 Η πλατεία Ιπποκράτους |
Η Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου είναι ένα μνημειακό αρχιτεκτονικό σύνολο παγκόσμιας ιστορικής σημασίας. Η αρχή της ιστορίας της τοποθετείται χρονολογικά στα υστερομινωικά και μυκηναϊκά χρόνια, όταν η Ρόδος αποτελούσε ενιαίο ισχυρό βασίλειο. Το 1309, όταν το νησί βρέθηκε υπό την κυριαρχία των Ιωαννιτών ιπποτών, δημιουργήθηκε η επιβλητική Μεσαιωνική Πόλη, η οποία παραμένει μία από τις καλύτερα διατηρημένες σε ολόκληρη την Ευρώπη.
 Πανοραμική άποψη του κάστρου |
Το βόρειο τμήμα, το Κολλάκιο (Chateau), ήταν και το πλουσιότερο, το πιο επιβλητικό -ο τομέας της πόλης που προοριζόταν αποκλειστικά για τους Ιππότες- και διέθετε ιδιαίτερη οχυρωματική προστασία. Εκεί βρισκόταν το Παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου, τα καταλύματα των Γλωσσών, το Νοσοκομείο, οι μεγάλοι ναοί του Τάγματος (ο Άγιος Ιωάννης του Κολλακίου και η Παναγία του Κάστρου), καθώς και άλλες σημαντικές εγκαταστάσεις.
Το νότιο και μεγαλύτερο τμήμα της πόλης, το Μπούργκο, ήταν η «λαϊκή συνοικία», στην οποία έμεναν και εργάζονταν όλες οι φυλές, Έλληνες και Λατίνοι – εκτός από τους Εβραίους, οι οποίοι είχαν τη δική τους συνοικία στο ανατολικό τμήμα της πόλης. Mετά το 1522, επί Τουρκοκρατίας, οι οχυρώσεις και τα περισσότερα μεσαιωνικά κτίσματα συντηρήθηκαν, αλλά με σημαντικές αλλαγές στις χρήσεις τους. Το Παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου μετατράπηκε σε φυλακή, το Νοσοκομείο των Ιπποτών σε στρατώνα, χτίστηκαν τζαμιά με εντυπωσιακούς μιναρέδες αλλά και λουτρά. Οι Ιταλοί (1912-1948) αναστήλωσαν πολλά μεσαιωνικά κτίσματα, όμως κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, η Παλιά Πόλη υπέστη σημαντικές καταστροφές από τους βομβαρδισμούς. Μετά την ενσωμάτωση με την Ελλάδα το 1960, η πόλη κηρύχτηκε ιστορικό διατηρητέο μνημειακό συγκρότημα, ενώ το 1988 εντάχθηκε ύστερα από απόφαση της UΝΕSCO στον κατάλογο των Πόλεων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
 Το παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου |
1. Τα Τείχη και η Τάφρος
Τα τείχη της Παλιάς Πόλης -κορύφωση της μεσαιωνικής οχυρωματικής τέχνης– χτίστηκαν πάνω στις κρηπίδες του προγενέστερου βυζαντινού τείχους. Υψώθηκαν το 14ο και το 15ο αιώνα, έχουν μήκος 4χλμ., πάχος που φτάνει μέχρι και τα 12 μέτρα και σ’ αυτά παρεμβάλλονται 151 αψίδες των Μεγάλων Μάγιστρων και των ιπποτών της Ρόδου. Μετά την πολιορκία του 1480 και το σεισμό του 1481 ανακατασκευάστηκαν από το Μεγάλο Μάγιστρο Pierre D’ Aubusson. Σήμερα σώζονται 13 προμαχώνες και 11 πύλες. Αρχιτεκτονικά, τα στοιχεία που πρόσθεσαν οι Ιππότες αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα της εξέλιξης στην πολεμική αρχιτεκτονική. Π.χ. προστέθηκαν στρογγυλοί πύργοι αντί για επίπεδους όπως γινόταν μέχρι τότε. Επίσης αυξήθηκε το πάχος των τειχών, το πλάτος της τάφρου (που έφτανε ως και τα 21 μέτρα πλάτος και, αντίθετα στην κοινή αντίληψη, δεν είχε ποτέ νερό!) και ανοίχτηκαν νέες Πύλες. Λίγες πετρόκτιστες γέφυρες ένωναν την πόλη έξω από τα τείχη με την παλιά Μεσαιωνική Πόλη που ήταν χτισμένη στο εσωτερικό τους. Εκτός από τις γέφυρες, παλαιότερα, υπήρχε ένας ακόμα τρόπος πρόσβασης στο εσωτερικό του κάστρου: υπόγειες στοές, στις οποίες μπορούσε κανείς να μπει μέσω κάποιων ανοιγμάτων της τάφρου, που διατηρούνται μέχρι σήμερα. Οι στοές αυτές προχωρούσαν, άλλες προς τη Μεσαιωνική Πόλη και άλλες προς απομακρυσμένες από το κάστρο τοποθεσίες και εκτείνονταν, μερικές φορές, σε μήκος αρκετών χιλιομέτρων. Στις μέρες μας ελάχιστες είναι επισκέψιμες. Οι περισσότερες έχουν πια καταρρεύσει ή μπαζωθεί.
 Τυπικό δείγμα της μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής |  Το εσωτερικό του παλατιού του Μεγάλου Μαγίστρου |
2. Η Θαλασσινή Πύλη
Η είσοδος στη Μεσαιωνική Πόλη γίνεται από επτά μεγάλες πύλες και από άλλες μικρότερες. Η Θαλασσινή Πύλη (Porta Marina) ή Πύλη του Λιμανιού, με τους δύο εντυπωσιακούς, στρογγυλούς πύργους της, θεωρείται η ωραιότερη απ’ όλες. Χτίστηκε το 1478 και βρίσκεται μπροστά στο κεντρικό λιμάνι.
Οι άλλες πύλες είναι:
• Η μεγαλόπρεπη Πύλη Ντ’ Αμπουάζ, επίσης εντυπωσιακή από οχυρωματική άποψη, ήταν έργο του Μεγάλου Μάγιστρου Εmery D’ Amboise και ολοκληρώθηκε το 1512.
• Η Πύλη του Αγίου Αθανασίου στα ΝΔ, που χτίστηκε το 1441-42.
• Η Πύλη Κοσκινού στα νότια. Ονομάζεται και «Κόκκινη Πόρτα», επειδή, σύμφωνα με την παράδοση, εκεί έγιναν σφαγές μετά την άλωση της Ρόδου από τους Τούρκους το 1522.
• Η Πύλη της Αγίας Αικατερίνης που βγαίνει στο Λιμάνι. Η ύπαρξή της είναι γνωστή από το 15ο αιώνα.
• Η Πύλη του Αγίου Παύλου στα βόρεια, που βγάζει στο Μανδράκι. Κατασκευάστηκε στα μέσα του 15ου αιώνα. Κοντά της βρίσκεται ο γκρεμισμένος πύργος του Naillac (Ναγιάκ), ένα εντυπωσιακό έργο συνολικού ύψους 46 μέτρων. Χτίστηκε το 1396-1421 και γκρεμίστηκε το 1863, μετά τον ισχυρό σεισμό. Σήμερα στέκει μόνο η βάση του.
• Η Πύλη της Ελευθερίας. Κατασκευάστηκε μεταγενέστερα από τους Ιταλούς (το 1924) και αποτελεί την κύρια είσοδο από το Μανδράκι στη Μεσαιωνική Πόλη.
• Άλλες μικρότερες Πύλες, όπως η Πύλη της Παναγίας, ανάμεσα στη Θαλασσινή και της Αγίας Αικατερίνης, η Πύλη του Αρνάλδου, του Ταρσανά, του Μουσείου, της Ακάντιας κ.ά.
 Η Οδός των Ιπποτών |
 Το Αρχαιολογικό Μουσείο |  Λεπτομέρεια στην Οδό των Ιπποτών |  Λεπτομέρεια από το Παλάτι |
3. Η Οδός των Ιπποτών
Η Οδός των Ιπποτών, μήκους 200μ. και πλάτους 6μ., ήταν ο πιο επίσημος δρόμος της Παλιάς Πόλης, αυτός που συνέδεε το θρησκευτικό με το πολιτικό κέντρο το κάστρου, δηλαδή τη μητρόπολη των Λατίνων (Παναγία του Κάστρου) με το Παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου. Κατά μήκος του είναι χτισμένα τα σημαντικότερα δημόσια αλλά και ιδιωτικά ιπποτικά κτίρια, όπως π.χ. τα καταλύματα των «Γλωσσών», των εθνικών ομάδων του Τάγματος των Ιπποτών (σ.σ. Οι Ιωαννίτες ήταν διεθνής οργανισμός με μέλη από όλες τις χώρες της λατινικής Ευρώπης. Αλλά μέσα σε αυτό το διεθνές, ενιαίο σώμα, οι εθνικές ομάδες διακρίνονταν με σαφήνεια. Οι Ιππότες ενός έθνους που μιλούσαν την ίδια γλώσσα -εκτός από την επίσημη λατινική- αποτελούσαν ένα σύλλογο, μια «Γλώσσα». Αρχικά οι «Γλώσσες» ήταν επτά, καταταγμένες ιεραρχικά ανάλογα με την αρχαιότητά τους- π.χ. «Γλώσσα» της Αραγώνας, της Αγγλίας και της Γερμανίας κ.λπ. Αργότερα, προστέθηκε σε αυτές και η «Γλώσσα» της Καστίλλης. Κάθε «Γλώσσα» διατηρούσε μέσα στην Παλιά Πόλη της Ρόδου το «κατάλυμά» της, το μέρος δηλαδή όπου συγκεντρώνονται τα μέλη της και φιλοξενούνταν προσωπικότητες από τη δυτική Ευρώπη που ήταν περαστικές από το νησί).
Η οδός είναι ανηφορική και, πράγμα περίεργο για μεσαιωνική πόλη, ευθύγραμμη -αυτό είναι μία από τις ενδείξεις ότι πρωτοχαράχτηκε τα αρχαία χρόνια. Διατηρήθηκε από τους Ιππότες, ακριβώς επειδή η αυστηρή ευθύγραμμη διάταξή της ταίριαζε με τη νέα πολιτική σημασία που της αποδόθηκε. Ανηφορίζοντας, θα ξεχωρίσετε ανάμεσα στις αυστηρές προσόψεις των κτιρίων από ντόπιο πωρόλιθο πρώτα το κατάλυμα της Γλώσσας της Ιταλίας, στα δεξιά, και αμέσως μετά το εντυπωσιακό κατάλυμα της Γλώσσας της Γαλλίας, με τις υστερογοτθικές καμάρες του και το πλαίσιο με τους θυρεούς του Τάγματος και του Μεγάλου Μάγιστρου D’Amboise. Ακριβώς δίπλα, ένα στενό δρομάκι οδηγεί στη μεγάλη πόρτα του Σπιτιού του Τζεμ (ή Τζιτζίμ). Εδώ έμεινε ο Οθωμανός πρίγκιπας Τζεμ μετά τον εμφύλιο πόλεμο που ξέσπασε ανάμεσα στον ίδιο και στον αδελφό του Βαγιαζίτ, όταν πέθανε ο πατέρας τους, σουλτάνος Μεχμέτ Β’.
Συνεχίζοντας, αφού περάσετε μια καμαροσκέπαστη διάβαση, θα συναντήσετε στα δεξιά την είσοδο του καταλύματος της Γλώσσας της Προβηγκίας και αριστερά το κατάλυμα της Γλώσσας της Ισπανίας- το πρώτο αυστηρό στην όψη, με επιβλητική και στιβαρή είσοδο, το δεύτερο στολισμένο με γιρλάντες και θυρεούς σε διάταξη σταυρού. Λίγα μέτρα πιο πάνω, βρίσκεται το Παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου. Η καρδιά της Μεσαιωνικής Πολιτείας.
 Η εσωτερική αυλή στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου |
4. Το Παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου - Καστέλο
Το επιβλητικότερο κτίριο του κάστρου είναι κτίσμα του 14ου αιώνα -κατασκευάστηκε από τους Ιωαννίτες ιππότες στη θέση της παλαιότερης βυζαντινής ακρόπολης του 7ου μ.Χ. αιώνα (που ο θρύλος θέλει να έχει χτιστεί πάνω στα θεμέλια του αρχαίου ναού του θεού Ήλιου), προκειμένου να γίνει η επίσημη κατοικία του εκάστοτε Μεγάλου Μάγιστρου του τάγματος. Εκτός από ανάκτορο, ήταν και διοικητικό κέντρο του ιπποτικού κράτους αλλά και φρούριο, καθώς η ισχυρή του οχύρωση πρόσφερε πολλές φορές προστασία στον ντόπιο πληθυσμό κατά τη διάρκεια των αλλεπάλληλων εισβολών από τους εχθρούς που επιβουλεύονταν το νησί. Είναι ένα ορθογώνιο επιβλητικό κτίριο (οι διαστάσεις του είναι 80x75 μ.), χτισμένο γύρω από μια μεγάλη εσωτερική αυλή. Στο ισόγειο υπήρχαν οι βοηθητικοί χώροι, οι κουζίνες, οι αποθήκες και οι στάβλοι, ενώ στον πάνω όροφο βρίσκονταν οι επίσημες αίθουσες, η μεγάλη αίθουσα του Συμβουλίου, η τραπεζαρία και τα ιδιαίτερα διαμερίσματα του Μεγάλου Μάγιστρου, γνωστά με την ονομασία «Μαργαρίτες». Η είσοδος του Παλατιού είναι εντυπωσιακή, «ζωσμένη» από δύο επιβλητικούς ημικυκλικούς πύργους με επάλξεις που τις κοσμεί ο θυρεός του Μεγάλου Μάγιστρου.
Όταν κατέλαβαν το νησί οι Οθωμανοί, χρησιμοποίησαν το μισοκατεστραμμένο από την πολιορκία παλάτι ως φυλακή και αργότερα το άφησαν να ρημάξει. Η Ιστορία τού επεφύλασσε ακόμη χειρότερη μοίρα. Το έτος 1865 καταστράφηκε σχεδόν συθέμελα, όταν ανατινάχτηκε μια πυριτιδαποθήκη που βρισκόταν στα υπόγεια του διπλανού ναού του Αγίου Ιωάννη. Μόνο οι πύργοι της εισόδου έμειναν όρθιοι. Το Παλάτι γνώρισε νέες δόξες όταν, κατά τη διάρκεια της Ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα (1912-1948), ο Ιταλός διοικητής Ντε Βέτσι (De Vecci) αποφάσισε να το ανακατασκευάσει βάσει των αρχικών σχεδίων και με την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Βιτόριο Μεστουρίνο, να το μετατρέψει σε επίσημη κατοικία του εκάστοτε Ιταλού διοικητή αλλά και θερινό ανάκτορο για τον Ιταλό βασιλιά Βιτόριο Εμανουέλε τον Γ’ και αργότερα για τον Μπενίτο Μουσολίνι (το όνομα του τελευταίου μνημονεύεται ακόμα σε μια τεράστια πλάκα κοντά στην είσοδο).
Στην ουσία, το κτίριο που αντικρίζει ο επισκέπτης σήμερα ελάχιστη σχέση έχει με το αρχικό της εποχής των Ιπποτών. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα μωσαϊκά πατώματά του που είναι στρωμένα με ψηφιδωτά, αρχαίας, ρωμαϊκής και βυζαντινής τεχνοτροπίας, τα οποία έφεραν οι Ιταλοί από την Κω, καθώς και η συλλογή επίπλων δυτικής τεχνοτροπίας του 16ου και 17ου αιώνα. Την εσωτερική αυλή κοσμούν πολλά αγάλματα της ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου, ενώ ξεχωρίζουν οι αίθουσες του ψηφιδωτού της Μέδουσας καθώς κι εκείνη που φιλοξενεί το αντίγραφο του περίφημου «συμπλέγματος του Λαοκόοντα» (το αυθεντικό βρίσκεται στο Βατικανό). Στις αίθουσες του ισογείου παρουσιάζονται σήμερα μόνιμες εκθέσεις (η μία βρίσκεται σε αίθουσα της βορινής πλευράς του παλατιού και η δεύτερη σε αίθουσα της νοτιοδυτικής πλευράς) με θέματα παρμένα από την πόλη της Ρόδου, από την ίδρυσή της έως και το 1522. (Οδός Ιπποτών, τηλ. 22410-23359. Ανοιχτό καθημερινά εκτός Δευτέρας, Νοέμβριο-Μάρτιο 08.30-15.00, Απρίλιο-Οκτώβριο 08.00-20.00.)
 Το μεγάλο Χαμάμ |  Το Αρχαιολογικό Μουσείο |  Κρήνη στο Αρχαιολογικό Μουσείο |
5. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Νοσοκομείο των Ιπποτών
Πρόκειται για το μοναδικό οικοδόμημα της εποχής των Ιπποτών, που οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι είναι εμπνευσμένο από κτίρια της Ανατολής (η αρχιτεκτονική του διάταξη με τις διώροφες στοές να περιτρέχουν την εσωτερική αυλή, φαίνεται ότι έλκει την καταγωγή της από τα καραβάν σεράγια ή τους βυζαντινούς ξενώνες). Στεγάζεται στο μεσαιωνικό κτίριο του νοσοκομείου των Ιπποτών και η οικοδόμησή του ολοκληρώθηκε το 1489 από τον περίφημο D’Aubusson. Στην αυλή, οι σωροί από πέτρινα βλήματα καταπελτών θυμίζουν στον επισκέπτη τις δεκάδες πολιορκίες που γνώρισε η πόλη. Κατά μήκος των στοών, παρατηρήστε τις πολυάριθμες επιγραφές, τις επιτύμβιες στήλες και τους στρογγυλούς βωμούς. Στα μικρά δωμάτια του πρώτου ορόφου που «βλέπουν» προς την εσωτερική αυλή, εκτίθενται ταφικά ευρήματα από την αρχαία Ιαλυσό και την Κάμειρο της γεωμετρικής, της αρχαϊκής και της κλασικής εποχής: αγγεία, ειδώλια, κοσμήματα, μεταλλικά αντικείμενα. Στη μεγάλη ενιαία «αίθουσα των ασθενών», μπορείτε να δείτε επιτύμβιες πλάκες της εποχής της Ιπποτοκρατίας (του 14ου, 15ου και 16ου αιώνα), καθώς και οικόσημα. Οι πιο ενδιαφέρουσες αίθουσες είναι αυτές που στεγάζουν τη συλλογή γλυπτών της αρχαϊκής, της κλασικής, της ελληνιστικής και της ρωμαϊκής περιόδου. Ξεχωρίζουν οι δύο ακέφαλοι αρχαϊκοί κούροι από την Kάμειρο (550-530 π.Χ.), η επιτύμβια στήλη της Kριτούς και της Tιμαρίστας (420-410 π.Χ.), η επιτύμβια στήλη της Kαλλιαρίστας (350 π.Χ.), η μαρμάρινη κεφαλή του Ηλίου (250-160 π.Χ.) και το περίφημο άγαλμα της γυμνής «οκλάζουσας Αφροδίτης» του 100 π.Χ.
 Η μεγαλοπρεπής Πύλη Ντ' Αμπουάζ |
6. Η Παναγιά του Κάστρου
Χρονολογείται από τον 11ο αιώνα και προφανώς υπήρξε βυζαντινός μητροπολιτικός ναός πριν γίνει λατινική μητρόπολη (σ.σ. τα γοτθικά σταυροθόλια προστέθηκαν επί του Μεγάλου Μάγιστρου Villeneuve, την περίοδο 1319-1334). Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας μετατράπηκε σε μουσουλμανικό τέμενος (Εντερούμ τζαμί) χωρίς αλλαγές στο εσωτερικό, αλλά με προσθήκη μιναρέ και μιας στοάς στην όψη. Επεμβάσεις έγιναν και στην Ιταλοκρατία. Σήμερα χρησιμοποιείται ως μουσειακός χώρος που περιλαμβάνει μια μικρή αλλά αντιπροσωπευτική έκθεση μεταβυζαντινής ζωγραφικής, με αποτοιχισμένες τοιχογραφίες και εικόνες από όλο το νησί, γλυπτοθήκη και έκθεση επιδαπέδιων ψηφιδωτών στη βόρεια αυλή. Διοργανώνονται επίσης μουσικές και άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.
Οι άλλες δύο must-see εκκλησίες της Παλιάς Πόλης είναι η Παναγιά του Μπούργκου (επιβλητικός υστερογοτθικός ναός του 14ου αι., από τον οποίο σώζονται σήμερα μόνο οι τρεις κόγχες του ιερού, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό σκηνικό) και η Παναγιά της Νίκης, επίσης βυζαντινή, με γοτθικά στοιχεία, χτισμένη κολλητά στο τείχος, δίπλα στην ομώνυμη Πύλη. Λέγεται πως στην πρώτη πολιορκία της Ρόδου, στις 27 Ιουλίου του 1480, ανήμερα του Αγίου Παντελεήμονα, το επίλεκτο σώμα των γενίτσαρων του Σουλτάνου κατάφερε να εισχωρήσει στο τείχος από αυτό ακριβώς το σημείο και να μπει στην πόλη έπειτα από πολιορκία μηνών. Ξαφνικά, όμως, σταμάτησαν την προέλασή τους και άρχισαν να υποχωρούν πανικόβλητοι. Οι Ιππότες εξαπέλυσαν τρομερή αντεπίθεση – μέσα σε ένα μόνο βράδυ σκοτώθηκαν 2.500 γενίτσαροι. Κανείς δεν έμαθε ποτέ τι ακριβώς συνέβη, όμως ο θρύλος που επέζησε αναφέρει πως οι στρατιώτες υποχώρησαν γιατί είχαν αντικρίσει την Παναγία και τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, ντυμένους με δέρματα τράγων και ακολουθούμενους από ένα λόχο ουράνιων στρατιωτών. Η εκκλησία χτίστηκε σε ανάμνηση αυτής της νίκης.
 Η Οδός των Ιπποτών |  Το Τάγμα της Ιταλίας |
7. Η Πλατεία Εβραίων Μαρτύρων
Ονομάστηκε έτσι προς τιμήν των 2.000 Ροδίων Εβραίων που μαρτύρησαν στο Ολοκαύτωμα – κατά τα άλλα, είναι ένα από τα τυπικά meeting points της πόλης, κοντά στην πολυσύχναστη πλατεία Ιπποκράτους (σήμα-κατατεθέν της το «ναυτικό» σιντριβάνι με τους ορειχάλκινους ιππόκαμπους, κατασκευασμένο επί Ιταλοκρατίας). Τριγύρω θα βρείτε ταβέρνες, καφέ και μικρά μαγαζιά με σουβενίρ, ενώ μέρος του couleur local είναι και οι πλανόδιοι ζωγράφοι με τα καβαλέτα τους που σκιτσάρουν τα πορτρέτα των τουριστών.
8. Ο Πύργος του Ρολογιού
Στο σημείο όπου η οδός Σωκράτους συναντιέται με την οδό Ορφέως βρίσκεται ο Πύργος του Ρολογιού, που έχτισε ο Φεχτί πασάς το 1857 και αρχικά χρησίμευε ως παρατηρητήριο. Διαθέτει μικρή συλλογή από αρχαιολογικά ευρήματα που αποκαλύφθηκαν on the spot. Αξίζει να ανεβείτε – από την κορυφή η θέα της Παλιάς Πόλης είναι εκπληκτική.
.
9. Το Μεγάλο Χαμάμ
Το Μεγάλο Χαμάμ, στην πλατεία Αρίωνος είναι γνωστό με διάφορες ονομασίες: Λουτρά του Μουσταφά, Λουτρά του Σουλεϊμάν ή πιο απλά «Γενί Χαμάμ», δηλαδή Νέα Λουτρά. Αναφέρεται πρώτη φορά το 1558 σε μια απογραφή των υπαρχόντων κτιρίων του Σουλτάνου Σελίμ, που διαδέχτηκε τον Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή. Αρχικά χτίστηκε το αντρικό τμήμα, που δεσπόζει στην πλατεία με το αυστηρό, τετράγωνο σχήμα του και αργότερα, επί Μουσταφά, προστέθηκε και το γυναικείο, αλλοιώνοντας κάπως τη συμμετρία του κτιρίου. Το εσωτερικό του είναι εντυπωσιακό- ιδιαίτερα ο αντρικός «ψυχρός χώρος» με τον τεράστιο τρούλο, τα μάρμαρα και το κομψό σιντριβάνι στο κέντρο. Πολύ ατμοσφαιρικοί και οι θερμοί χώροι, που φωτίζονται από μικρά ανοίγματα των θόλων.
 Η τάφρος στα τείχη της Παλιάς Πόλης |  Η πλατεία των Εβραίων Μαρτύρων |
10. Το Τζαμί του Σουλεϊμάν
Από τα πιο εντυπωσιακά κτίσματα στην Παλιά Πόλη. Το σημερινό κτίριο χτίστηκε το 19ο αιώνα στη θέση ενός παλαιότερου που σύμφωνα με την παράδοση είχε αναγείρει ο κατακτητής της πόλης, Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής. Η περίτεχνη μαρμάρινη είσοδος προέρχεται από ένα ιπποτικό αρκοσόλιο (ταφικό μνημείο) και μαζί με τα κολονάκια και την ανάγλυφη διακόσμηση στα κιονόκρανα συνθέτουν ένα μνημειακό πρόπυλο, ίσως το καλύτερο δείγμα αναγεννησιακής γλυπτικής στο νησί.
11. Το Μέγαρο της Καστελλανίας
Βρίσκεται στην οδό Αριστοτέλους στο βορειοανατολικό άκρο της πλατείας Ιπποκράτους. Ύστερα από το σεισμό του 1481 η Basilica Mercatorum λειτούργησε -σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη- ως δημόσια διοικητική υπηρεσία υπό τη διεύθυνση ενός αξιωματούχου του Τάγματος, του Καστελλάνου ή του Εμποροδίκη. Εκεί εκδικάζονταν εμπορικές διαφορές, ενώ ήταν και κέντρο εμπορικών και χρηματιστηριακών συναλλαγών, καθώς και ποινικό δικαστήριο. Επί τουρκοκρατίας, το ιστορικό αυτό μνημείο καλύφθηκε από πρόχειρα κτίσματα που αλλοίωσαν τη φυσιογνωμία του. Το 1924 μια μεγάλη πυρκαγιά στο κέντρο της αγοράς της Παλιάς Πόλης έγινε αφορμή να έρθει ξανά στο φως. Τότε οι Ιταλοί, με αρχιτέκτονα τον Φλορεστάνο ντι Φάουστο, ξεκίνησαν αναστηλωτικές εργασίες που διήρκεσαν 10 χρόνια. Μετά την ενσωμάτωση της Ρόδου και της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα, στο κτίριο της Καστελλανίας στεγάστηκε η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Ρόδου και το Ιστορικό και Λαογραφικό Αρχείο Δωδεκανήσου.
http://www.thea.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου