1 Μια πλατεία δύο εποχές

1) -3  Σεπτέμβρη του 1843. Πριν 168 χρόνια! Ένα τάγμα στρατιωτών συγκέντρωσε πολίτες και με επικεφαλής τον στρατηγό Μακρυγιάννη και τον Καλλέργη πήγαν  στην πλατεία Συντάγματος( τότε πλατεία Ανακτόρων) και απαίτησαν από τον βασιλιά Όθωνα την παροχή συντάγματος. Οι μονάδες ασφαλείας με επικεφαλής τον Ε.Σχοινά προσχώρησαν στους εξεγερμένους και χωρίς να πέσει τουφεκιά και χωρίς να αμφισβητήσουν την εξουσία του Όθωνα πήραν αυτό που ζήτησαν . Σύνταγμα!

 

 2) - 29 Ιουνίου του 2011. Ύστερα από 168 χρόνια! Στην ίδια αυτή πλατεία Συντάγματος(τότε πλατεία Ανακτόρων) μπρος από το κοινοβούλιο(πρώην ανάκτορα) χιλιάδες κόσμου απαίτησαν από τους 300 βουλευτάς του Ελληνικού κοινοβουλίου να μην ψηφίσουν έναν νόμο επιδρομέα της επιβίωσης του λαού για να πληρώσουν τους τοκογλύφους της Ελλάδας. Οι μονάδες ασφαλείας ΔΕΝ προσχώρησαν στους ‘αγανακτισμένους’. Εκ του πονηρού στοιχεία μετέτρεψαν μια ειρηνική συγκέντρωση σε ένα ανήκουστο πόλεμο χημικών, ροπάλων, καπνογόνων και βομβίδων κρότου-λάμψης με απίστευτο μίσος κατά των συγκεντρωμένων (απαγορεύονται και σε περίπτωση πολέμου, μην ξεχνάτε πως και μ’ αυτό το πρόσχημα οι Αμερικανοί μπήκαν στο Ιράκ). Τα μέτρα ψηφίστηκαν!

Δύο περιπτώσεις με διαφορά 168 χρόνια. Και τότε η Ελλάδα χρωστούσε από δανεικά που είχε πάρει το 1833. Και τώρα χρωστάει από δανεικά που πήραν από το 1974 και εντεύθεν οι φωστήρες μας της πολιτικής. Υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στην πρώτη και στην δεύτερη περίπτωση. Η πρώτη περίπτωση ήταν πολύ πιο ζόρικη αλλά….
Στην πρώτη περίπτωση το εγχείρημα πέτυχε γιατί το ήθελαν οι Μεγάλες Δυνάμεις. Άγγλοι, Γάλλοι, Ρώσοι. Ο καθένας για τον δικό του λόγο και με κοινή συνισταμένη τα δάνεια του 1833 τα οποία ήθελαν πίσω πάση θυσία και με ληστρικούς τόκους. Άξιον σημείωσης. Τότε ο ηγέτης (Όθων) ήταν ένας καθαρό Γερμανικής καταγωγής άτομο το οποίο λάτρευε την Ελλάδα αλλά μισούσε τους Έλληνες. Άλλαξε τίποτε;. Όλοι λένε αγαπώ την Ελλάδα. Είπε κανείς αγαπώ και τους Έλληνες;

Στην δεύτερη περίπτωση ΔΕΝ το ήθελαν οι Μεγάλες Δυνάμεις. Παρ’ ότι τα δανεικά αυτή την φορά είναι πολύ περισσότερα και φυσικά οι τόκοι πάντα ληστρικοί. Βέβαια τώρα βλέπουν πιο βαθιά στην ψυχή μας. Άξιον σημείωσης. Τώρα ο ηγέτης(Γ.Παπανδρέου) είναι ένας μιγάς ΑμερικανοΕβραιοΕλληνας. Πιστεύω ότι αγαπάει την Ελλάδα. Αγαπάει όμως εξίσου και τους Έλληνες;

Και ξαφνικά άρχισαν όλοι να μιλούν για μεγαλύτερα αναπτυξιακά, αυτή την φορά δάνεια, αναδιάρθρωση με ευνοϊκούς και ελεγχόμενους όρους, άλλοι μιλούν ακόμα και για χάρισμα των δανείων κλπ. Τι συμβαίνει ρε παιδιά. Κάπου αρχίσαμε να χανόμαστε. Τι συμβαίνει; Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να υπερανησυχούμε; Μήπως είμαστε το πιλοτικό σχέδιο; Σε τί;

Το να μας αγάπησαν ξαφνικά δεν το βλέπω με τίποτε. Ο George να κατάφερε, τι και σε τί; Ο Τσίπρας γιατί μιλούσε για σύμβαση έργου; Ο Βενιζέλος ήταν η λύση; Ποια λύση; Της ισοπέδωσης; Κι όμως αυτοί οι δύο είναι τα “μυαλά” και οι μοχλοί που κινούν αυτή την στιγμή τα πάντα. Ο άλλος ο Παπαού ήταν απλώς για τα “ ψιλά” του Μνημονίου1.
Κανένας συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας να μας φωτίσει; Μήπως πρέπει να καταφύγουμε σε κανένα Μέντιουμ ή στον Λιακόπουλο; Ζουν ανάμεσά μας;

filologos10

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/