Αρχαίοι Ελληνικοί έξυπνοι διάλογοι. Μέρος 1ο...!

1. Επαινούσαν μερικοί μπροστά στον Άγη (Σπαρτιάτης βασιλιάς) τους Ηλείους γιατί ήταν πολύ δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Άγης ρώτησε με απορία:

<< Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ήλειοι μια φορά κάθε 4 χρόνια γίνονται δίκαιοι;>>

2. Έλεγε ο θαλής σε μια συντροφιά ότι ο θάνατος δεν διαφέρει σε τίποτα απο τη ζωή, και κάποιος τον ρώτησε:

<< Αφού είναι έτσι γιατί εσύ δεν επιλέγεις τον θάνατο>>

και ο Θαλής απάντησε

<< Ακριβώς γιατί δεν διαφέρει καθόλου απο τη ζωή>>

3. Είπε κάποιος στον Διογένη:

<< Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία>>

Και ο φιλόσοφος απάντησε:

<< Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους.>>

4. Κάποιος είπε στον Κλεόστρατο:

<< Δεν ντρέπεσαι να μεθάς>>

Κι εκείνος απάντησε:

<< Και συ δεν ντρέπεσαι να δίνεις συμβουλές σε μεθυσμένο;>>

5. Ένας φλύαρος κουρέας ρώτησε τον Αρχέλαο, βασιλιά της Μακεδονίας:

<<Πως θέλεις να σε κουρέψω;>>

Κι ο Αρχέλαος απάντησε:

<<Σιωπηλός>>

6. Ο γιος μιας πόρνης πέταγε πέτρες σε περαστικούς. Ο Διογένης του είπε:

<<Πρόσεχε μήπως ανάμεσα στους άλλους χτυπήσεις και τον πατέρα σου που δεν γνωρίζεις>>

7. Ο Διογένης έπαιρνε το γεύμα του στη μέση της αγοράς και μερικοί μαζεύτηκαν γύρω του αποκαλώντας τον << σκύλο>>, τότε ο Διογένης τους είπε:

<<Σκύλοι είστε εσείς, που μαζευτήκατε και κοιτάτε έναν άνθρωπο στο στόμα την ώρα που τρώει.>>

8. Έβριζε κάποιος τον Αρίστιππο, ο τελευταίος δεν απαντούσε αλλά έφευγε γρήγορα. Ο υβριστής τον ρώτησε θυμωμένος:

<< Γιατί φεύγεις;>>

Κι ο φιλόσοφος απάντησε:

<<Αν εσύ έχεις τη δυνατότητα να βρίζεις, εγώ έχω την δυνατότητα να μην ακούω τις βρισιές σου>>

Απο το βιβλίο Ανέκδοτα των Αρχαίων Ελλήνων του Σ. Γκίκα, εκδόσεις Σαββάλας..

ΑΝΟΙΧΤΗ ΜΑΤΙΑ