτσι της ΔΕΗ. Εκτός κι αν δεν πρόκειται για βλακεία, αλλά για κουτοπονηριά.
Σου λέει «σιγά μην ξέρει να μας στείλει sms, η γιαγιά η ανάπηρη».
Πάλι υποτιμάτε τον «αντίπαλο».
Και χάκερ θα γίνει η γιαγιά, με σας που μπλέξαμε!
Δεν αντέχω να μην συγχαρώ τον Νίκο Ζενέτο (Δήμαρχος στο Ίλιον) που μοίρασε 128 τίτλους βιβλίων στα 10.200 παιδιά του Δήμου του, με κόστος 33.000 ευρώ, αντί των 250.000 για φωτοτυπίες, αφήνοντας την Διαμαντοπούλου μέχρι τα Χριστούγεννα, να κάνει πρόβες τη στολή του Άι Βασίλη, για να μοιράσει βιβλία και… κουραμπιέδες!
Δεν αντέχω (μάλλον, δεν γουστάρω) ούτε να βλέπω, ούτε να ακούω τον Βενιζέλο.
Έτσι απλά.
Δεν είμαι υποχρεωμένος να το αιτιολογήσω.
Ακριβώς όπως κάνει κι ο ίδιος.
Αυτοαναιρείται μέρα παρά μέρα, παραπαίει σε νοοτροπία μεταξύ μπακάλη και πολιτικού, αποφασίζει (αν και Συνταγματολόγος) αντισυνταγματικά μέτρα και δεν δίνει λογαριασμό (δηλαδή απόδειξη) σε κανένα.
Φίλτατε Αντιπρόεδρε και υπουργέ Οικονομικών, όπως βλέπεις κι εσύ… φοροδιαφεύγεις!
Μάλλον ήρθε ο καιρός και για το άλλο. Για να… φεύγεις !!
Δεν αντέχω κλείνοντας, να μη σας παραθέσω ένα απόσπασμα (ευχαριστώ Σταύρο Δ.) από συνέντευξη του συγγραφέα Εντουάρντο Γκαλεάνο: «Υπάρχει ένα παγκόσμιο σύστημα εξουσίας, που όταν εγώ ήμουν μικρός το έλεγαν Καπιταλισμό, ενώ τώρα το αποκαλούν Οικονομία της Αγοράς.
Είναι σύστημα που αποβάλλει ανθρώπους.
Πώς είναι δυνατόν ένας κόσμος που κάθε φορά παράγει όλο και περισσότερα τρόφιμα, να έχει κάθε φορά και περισσότερους πεινασμένους;
Στην Λατινική Αμερική αρχίζει τώρα ένας αγώνας και γίνεται συνειδητό ότι το πεπρωμένο δεν είναι μοιραίο.
Αν και οι Έλληνες κάποιες άλλες εποχές πίστεψαν πως ήταν.
Στην πραγματικότητα, το μέλλον μπορείς να το ανακαλύψεις, να το φανταστείς, αντί να υποταχτείς σ’ αυτό».
ΥΓ. Είναι Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2 το μεσημέρι και τα ΜΑΤ για μια ακόμη φορά επιτέθηκαν προκλητικά στους συγκεντρωμένους ειρηνικά στην πλατεία Συντάγματος, ρίχνοντας ξύλο και δακρυγόνα ακόμα και μέσα στο Μετρό.
Κανένα κανάλι δεν δείχνει τίποτα.
Σιωπή.
Και η σιωπή στη Δημοκρατία, είναι συνενοχή.
Αναρωτηθείτε κι εσείς αν πρέπει να παραμένετε άβουλοι και αδρανείς, ταμπουρωμένοι στην ασφάλεια (;) του μικρόκοσμού σας.
Ενός μικρόκοσμου, που σύντομα θα αποτελεί κι αυτός παρελθόν.
Είναι μεγάλη ντροπή κάποιος να επιμένει να είναι «και κερατάς και δαρμένος».
Αν δεν μπορείτε ούτε και τώρα να το αντιληφθείτε, απλά, σας εκφράζω τη λύπη μου.
Όχι όμως και τη συμπάθειά μου…
Γιατί πάντα το μυαλό του κινείται με την… «όπισθεν»;
Και τι θα πει έχουμε δεσμευτεί;
Είχε επίσης δεσμευτεί ενώπιον του ελληνικού λαού, για καλύτερες μέρες και μας έφερε τις νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου!
Αυτό γιατί… επιλεκτικά το ξεχνάει;
Δεν αντέχω να βλέπω την κακόγουστη, υπέρβαρη πολιτική «αλητεία» που...
περιφέρεται στις (δήθεν) ενημερωτικές εκπομπές ιδρωμένη και αποκρουστική, έχοντας μάλιστα το θράσος (χασκογελώντας) να «πένεται».
Στην ήδη επιβαρυμένη καθημερινότητά μας, αποτελεί (εκτός από πρόκληση) προσβολή της νοημοσύνης και της αισθητικής μας.
Δεν αντέχω την οικονομική απαίτηση δύο εκατομμυρίων ευρώ του ζεύγους «ο χοντρός και η wannabe Δημαρχίνα Σαρωνικού» από τον 26χρονο φοιτητή Βαγγέλη Μυτιληναίο, επειδή έγραψε (επώνυμα μάλιστα) μια άποψή του.
Θα σκέφτηκαν: «τι έκανε η Έφη Σαρρή όταν ανέκοψε την πολιτική της σταδιοδρομία ο Λαζόπουλος»; Κι αγκαλιάστηκαν ευτυχισμένοι για την copy-paste απόφασή τους…
Δεν αντέχω (επιμένω) τη… χειμερία (αν και φθινόπωρο) νάρκη της πλειοψηφίας των «Αγανακτισμένων», όταν σε όλο τον πλανήτη ο κόσμος ξεσηκώνεται απαντώντας δυναμικά στο κλίμα πανικού κι ανασφάλειας.
Με σοκάρει η ιδέα πως την ώρα που το σπίτι μας καίγεται, κάποιοι συνεχίζουν να παρακολουθούν αποχαυνωμένοι τουρκικά σήριαλ.
Δεν αντέχω στην ηλικία μου να τρέχω «κατοστάρι» όλη την Ερμού, γιατί κάποιοι ηλίθιοι, ανεγκέφαλοι, κοντοί, κομπλεξικοί, ΜΑΤατζήδες, πίσω από μια στολή, ένα κράνος, ένα γκλοπ και μια ασπίδα «γουστάρουν» να εκτελούν με (άξιο ψυχανάλυσης) πάθος τις… άνωθεν εντολές, για να αδειάσει η πλατεία και να ψηφίσουν ανεπηρέαστοι οι (αχαρακτήριστοι) «155» τα νέα χαράτσια.
Όταν τελειώσει η «ασυλία» τους, είναι τόσο σίγουροι πως θα τα καταφέρουν τόσο καλά (όσο εμείς) στο «δέκαθλο»;
Δεν αντέχω τις (γεμάτες αγωνία και έγνοια) παραινέσεις γνωστών, φίλων και συγγενών να σταματήσω να κατεβαίνω στο Σύνταγμα, γιατί κινδυνεύω να… φάω (το γνωστό μενού) δακρυγόνα και ξύλο.
Τίποτα δεν με εξοργίζει περισσότερο από αυτό το μικροαστικό και πάντα εκ του ασφαλούς «ενδιαφέρον».
Δεν αντέχω επίσης, τα μηνύματα φίλων στο κινητό «αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα».
Που σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει, «κάντε όλη τη σκατοδουλειά εσείς κι εγώ θα έρθω στα επινίκια να πιούμε μπύρες».
Τσάμπα μάγκες δηλαδή.
Κάτι σαν τον Βούρο, πριν από την ψηφοφορία στη Βουλή.
Δεν αντέχω την ταμπέλα «λαϊκιστής», για όποιον δεν θέλει να «υποδουλωθεί» στις σκοτεινές επιδιώξεις των διεθνών τοκογλύφων και των εγχώριων «υπαλλήλων» τους.
Γνήσιος λαϊκισμός, ήταν το «λεφτά υπάρχουν» μόνο και μόνο για να καβατζάρει ο Jeffrey την πρωθυπουργία. Και συνεχίζεται απροκάλυπτα και χωρίς αιδώ. «Ή Μεσοπρόθεσμο ή τανκς», «θα οδηγηθεί η χώρα σε στάση πληρωμών», «θέλετε να γίνουμε Αργεντινή»;
Δεν αντέχω να υποχρεώνουν τις ευπαθείς ομάδες να αποστέλλουν sms στην εφορία, για να τύχουν απαλλαγής ή μείωσης από το χαράτσι της ΔΕΗ. Εκτός κι αν δεν πρόκειται για βλακεία, αλλά για κουτοπονηριά.
Σου λέει «σιγά μην ξέρει να μας στείλει sms, η γιαγιά η ανάπηρη».
Πάλι υποτιμάτε τον «αντίπαλο».
Και χάκερ θα γίνει η γιαγιά, με σας που μπλέξαμε!
Δεν αντέχω να μην συγχαρώ τον Νίκο Ζενέτο (Δήμαρχος στο Ίλιον) που μοίρασε 128 τίτλους βιβλίων στα 10.200 παιδιά του Δήμου του, με κόστος 33.000 ευρώ, αντί των 250.000 για φωτοτυπίες, αφήνοντας την Διαμαντοπούλου μέχρι τα Χριστούγεννα, να κάνει πρόβες τη στολή του Άι Βασίλη, για να μοιράσει βιβλία και… κουραμπιέδες!
Δεν αντέχω (μάλλον, δεν γουστάρω) ούτε να βλέπω, ούτε να ακούω τον Βενιζέλο.
Έτσι απλά.
Δεν είμαι υποχρεωμένος να το αιτιολογήσω.
Ακριβώς όπως κάνει κι ο ίδιος.
Αυτοαναιρείται μέρα παρά μέρα, παραπαίει σε νοοτροπία μεταξύ μπακάλη και πολιτικού, αποφασίζει (αν και Συνταγματολόγος) αντισυνταγματικά μέτρα και δεν δίνει λογαριασμό (δηλαδή απόδειξη) σε κανένα.
Φίλτατε Αντιπρόεδρε και υπουργέ Οικονομικών, όπως βλέπεις κι εσύ… φοροδιαφεύγεις!
Μάλλον ήρθε ο καιρός και για το άλλο. Για να… φεύγεις !!
Δεν αντέχω κλείνοντας, να μη σας παραθέσω ένα απόσπασμα (ευχαριστώ Σταύρο Δ.) από συνέντευξη του συγγραφέα Εντουάρντο Γκαλεάνο: «Υπάρχει ένα παγκόσμιο σύστημα εξουσίας, που όταν εγώ ήμουν μικρός το έλεγαν Καπιταλισμό, ενώ τώρα το αποκαλούν Οικονομία της Αγοράς.
Είναι σύστημα που αποβάλλει ανθρώπους.
Πώς είναι δυνατόν ένας κόσμος που κάθε φορά παράγει όλο και περισσότερα τρόφιμα, να έχει κάθε φορά και περισσότερους πεινασμένους;
Στην Λατινική Αμερική αρχίζει τώρα ένας αγώνας και γίνεται συνειδητό ότι το πεπρωμένο δεν είναι μοιραίο.
Αν και οι Έλληνες κάποιες άλλες εποχές πίστεψαν πως ήταν.
Στην πραγματικότητα, το μέλλον μπορείς να το ανακαλύψεις, να το φανταστείς, αντί να υποταχτείς σ’ αυτό».
ΥΓ. Είναι Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2 το μεσημέρι και τα ΜΑΤ για μια ακόμη φορά επιτέθηκαν προκλητικά στους συγκεντρωμένους ειρηνικά στην πλατεία Συντάγματος, ρίχνοντας ξύλο και δακρυγόνα ακόμα και μέσα στο Μετρό.
Κανένα κανάλι δεν δείχνει τίποτα.
Σιωπή.
Και η σιωπή στη Δημοκρατία, είναι συνενοχή.
Αναρωτηθείτε κι εσείς αν πρέπει να παραμένετε άβουλοι και αδρανείς, ταμπουρωμένοι στην ασφάλεια (;) του μικρόκοσμού σας.
Ενός μικρόκοσμου, που σύντομα θα αποτελεί κι αυτός παρελθόν.
Είναι μεγάλη ντροπή κάποιος να επιμένει να είναι «και κερατάς και δαρμένος».
Αν δεν μπορείτε ούτε και τώρα να το αντιληφθείτε, απλά, σας εκφράζω τη λύπη μου.
Όχι όμως και τη συμπάθειά μου…
http://wwwaristofanis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου