Στα ανεξάρτητα διαδικτυακά μέσα καθώς και στα αδέσμευτα τηλεοπτικά κανάλια οργιάζουν οι καταγγελίες των απλών συμπατριωτών μας που άλλοι υπερήλικες, άλλοι με τους γονείς τους, άλλοι με τα παιδιά τους, θέλησαν να βρεθούν στην πλατεία Συντάγματος για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους.
Δε σεβάστηκαν τίποτε και κανέναν. Δε σεβάστηκαν τις γιαγιάδες τους, δε σεβάστηκαν τον αδερφό τους, δε σεβάστηκαν ούτε τους ιερείς.
Δε σεβάστηκαν τους Έλληνες.
Εγκλώβιζαν τον κόσμο σε στενά της περιοχής και μετά τους ψέκαζαν με χημικά και δακρυγόνα. Όσοι πάλι κατάφεραν να φτάσουν στην πλατεία, δεχθηκαν κι αυτή με τη σειρά τους την προληπτική επίθεση φιλίας των Αστυνομικών Δυνάμεων. Βλέπετε αν είχαν μαζευτεί εκεί μερικές εκατοντάδες χιλιάδες λαού, οι εγκάθετοι δε θα μπορούσαν να κάνουν όσα έκαναν.
Το κρίμα στο λαιμό αυτών των νταήδων με την “υπερβολική” αίσθηση καθήκοντος για τις πιθανές αυριανές επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων που ψέκασαν δίχως κανένα δισταγμό, μα κυρίως ΔΙΧΩΣ κανένα λόγο.
Δε σεβάστηκαν ούτε την ιστορία, ψεκάζοντας ακόμη και το Μανώλη Γλέζο που ανεξαρτήτως πολιτικών ιδεολογιών, είναι ένα ζωντανό τμήμα της ιστορίας αυτού του τόπου και για τον οποίο η ζωή φύλαξε τη δυσάρεστη έκπληξη στη δύση της ζωής του να δει πάλι την πατρίδα του κατεχόμενη από τους Γερμανούς.
Την ίδια ώρα και όσο τα παλληκάρια των ΜΑΤ ασχολούντο με την ασύμμετρη απειλή για τη “δημοκρατία” των απελπισμένων Ελλήνων, των απλών οικογενειαρχών και των ιερέων, η Αθήνα φλεγόταν. Ιστορικά κτίρια, μνημεία αρχιτεκτονικής και θησαυροί ντοκουμέντων / γεγονότων περνούσαν πια στο παρελθόν.
Ο στόχος επετεύχθη. Οι Έλληνες δεν έφτασαν ποτέ έξω από τη Βουλή. Το αν κάηκαν λίγα κτίρια και κάποιοι κατέληξαν στο νοσοκομείο δεν πειράζει. Στη Βουλή δεν άνοιξε μύτη, κι όλα ήταν τόσο ήρεμα ώστε να μπορούμε να δούμε το ματς με την ησυχία μας.
Ο πρώτος υπαίτιος της χθεσινής νύχτας δεν είναι άλλος από τον υπουργό ΠΡΟ-ΠΟ (προστασίας του πολίτη) Χρήστο Παπουτσή με τη φημολογούμενη εντολή καθαρισμού της πλατείας. Άλλωστε το επιχειρησιακό σκέλος απέτυχε (ή μήπως πέτυχε;).
Οι αστυνομικοί υπάλληλοι εκτίθενται σε πολιτικούς κινδύνους που δεν είναι η δουλειά τους να τους χειριστούν, αλλά και σε κινδύνους κατά της σωματικής τους ακεραιότητας που επίσης δεν ξέρουν πώς να τους χειριστούν. Πώς αποκρούεται μια φλεγόμενη βόμβα μολότοφ; Ή τι συμβαίνει όταν εν είδη κινουμένων σχεδίων, οι πραγματικά γνωστοί άγνωστοι με το τέντωμα ενός απλού σκοινιού έβλεπαν τους μοτοσυκλετιστές της ομάδας Δ να σωριάζονται στο έδαφος;
Ο υπουργός ΠΡΟ-ΠΟ όφειλε να αναλάβει την ευθύνη του πολιτικού σκέλος των επεισοδίων και να παραιτηθεί, οι δε ανώτατοι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. που ανέλαβαν το επιχειρησιακό σκέλος, είναι καιρός να πάψουν να κρύβονται πίσω από τον 25χρονο αστυφύλακα που έχουν πετάξει στο δρόμο να βγάλει το μνημόνιο απ’ τη τρύπα του φιδιού. Αλλά ο υπουργός ΠΡΟ-ΠΟ είναι αυτός που όταν βυθίστηκε το ΣΑΜΙΝΑ θεωρούσε πράξη δειλίας την παραίτησή του και προειδοποιούσε πως το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο χύνοντας άπλετο φως στα γεγονότα. Αυτά ήταν τα λόγια του.
Αλλά και αυτοί οι 25ρηδες δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Η εκτέλεση τέτοιας μορφής εντολών κι υλοποίησης αυτού του είδους του σχεδιασμού τους καθιστά συνένοχους.
Η επωδός “εκτελούσαμε εντολές” απλά δεν περνάει. Και τα SS στο Β’ ΠΠ εντολές ισχυρίστηκαν πως εκτελούσαν. Δεν απέφυγαν όμως την καταδίκη στη Νυρεμβέργη.
Κι ίσως μόνο ένας ειδικός της υγείας να μπορεί να μας εξηγήσει πως κάποιος με μισθό εξαθλίωσης μπορεί να εκτοξεύει με τόσο πάθος χημικά, δακρυγόνα και λοιπά βλαβερά για την ανθρώπινη υγεία δημιουργήματα εναντίον παιδιών, υπερήλικων, ρασοφόρων και γενικώς αθώων ανθρώπων. Να υποθέσουμε λοιπόν πως είναι υπέρ του Μνημονίου 2.
Εμένα μια φορά ως φορολογούμενο αφαιμαζόμενο πολίτη που χρυσοπληρώνει με αίμα πια τους μισθούς αυτών των συγκεκριμένων ανθρώπων, η ονομασία ΕΛ.ΑΣ. με προσβάλλει βάναυσα διότι:
- Ούτε Ελληνική είναι
- Ούτε Αστυνομία είναι
- Ούτε καμιά σχέση με την ΕΛΛΑΔΑ (ΕΛΛΑΣ) έχει
Σκληρό; Ίσως. Άδικο όμως;
Όσο η ΕΛ.ΑΣ. εξακολουθεί να λειτουργεί υπ’αυτές συνθήκες, θα πρέπει να το κάνει με άλλο όνομα.
freepen.gr
http://www.katohika.gr/2012/02/blog-post_1213.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου