0 Μια ταπεινή προσπάθεια ελεύθερης απόδοσης της Α΄στάσης των Χαιρετισμών της Θεοτόκου

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΤΕΡΑ: Παραθέτουμε  μια ταπεινή ελεύθερη απόδοση της Α΄στάσης, που αποτολμήσαμε

Α’ ΣΤΑΣΗ

Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τη Θεοτόκε το χαίρε. (3) και συν τη ασωμάτω φωνή, σωματούμενον σε θεωρών Κύριε, εξίστατο και ίστατο, κραυγάζων προς αυτήν τοιαύτα.

Άγγελος αρχιστράτηγος, απ΄τον Θεό σταλμένος,

στην Παναγιά κατέβηκε για να της πει το χαίρε.

Κι έμεινε ο Αρχάγγελος εκστατικός θωρώντας, Σε τον ασώματο Θεό, άνθρωπος να γεννιέσαι.

Γι΄αυτό με δέος στέκεται και στην Παρθένο λέγει:

Χαίρε, δι’ ης η χαρά εκλάμψει। Χαίρε, δι’ ης η αρά εκλείψει.

Χαίρε ηλιοφόρε ανατολή χαράς της ουρανίας,

χαίρε κατάρας της παλιάς δύση, πρωαιωνίας.

Χαίρε, του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις. Χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωσις.

Χαίρε προπάτορος Αδάμ ανάστασης αιτία,

χαίρε εύας της προμήτορος δακρύων, θεραπεία.

Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς. Χαίρε, βάθος δυσθεώρητον και Αγγέλων οφθαλμοίς.

Χαίρε ύψος απροσμέτρητο για άνθρώπων λογισμούς,

χαίρε και βάθος άπειρο, γι΄Αγγέλων οφθαλμούς.

Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα. Χαίρε ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα.

Χαίρε ο ηλιοστάλακτος θρόνος του Βασιλιά,

χαίρε που τον αχώρητο, χωρείς στην αγκαλιά

Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τον ήλιον. Χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως.

Χαίρε αστέρα αυγερινέ, του Ήλιου η γεννήτρα,

χαίρε αγνής συλλήψεως, Θεογεννήτωρ μήτρα.

Χαίρε, δι’ ης νεουργείται η κτίσις. Χαίρε, δι’ ης βρεφουργείται ο Κτίστης.

Χαίρε της νέας κτίσεως, δημιουργός αιτία,

χαίρε η μητέρα και τροφός του Πλάστη, Παναγία.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε।

Βλέπουσα η Αγία, εαυτήν εν αγνεία, φησί τω Γαβριήλ θαρσαλέως. Το παράδοξον σου της φωνής, δυσπαράδεκτόν μου τη ψυχή φαίνεται. Ασπόρου γαρ συλλήψεως, την κύησιν πως λέγεις κράζων.

Βλέποντας πόσο είναι αγνή, 

τον Γαβριήλ με θάρρος,

ρωταέι και απάντηση, προσμένει μ΄αγωνία.

"Μ΄αυτήν την απαλή φωνή, λόγια μου λες σπουδαία,

συνάμα και παράλογα, για το φτωχό μυαλό μου.

Είναι στ΄αλήθεια δυνατόν παρθένος να γεννήσει;

Κι έρχεσαι τούτα και μου λες, κράζοντας":

Αλληλούια

Γνώσιν άγνωστον γνώναι, η Παρθένος ζητούσα, εβόησε προς τον λειτουργούντα। Εκ λαγόνων αγνών, Υιόν πως εστί τεχθήναι δυνατόν; λέξον μοι. προς ην εκείνος έφησεν εν φόβω, πλην κραυγάζων ούτω.

Γνώση ζητώντας η Αγνή, τ΄άγνωστα να γνωρίσει,

τον άγγελο ερώτησε για να της απαντήσει:

"Πες μου πως είναι δυνατόν, παρθένος να γεννήσει;"

Κι εκείνος τότε άρχισε, με φόβο να της λέει:

Χαίρε, βουλής απορρήτου μύστις. Χαίρε, σιγής δεομένων πίστις.

Χαίρε σχεδίου μυστικού και θείου ιερουργέ,

χαίρε σιωπή της προσευχής, και πίστης οδηγέ.

Χαίρε, των αθυμάτων Χριστού το προοίμιον. Χαίρε, των δογμάτων αυτού το κεφάλαιον.

Χαίρε το πρώτο και τρανό θαύμα του Ιησού,

χαίρε φανέρωσης αρχή, δογμάτων του Θεού.

Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε δι’ ης κατέβη ο Θεός. Χαίρε, γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν.

Χαίρε σκάλα ουράνια, που φέρνεις το Θεό,

χαίρε ανθρώπων γέφυρα, που πάει στον ουρανό.

Χαίρε, το των Αγγέλων πολυθρύλητον θαύμα। Χαίρε, το των δαιμόνων πολυθρήνητον τραύμα.

Χαίρε χιλιοτραγούδιστο απ΄τους αγγέλους θαύμα,

χαίρε χιλιοδακρύβρεχτο για τους δαιμόνους τραύμα.

Χαίρε, το φως αρρήτως γεννήσασα. Χαίρε, το πως μηδένα διδάξασα.

Χαίρε που γέννησες το Φως, με τρόπο θαυμαστό,

χαίρε γιατί δεν στο΄μαθε ποτέ κανείς αυτό.

Χαίρε, σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν. Χαίρε, πιστών καταυγάζουσα φρένας.

Χαίρε Εσύ που ξεπερνάς στη γνώση τους σοφούς,

χαίρε η μεταφέρουσα γαλήνη, στους πιστούς. 

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε।

Δύναμις του Υψίστου, επεσκίασε τότε, προς σύλληψιν τη απειρογάμω. Και την εύκαρπον ταύτης νηδύν, ως αγρόν υπέδειξεν ηδύν άπασι, τοις θέλουσι θερίζειν σωτηρία, εν τω ψάλλειν ούτως.

Δύναμη τότε του Θεού, σκέπασε την Παρθένο, 

το θείο λόγο και Θεό, άνθρωπο να γεννήσει.

Και της ψυχής Της τον αγρό, έδωσε στους ανθρώπους,

που θέλουν να θερίσουνε καρπούς της σωτηρίας,

κι εκείνοι να της ψάλλουνε, ευγνώμονα:

Αλληλούια.

’Εχουσα θεοδόχον, η Παρθένος την μήτραν, ανάδραμε προς την Ελισάβετ, το δε βρέφος εκείνης ευθύς, επιγνόν τον ταύτης ασπασμόν, έχαιρε και άλμασιν, εβόα προς την Θεοτόκον.

Έχοντας στη γαστέρα Της, τον ίδιο το Θεό,

στην Ελισάβετ κίνησε η Παναγιά να πάει.

Κι όταν το βρέφος  ένοιωσε, το θείο ασπασμό, 

εσκίρτησε μες στην κοιλιά, και σαν να τραγουδούσε:

Χαίρε, βλαστού αμαράντου κλήμα. Χαίρε, καρπού ακηράτου κτήμα.

Χαίρε αειθαλές κλωνί,αμάραντου δενδριού,

χαίρε καρπού αιώνιου μητέρα, του Χριστού.

Χαίρε, γεωργόν γεωργούσα φιλάνθρωπον. Χαίρε φυτουργόν της ζωής ημών φύουσα.

Χαίρε που τον φιλάνθρωπο κυοφορείς γεωργό,

χαίρε στα σπλάχνα που κρατάς, ζωής Δημιουργό.

Χαίρε, άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οικτιρμών. Χαίρε, τράπεζα βαστάνουσα ευθηνίαν ιλασμών.

Χαίρε καρποφορούσα γη, πληθώρας οικτιρμών,

χαίρε τραπέζι ολόγιομο, προς τέρψη των πιστών.

Χαίρε, ότι λειμώνα της τρυφής αναθάλλεις. Χαίρε, ότι λιμένα των ψυχών ετοιμάζεις.

Χαίρε ευτυχίας Θεϊκής στον κόσμο χορηγέ,

χαίρε λιμάνι των ψυχών, ουράνιε οδηγέ.

Χαίρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα. Χαίρε, παντός του κόσμου εξίλασμα.

Χαίρε λιβάνι προσευχών, Παρθένε ευωδιαστό,

χαίρε του κόσμου ολόκληρου το Θείο γιατρικό.

Χαίρε, Θεού προς θνητούς ευδοκία. Χαίρε, θνητών προς Θεόν παρρησία.

Χαίρε το έλεος Θεού προς των θνητών τον πόνο,

χαίρε το θάρρος των πιστών, μπρος στου Θεού το θρόνο.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε।

Ζάλην ένδοθεν έχων, λογισμών αμφιβόλων, ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη, προς την άγαμόν σε θεωρών, και κλεψίγαμον υπονοών άμεμπτε। Μαθών δε σου την σύλληψιν εκ Πνεύματος Αγίου έφη.

Ζάλη μεγάλη ένιωσε, ο σώφρων Ιωσήφ,

αμφιβολίες τάραξαν, το φτωχικό μυαλό του,

νομίζοντας πως μόλυνες μ΄άλλον τον αρραβώνα.

Μα όταν απ' τον Αρχάγγελο, έμαθε την αλήθεια, 

πως από πνεύμα Άγιο, μητέρα θα γενείς,

εκστατικός σου έψαλλε, Παρθένε:

Αλληλούια.

http://kalyterotera.blogspot.com/