Το 1952, ο Alain Bombard άρχισε να απασχολεί το μυαλό του με το πόσες ζωές είχαν χαθεί στη θάλασσα. Όντας επιστήμονας, ξεκίνησε να αναπτύσσει θεωρίες για…..
έναν ασφαλέστερο ναυτικό εξοπλισμό έκτακτης ανάγκης. Ωστόσο, ο Bombard ήταν γελοία πεισματάρης, και ήταν πεπεισμένος ότι οι άνθρωποι πέθαιναν σε σωσίβιες λέμβους απλώς και μόνο επειδή δεν μπορούσαν να διαχειριστούν τους πόρους τους (φαγητό, νερό κλπ), μ’ άλλα λόγια επειδή δεν ήταν καλοί ναύτες.
έναν ασφαλέστερο ναυτικό εξοπλισμό έκτακτης ανάγκης. Ωστόσο, ο Bombard ήταν γελοία πεισματάρης, και ήταν πεπεισμένος ότι οι άνθρωποι πέθαιναν σε σωσίβιες λέμβους απλώς και μόνο επειδή δεν μπορούσαν να διαχειριστούν τους πόρους τους (φαγητό, νερό κλπ), μ’ άλλα λόγια επειδή δεν ήταν καλοί ναύτες.
Για να αποδείξει μάλιστα ότι στη θάλασσα χρειάζεται να είσαι καλός ναύτης και όχι να έχεις καλό εξοπλισμό, ο Bombard αποφάσισε να δισχίσει με μία σχεδία τον Ατλαντικό. Τί πήρε μαζί του? Μόνο μία πυξίδα και ίχνος πόσιμου νερού.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του άρχισε να ψαρεύει ψάρια, τα οποία και χρησιμοποιούσε ως …πηγή νερού. Χρησιμοποιώντας το νερό από τα ψάρια, τα νερά της βροχής, και μια περιορισμένη ποσότητα νερού της θάλασσας, ο Bombard κατάφερε να παραμείνει ζωντανός.
Μετά από δύο εξαντλητικές μήνες, η σχεδία του τελικά έφτασε στα νησιά Barbados. Είχε χάσει 25 κιλά, αλλά το σημαντικό πράγμα ήταν ότι ποτέ δεν παραδέχτηκε ότι έκανε λάθος.
Πηγή :mychannel.gr
http://araxtoikailight.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου